Η Αγία Μεγαλομάρτυς Αικατερίνη η Πάνσοφος (μνήμη 25 Νοεμβρίου)
Η απαράμιλλη ομορφιά της, η εκπληκτική της μόρφωση (μιλούσε ελληνικά, λατινικά κι άλλες γλώσσες ενώ σπούδασε Φιλοσοφία, Ρητορική, Ποίηση, Μουσική, Μαθηματικά, Αστρονομία και Ιατρική!), η αριστοκρατική της καταγωγή και η αρετή με τη οποία ήταν στολισμένη την έκαναν περιζήτητη νύφη. Αυτή όμως αρνιόταν να παντρευτεί, αγαπούσε πολύ την παρθενία και δικαιολογούσε τη στάση της λέγοντας πως ΔΕΝ θα έπαιρνε για σύζυγο κάποιον κατώτερό της.
Η μητέρα της είχε ως πνευματικό της έναν γέροντα ασκητή, που κατοικούσε έξω από την πόλη, κρυμμένος. Πήρε, λοιπόν, την Αικατερίνη και πήγαν να τον συμβουλευθούν. Ο ασκητής τής είπε: “Γνωρίζω έναν θαυμάσιο άνθρωπο, ο οποίος σε υπερβαίνει ασύγκριτα σε όλα τα χαρίσματα που έχεις και σε άλλα αμέτρητα.”
Του λέει τότε η κόρη: “Είναι δυνατόν να δω αυτόν τον νέο, για τον οποίο διηγείσαι τέτοια θαυμάσια πράγματα;”
Ο ασκητής τής έδωσε μια εικόνα στην οποία ήταν ζωγραφισμένη η Παναγία με το Θείο Βρέφος στην αγκαλιά της και τη συμβούλεψε να προσευχηθεί με πίστη ώστε να δει εκείνον που ποθεί. Η κόρη, παίρνοντας την ιερή εικόνα, έφυγε για το παλάτι και τη νύκτα κλείστηκε μόνη στην κάμαρα και προσευχόταν, όπως της είχε εξηγήσει ο γέροντας.
Κουρασμένη καθώς ήταν, την πήρε ο ύπνος και βλέπει σε όραμα τη Βασίλισσα των Αγγέλων με το Άγιο Βρέφος να ακτινοβολεί πιο πολύ από τον Ήλιο. Ο Χριστός όμως έστρεφε το πρόσωπό Του προς τη Μητέρα Του και η κόρη έβλεπε μόνο την πλάτη Του. Επιθυμώντας να Τον δει και στο πρόσωπο, πήγε από το άλλο μέρος. Ο Χριστός, όμως, έστρεφε και πάλι το πρόσωπό Του από την άλλη μεριά.
Όταν αυτό έγινε τρεις φορές, η Παναγία να Του λέει: “Δες τέκνο μου τη δούλη Σου Αικατερίνη πόσο ωραία και πάγκαλος (πανέμορφη) είναι.” Εκείνος αποκρίθηκε: “Είναι τόσο σκοτεινή και άσχημη, που δεν μπορώ να τη βλέπω.” Του λέει η Θεοτόκος: “Σε παρακαλώ, γλυκύτατο Τέκνο μου, μην καταφρονήσεις το πλάσμα Σου, αλλά νουθέτησέ την και εξήγησέ της τι να πράξει, για να απολαύσει τη δόξα Σου και να δει το υπέρλαμπρο και πολυπόθητο πρόσωπό Σου, το οποίο επιθυμούν να βλέπουν οι Άγγελοι.” Ο Χριστός τότε αποκρίθηκε: “Ας πάει στον γέροντα από τον οποίο πήρε την εικόνα, ας κάνει όπως τη συμβουλέψει και, αφού βαπτιστεί, θα με δει.”
Όταν τα είδε αυτά η κόρη, ξύπνησε. Και, θαυμάζοντας για αυτήν την οπτασία, το πρωί πήγε στο κελί τού γέροντα και πέφτοντας με δάκρυα στα πόδια του, του διηγήθηκε το όραμα και τον παρακαλούσε θερμά να τη νουθετήσει τι να πράξει, για να απολαύσει αυτό που ποθεί. Ο όσιος της διηγήθηκε λεπτομερώς όλα τα μυστήρια της αληθινής μας Πίστεως. Την κατήχησε σε τέτοιο βαθμό, ώστε γνώριζε σε λίγο διάστημα όλες τις λεπτομέρειες της Πίστεως, επειδή είχε μεγάλη σοφία. Έτσι, πιστεύοντας με όλη της την καρδιά, έλαβε από αυτόν το Άγιο Βάπτισμα και το όνομα Αικατερίνα.
Επιστρέφοντας στα ανάκτορα, όλη τη νύκτα παρακαλούσε νηστική και προσευχόταν με δάκρυα, μέχρι που και πάλι την πήρε ο ύπνος. Και τότε βλέπει την ουράνια Βασίλισσα με το Θείο Βρέφος να κοιτά την Αικατερίνη με πολλή ευσπλαχνία και ιλαρότητα: “Τώρα έγινε ολόλαμπρη και ένδοξη, πλούσια και πάνσοφη, ευγενής και φημισμένη και είναι πλήρης με τόσα αγαθά και χάριτες και τόσο την επιθυμώ, που συμφωνώ να τη μνηστευθώ και να την πάρω για νύφη μου!”
Και η Θεοτόκος πήρε το δεξί χέρι τής κόρης και λέει στον Χριστό: “Τέκνο μου, δώσ’ της δακτυλίδι για αρραβώνα για να την αξιώσεις της Βασιλείας Σου.” Τότε ο Δεσπότης Χριστός τής έδωσε ένα ωραιότατο δακτυλίδι, λέγοντάς της: “Από σήμερα θεωρείσαι άφθορη και αιώνια Νύμφη μου και φύλαξε μέ ακρίβεια αυτή τη συμφωνία και να μη λάβεις ποτέ επίγειο νυμφίο.”
Όταν ξύπνησε η Κόρη, βλέπει ότι αληθινά υπήρχε στο δεξί της χέρι το δακτυλίδι. Και γέμισε από τόση μεγάλη ευφροσύνη και αγαλλίαση, που από την ώρα εκείνη αιχμαλωτίστηκε η καρδιά της από τον Θείο Έρωτα. Αυτόν ποθούσε, Αυτόν μελετούσε, όταν κοιμόταν και όταν ήταν ξύπνια.
Σύμφωνα με την Παράδοση και τα Συναξάρια τής Αγίας Αικατερίνης, κατά τη διάρκεια των διωγμών τού Αυτοκράτορα Μαξιμιανού, σε ηλικία 18 ετών, ομολόγησε την πίστη της στον Ιησού Χριστό και δημοσίως κατηγόρησε τον Αυτοκράτορα για τις θυσίες του προς τα είδωλα. Εκείνος ανέθεσε σε 50 (κατ' άλλους, σε 150) περίφημους ρήτορες να της αποδείξουν το αβάσιμο και στρεβλό των απόψεών (δοξασιών) της. Συνέβη όμως το αντίθετο!
Η Αικατερίνη με την κομψότητα του λόγου της και των επιχειρημάτων της κατάφερε να αποδείξει στους ρήτορες ότι είχαν άδικα με αποτέλεσμα τελικά να ασπαστούν τον Χριστιανισμό. Όταν ο Αυτοκράτορας έμαθε το αποτέλεσμα, οργίσθηκε τόσο που διέταξε την θανατική καταδίκη όλων των ρητόρων στην πυρά στο μέσον τής πόλης. Η Αγία βασανίσθηκε σκληρά, αλλά αντί να καμφθεί το ηθικό της, κατόρθωσε με το ένθεο παράδειγμά της να προσελκύσει στη χριστιανική Πίστη τη σύζυγο του Αυτοκράτορα Φαυστίνα και τη συνοδεία της (200 στρατιώτες υπό τον Φρούραρχο Πορφυρίωνα ή Πορφύριο).
Όταν το έμαθε ο Αυτοκράτορας, οργίστηκε και διέταξε τον αποκεφαλισμό τής Φαυστίνας και της ακολουθίας της και την εκτέλεση της Αγίας. Σαν μέσο θανάτωσης επιλέχτηκε ο τροχός, ένα τρομερό όργανο βασανιστηρίων, το οποίο όμως διαλύθηκε χωρίς να πληγώσει την Αγία. Έτσι, αποφασίσθηκε ο αποκεφαλισμός της.
Σύμφωνα με την Παράδοση, κατά τον αποκεφαλισμό της έτρεξε από το λαιμό της γάλα αντί για αίμα και το πάναγνο σώμα τής Αγίας μεταφέρθηκε υπό «πτερύγων αγγέλων» στην κορυφή τού υψηλότερου όρους τού Σινά, στην κορυφή Χωρήβ, ύψους 1990 μέτρων, όπου ο Μωυσής είχε παραλάβει από τον Θεό τις Δέκα Εντολές. Ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός έκτισε τη γνωστή Ιερά Μονή της Αγίας Αικατερίνης του Σινά και τον ναό (καθολικό) τής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, εντός τού οποίου και τοποθετήθηκε η μαρμάρινη λάρνακα της Αγίας.
Τα τίμια λείψανα της Αγίας εκτίθενται για προσκύνηση και σε κάθε προσκυνητή δίνεται ως ευλογία και φυλακτό ένα αργυρό ομοίωμα του δακτυλιδιού της Αγίας. Το δακτυλίδι αυτό συμβολίζει τον πνευματικό αρραβώνα τής Αγίας με τον Χριστό και τον σύνδεσμο κάθε προσκυνητή με τη Μονή.
Ἀπολυτίκιον, Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τὴν πανεύφημον νύμφην Χριστοῦ ὑμνήσωμεν, Αἰκατερίναν τὴν θείαν καὶ πολιοῦχον Σινᾶ, τὴν βοήθειαν ἡμῶν καὶ ἀντίληψιν· ὅτι ἐφίμωσε λαμπρῶς, τοὺς κομψοὺς τῶν ἀσεβῶν, τοῦ Πνεύματος τῇ δυνάμει, καὶ νῦν ὡς Μάρτυς στεφθεῖσα, αἰτεῖται πᾶσι τὸ μέγα ἔλεος.
ΣΧΕΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ:
Ψηφιακό Σταυρόλεξο Αγίας:
Προς περιήγηση στην επίσημη ιστοσελίδα της Ιεράς Μονής Αγίας Αικατερίνης Σινά:
Ο Άγιος Στυλιανός (μνήμη 26 Νοεμβρίου)
Ο Άγιος Στυλιανός γεννήθηκε στην Παφλαγονία της Μικράς Ασίας μεταξύ του 400 και 500 μ.Χ. από πλούσια οικογένεια. Από την παιδική του ηλικία υπήρξε εγκρατής και συνετός. Ο πλούτος δεν ήταν κάτι που τον ενδιέφερε, γι’ αυτό μοίρασε τα πλούτη που κληρονόμησε σε φτωχούς, σε φιλανθρωπίες και σε άλλα θεάρεστα έργα. Ελεύθερος πια από κάθε υλικό βάρος, εγκαταλείπει τον κόσμο και πηγαίνει σε ένα μοναστήρι όπου ντύνεται το μοναχικό σχήμα.
Εκεί έζησε με τελεία υπακοή, με ακτημοσύνη και με αγνότητα, προσευχόμενος μέρα και νύχτα, όντας παράδειγμα και πρότυπο μιμήσεως σε νεότερους και παλαιότερους. Έπειτα ο Άγιος αποσύρθηκε μακριά, σε έρημο και ακατοίκητο μέρος, για να ασκητέψει. Εκεί στην έρημο κατασκήνωσε σ’ ένα σπήλαιο όπου επιδόθηκε σε ακόμα μεγαλύτερους πνευματικούς αγώνες για δεκαετίες.
Η φήμη του Αγίου Στυλιανού διαδόθηκε παντού. Πλήθη κόσμου από διάφορα μέρη συνέρρεαν με ευλάβεια προς τον Άγιο για να θαυμάσουν την αγιότητά του, να τον συμβουλευτούν και να ζητήσουν τη βοήθειά του. Γονείς με άρρωστα παιδιά έρχονταν στον Άγιο για να βρουν παρηγοριά και να τον παρακαλέσουν να προσευχηθεί για την υγεία τους. Και ο Άγιος, γεμάτος καλοσύνη και συμπόνοια, έπαιρνε τ’ άρρωστα νήπια στα χέρια του και με μάτια δακρυσμένα παρακαλούσε τον Θεό να τα γιατρέψει -και το θαύμα γινόταν!
Ο Άγιος κοιμήθηκε σε βαθιά γεράματα, δε γνωρίζουμε πού ετάφη, ούτε διασώθηκαν άλλα στοιχεία από την αγιασμένη ζωή του. Έμεινε όμως το όνομά του. Τον σέβονται και τον τιμούν όλη οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Οι πιστοί τον επικαλούνται στις ανάγκες τους και κυρίως για τα άρρωστα παιδιά τους. Ο Άγιος Στυλιανός είναι ο προστάτης των παιδιών, γι’ αυτό εικονογραφείται με ένα νήπιο σπαργανωμένο στην αγκαλιά του. Για τους πιστούς ο Άγιος Στυλιανός, όπως φανερώνει και το όνομά του (στύλος = στήριγμα, κολόνα), «στυλώνει», στηρίζει την υγεία των παιδιών.
Ἀπολυτίκιον, Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Στήλη ἔμψυχος τῆς ἐγκρατείας, στῦλος ἄσειστος τῆς Ἐκκλησίας Στυλιανὲ ἀνεδείχθης μακάριε• ἀνατεθεὶς γὰρ Θεῷ ἐκ νεότητος κατοικητήριον ὤφθης τοῦ Πνεύματος. Πάτερ ὅσιε Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε δωρίσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.
ΣΧΕΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ:
ΣΤΑΥΡΟΛΕΞΟ ΑΓΙΟΥ
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Είναι θέμα επιλογής η αγιότητα
Θα τολμήσουμε να πούμε, πως και η Αγιότητα είναι αποτέλεσμα επιλογής! Αν κάτι δεν το επιλέξεις, αν δεν προσπαθήσεις γι’ αυτό, πώς ξέρεις ότι είναι δύσκολο να γίνει; Μπορεί, δηλαδή, να πει κάποιος ότι είναι δύσκολο να γίνει αρχιτέκτονας, αν δεν διαβάσει, αν δεν το προσπαθήσει, αν δεν το επιλέξει; Γενικά και αόριστα μπορούμε να πούμε πως όλα στην ζωή δύσκολα είναι. Άρα το ότι οι σημερινοί καιροί δεν «παράγουν» Αγίους δεν είναι αποτέλεσμα -μόνο- των δυσκολιών, αλλά της μη επιλογής. Της μαζικής, σχεδόν, αποστασίας του κόσμου. Αν πραγματικά το θελήσουμε και το ζητήσουμε από τον Κύριο, όλα μπορούν να γίνουν.
Τα παλιά χρόνια ήταν πιο εύκολο να γίνει κάποιος άγιος… Σήμερα πόσο εύκολο είναι αυτό;
Στην σύγκριση του τότε με του τώρα και σε σχέση με την ευκολία ή την δυσκολία, δυστυχώς η απάντηση είναι η εξής: Υπό κανονικές συνθήκες, ΣΗΜΕΡΑ είναι πιο εύκολο να γίνει κάποιος άγιος.. Ναι είναι πιο εύκολο και θα εξηγήσουμε αμέσως το γιατί.
Η Αγία Αικατερίνη προερχόταν από αριστοκρατική και πολύ εύπορη οικογένεια και μάλιστα δεν υπήρχε τότε όμοια της στην ευγένεια, στον πλούτο, στη σοφία και στην ωραιότητα. Πολλοί ήταν εκείνοι που την πίεζαν να παντρευτεί, ανάμεσά τους και η οικογένειά της. Μέσα σε όλα να σημειώσουμε πως την περίοδο εκείνη υπήρχαν και οι διωγμοί των χριστιανών.
Αναρωτηθείτε λοιπόν: Πόσοι από εμάς μπορούν να φτάσουν την Αγία; Από την άποψη της ευγενούς καταγωγής της, του μεγάλου πλούτου της, της υπέρμετρης σοφίας της (παρόλο που ήταν μικρό κορίτσι) και της ασύγκριτης ομορφιάς της; Η Αγία Αικατερίνη έπρεπε να απαρνηθεί όλα όσα είχε, όσα της δόθηκαν πλουσιοπάροχα.
Γιατί να ακολουθήσει τον Χριστό ενώ είχε τα πάντα; Γιατί να απαρνηθεί την εύκολη και φαινομενικά πλήρη ζωή της για να μαρτυρήσει; Γνώριζε πολύ καλά ότι ο δρόμος για τον Χριστό είναι δύσκολος και ανηφορικός… Μαρτυρικός όπως αποδείχθηκε…
Εμείς τι απαρνούμαστε για τον Χριστό σήμερα; Ούτε μια Τετάρτη και μια Παρασκευή δεν μπορούμε να μην φάμε κρέας… Και ειδικά στις μέρες μας, σε σχέση με την νηστεία, υπάρχουν ένα σωρό υποκατάστατα που μπορούμε να φάμε. Παλιά τι είχαν; Παξιμάδια; Και αυτό είναι ένα από τα εκατοντάδες παραδείγματα που μπορούμε να αναφέρουμε.
Επίσης τα παλαιά χρόνια δεν υπήρχε η γνώση, τουλάχιστον, όπως την ξέρουμε σήμερα. Ποιος από όλους τους τότε Αγίους είχε πρόσβαση στην θεολογική γνώση; Εκείνοι έφτιαξαν την πατερική θεολογία που ξέρουμε και διαβάζουμε τώρα. Εμείς έχουμε πληθώρα παραδειγμάτων και προτύπων να ακολουθήσουμε, να μιμηθούμε. Εκείνοι ποιον μιμήθηκαν; Από που πληροφορήθηκαν για τον Χριστό; Είχαν ζήλο κατά Θεόν και πρόκοψαν και μελέτησαν και εφάρμοσαν στην ζωή τους αυτά που λέει η πίστη μας και έγιναν άγιοι! Εμείς δεν διαβάζουμε ούτε καν την Αγία Γραφή! Που είναι το βιβλίο των βιβλίων, αλλά δεν αφήνουμε μήνυμα στο κινητό μας ή ανάρτηση στο Instagram που δεν διαβάζουμε! Πόσο όπως όμως θα ωφεληθούμε από αυτή και μόνο την επιλογή μας;
Ο Άγιος Στυλιανός, επίσης, είχε μεγάλη περιουσία, την οποία μοίρασε στους φτωχούς…Υπήρξε και αυτός νέος και έφηβος, όμως δεν άφησε την σάρκα του να μολύνει το πνεύμα του… Και μπορεί να μην είχε τα εφόδια που έχουν οι νέοι σήμερα (playstation κ.α.) για να τον αποσπούν, όμως και τότε θα μπορούσε να αποσπαστεί από τους τρεις διαχρονικούς εχθρούς του ανθρώπου: τον κόσμο, τον διάβολο και τον εαυτό του… Και ενώ από μικρό παιδί ήταν ευλογημένος και θα μπορούσε να καυχιέται γι’ αυτό, εκείνος προτίμησε να τελειωθεί εν Χριστώ στην έρημο μέσα σε ένα σπήλαιο! Τώρα πού αποσυρόμαστε εμείς για να κάνουμε μια προσευχή; Ούτε στο δωμάτιο μας δεν πηγαίνουμε να προσευχηθούμε… Έχουμε πράγματι δυσκολίες και πολλούς πειρασμούς σήμερα, σε αντιδιαστολή όμως αυτών έχουμε και δεκάδες άλλα πράγματα που δεν είχαν οι Άγιοι του τότε: ειρήνη, ελευθερία, ανεξιθρησκεία, πλήθος Αγίων για μίμηση, χιλιάδες θεολογικά βιβλία, διαδίκτυο για αναζήτηση και των πιο δύσκολων πληροφοριών, άφθονο φαγητό, καλύτερη υγεία, περισσότερες επιλογές στο οτιδήποτε…
Πρέπει να καταλάβουμε το εξής: Δικαιολογίες υπήρχαν και τότε, υπάρχουν και σήμερα, θα υπάρχουν και σε χίλια χρόνια… Η φύση, όμως, του ανθρώπου παραμένει η ίδια από καταβολής κόσμου… Την ψυχή μας δεν την αλλάζουν ούτε οι περισσότεροι πειρασμοί, ούτε οι πολυπληθείς παγίδες του διαβόλου, ούτε τα δύσκολα χρόνια, ούτε η σαγήνη του κόσμου αυτού…Την αλλάζει ο Χριστός.-
Καλό είναι να θυμόμαστε: Η Αγιότητα είναι επιλογή! Είναι η επιλογή μας! Αμήν.
