Παιδί μου καλό κι ευλογημένο, η προσευχή είναι η πιο προσωπική και ιδιαίτερη στιγμή του ανθρώπου. Είναι η εσωτερική μας φωνή, ο μυστικός μας κόσμος, η επικοινωνία του μικρού και ασήμαντου ανθρώπου με τον ουράνιο Πατέρα. Με τον πραγματικό Πατέρα, αφού Αυτός δημιούργησε τον κόσμο και έπλασε εμάς τους ανθρώπους! Και αφού Τον αναγνωρίζουμε για Πατέρα μας και είμαστε παιδιά Του, ταυτόχρονα γινόμαστε οι νόμιμοι κληρονόμοι της Βασιλείας Του. Και όπως είναι πολύ όμορφο όταν μιλάμε με τους φυσικούς μας γονείς, τον πατέρα, τη μητέρα, ή τα αδέλφια μας, έτσι το ίδιο, αλλά και ασύγκριτα μεγαλύτερο, είναι το να μιλάμε στον Θεό Πατέρα μας, ή την Παναγία Μητέρα μας, ή τους Αγίους μας.
Ακόμα πιο ωραίο είναι, όταν νοιώθουμε ότι την ώρα που μιλάμε στους γονείς μας εκείνοι μας ακούν με προσοχή, δεν αδιαφορούν για εμάς, δεν ασχολούνται με άλλα πράγματα, δεν κλείνουν τα αυτιά τους... Λοιπόν, στον ουρανό, καλάθι αχρήστων για τις προσευχές μας δεν υπάρχει!!! Ο Πατέρας μας δεν πετάει τις προσευχές μας στα άχρηστα, δεν ασχολείται με κάτι άλλο, όταν εμείς Tου μιλάμε, αλλά μας ακούει με προσοχή, δίνει σημασία σε αυτά που Tου λέμε και μας απαντά, πάντοτε! Τρεις θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι οι απαντήσεις του Θεού στις προσευχές των παιδιών Του. ΝΑΙ, ΟΧΙ, ΠΕΡΙΜΕΝΕ...
Καλό μου παιδί κι ευλογημένο, πριν από κάθε μας ενέργεια, πράξη ή κίνηση ζητούμε τη συνδρομή, τη βοήθεια του Πατέρα μας. Προσευχόμαστε, δηλαδή, για να μας ενισχύσει σε αυτό που πρόκειται να κάνουμε... Ο Απόστολος των εθνών, Παύλος, τονίζει “ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε, ἐν παντὶ εὐχαριστεῖτε” (Α ́ Θεσ. 5, 17-18), δηλαδή, να προσευχόμαστε ασταμάτητα στο Θεό, και, επίσης, για όλα να Τον ευχαριστούμε. Δε νοείται παιδί του Θεού να μην προσεύχεται, γιατί αυτό είναι όμοιο με το παιδί που δεν μιλάει, που δεν κάνει διάλογο με τον φυσικό του πατέρα. Σε αυτή την περίπτωση η σχέση παιδιού-πατέρα είναι ανύπαρκτη και προβληματική! ΌΌπως, λοιπόν, μας είναι αδιανόητο να μη μιλάμε με τον φυσικό μας πατέρα, το ίδιο αδιανόητο είναι το να μη μιλάμε με τον Πατέρα μας. Και επειδή ο ουράνιος Πατέρας είναι Θεός, γι’ αυτό Τον παρακαλούμε, Τον δοξολογούμε, Τον ευχαριστούμε πρωί και βράδυ, πριν και μετά το φαγητό μας και όσο πιο συχνά και πυκνά μπορούμε ή θέλουμε, ακόμα και κάθε στιγμή!
Παιδί μου καλό, δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο στον κόσμο αυτό από τη σωστή, καρδιακή, βιωματική επικοινωνία μας με τον Θεό- Πατέρα μας. Εύχομαι να τη βιώσεις...
