Η Αγία Μεγαλομάρτυς Αικατερίνη η Πάνσοφος (μνήμη 25 Νοεμβρίου)
Η απαράμιλλη ομορφιά της, η εκπληκτική της μόρφωση (μιλούσε ελληνικά, λατινικά κι άλλες γλώσσες ενώ σπούδασε Φιλοσοφία, Ρητορική, Ποίηση, Μουσική, Μαθηματικά, Αστρονομία και Ιατρική!), η αριστοκρατική της καταγωγή και η αρετή με τη οποία ήταν στολισμένη την έκαναν περιζήτητη νύφη. Αυτή όμως αρνιόταν να παντρευτεί, αγαπούσε πολύ την παρθενία και δικαιολογούσε τη στάση της λέγοντας πως ΔΕΝ θα έπαιρνε για σύζυγο κάποιον κατώτερό της.
Η μητέρα της είχε ως πνευματικό της έναν γέροντα ασκητή, που κατοικούσε έξω από την πόλη, κρυμμένος. Πήρε, λοιπόν, την Αικατερίνη και πήγαν να τον συμβουλευθούν. Ο ασκητής τής είπε: “Γνωρίζω έναν θαυμάσιο άνθρωπο, ο οποίος σε υπερβαίνει ασύγκριτα σε όλα τα χαρίσματα που έχεις και σε άλλα αμέτρητα.” Του λέει τότε η κόρη: “Είναι δυνατόν να δω αυτόν τον νέο, για τον οποίο διηγείσαι τέτοια θαυμάσια πράγματα;”
Ο ασκητής τής έδωσε μια εικόνα στην οποία ήταν ζωγραφισμένη η Παναγία με το Θείο Βρέφος στην αγκαλιά της και τη συμβούλεψε να προσευχηθεί με πίστη ώστε να δει εκείνον που ποθεί. Η κόρη, παίρνοντας την ιερή εικόνα, έφυγε για το παλάτι και τη νύκτα κλείστηκε μόνη στην κάμαρα και προσευχόταν, όπως της είχε εξηγήσει ο γέροντας.
Κουρασμένη καθώς ήταν, την πήρε ο ύπνος και βλέπει σε όραμα τη Βασίλισσα των Αγγέλων με το Άγιο Βρέφος να ακτινοβολεί πιο πολύ από τον Ήλιο. Ο Χριστός όμως έστρεφε το πρόσωπό Του προς τη Μητέρα Του και η κόρη έβλεπε μόνο την πλάτη Του. Επιθυμώντας να Τον δει και στο πρόσωπο, πήγε από το άλλο μέρος. Ο Χριστός, όμως, έστρεφε και πάλι το πρόσωπό Του από την άλλη μεριά.
Όταν αυτό έγινε τρεις φορές, η Παναγία να Του λέει: “Δες τέκνο μου τη δούλη Σου Αικατερίνη πόσο ωραία και πάγκαλος (πανέμορφη) είναι.” Εκείνος αποκρίθηκε: “Είναι τόσο σκοτεινή και άσχημη, που δεν μπορώ να τη βλέπω.” Του λέει η Θεοτόκος: “Σε παρακαλώ, γλυκύτατο Τέκνο μου, μην καταφρονήσεις το πλάσμα Σου, αλλά νουθέτησέ την και εξήγησέ της τι να πράξει, για να απολαύσει τη δόξα Σου και να δει το υπέρλαμπρο και πολυπόθητο πρόσωπό Σου, το οποίο επιθυμούν να βλέπουν οι Άγγελοι.” Ο Χριστός τότε αποκρίθηκε: “Ας πάει στον γέροντα από τον οποίο πήρε την εικόνα, ας κάνει όπως τη συμβουλέψει και, αφού βαπτιστεί, θα με δει.”
Όταν τα είδε αυτά η κόρη, ξύπνησε. Και, θαυμάζοντας για αυτήν την οπτασία, το πρωί πήγε στο κελί τού γέροντα και πέφτοντας με δάκρυα στα πόδια του, του διηγήθηκε το όραμα και τον παρακαλούσε θερμά να τη νουθετήσει τι να πράξει, για να απολαύσει αυτό που ποθεί. Ο όσιος της διηγήθηκε λεπτομερώς όλα τα μυστήρια της αληθινής μας Πίστεως. Την κατήχησε σε τέτοιο βαθμό, ώστε γνώριζε σε λίγο διάστημα όλες τις λεπτομέρειες της Πίστεως, επειδή είχε μεγάλη σοφία. Έτσι, πιστεύοντας με όλη της την καρδιά, έλαβε από αυτόν το Άγιο Βάπτισμα και το όνομα Αικατερίνα.
Επιστρέφοντας στα ανάκτορα, όλη τη νύκτα παρακαλούσε νηστική και προσευχόταν με δάκρυα, μέχρι που και πάλι την πήρε ο ύπνος. Και τότε βλέπει την ουράνια Βασίλισσα με το Θείο Βρέφος να κοιτά την Αικατερίνη με πολλή ευσπλαχνία και ιλαρότητα: “Τώρα έγινε ολόλαμπρη και ένδοξη, πλούσια και πάνσοφη, ευγενής και φημισμένη και είναι πλήρης με τόσα αγαθά και χάριτες και τόσο την επιθυμώ, που συμφωνώ να τη μνηστευθώ και να την πάρω για νύφη μου!”
Και η Θεοτόκος πήρε το δεξί χέρι τής κόρης και λέει στον Χριστό: “Τέκνο μου, δώσ’ της δακτυλίδι για αρραβώνα για να την αξιώσεις της Βασιλείας Σου.” Τότε ο Δεσπότης Χριστός τής έδωσε ένα ωραιότατο δακτυλίδι, λέγοντάς της: “Από σήμερα θεωρείσαι άφθορη και αιώνια Νύμφη μου και φύλαξε μέ ακρίβεια αυτή τη συμφωνία και να μη λάβεις ποτέ επίγειο νυμφίο.”
Όταν ξύπνησε η Κόρη, βλέπει ότι αληθινά υπήρχε στο δεξί της χέρι το δακτυλίδι. Και γέμισε από τόση μεγάλη ευφροσύνη και αγαλλίαση, που από την ώρα εκείνη αιχμαλωτίστηκε η καρδιά της από τον Θείο Έρωτα. Αυτόν ποθούσε, Αυτόν μελετούσε, όταν κοιμόταν και όταν ήταν ξύπνια.
Σύμφωνα με την Παράδοση και τα Συναξάρια τής Αγίας Αικατερίνης, κατά τη διάρκεια των διωγμών τού Αυτοκράτορα Μαξιμιανού, σε ηλικία 18 ετών, ομολόγησε την πίστη της στον Ιησού Χριστό και δημοσίως κατηγόρησε τον Αυτοκράτορα για τις θυσίες του προς τα είδωλα. Εκείνος ανέθεσε σε 50 (κατ' άλλους, σε 150) περίφημους ρήτορες να της αποδείξουν το αβάσιμο και στρεβλό των απόψεών (δοξασιών) της. Συνέβη όμως το αντίθετο!
Η Αικατερίνη με την κομψότητα του λόγου της και των επιχειρημάτων της κατάφερε να αποδείξει στους ρήτορες ότι είχαν άδικα με αποτέλεσμα τελικά να ασπαστούν τον Χριστιανισμό. Όταν ο Αυτοκράτορας έμαθε το αποτέλεσμα, οργίσθηκε τόσο που διέταξε την θανατική καταδίκη όλων των ρητόρων στην πυρά στο μέσον τής πόλης. Η Αγία βασανίσθηκε σκληρά, αλλά αντί να καμφθεί το ηθικό της, κατόρθωσε με το ένθεο παράδειγμά της να προσελκύσει στη χριστιανική Πίστη τη σύζυγο του Αυτοκράτορα Φαυστίνα και τη συνοδεία της (200 στρατιώτες υπό τον Φρούραρχο Πορφυρίωνα ή Πορφύριο).
Όταν το έμαθε ο Αυτοκράτορας, οργίστηκε και διέταξε τον αποκεφαλισμό τής Φαυστίνας και της ακολουθίας της και την εκτέλεση της Αγίας. Σαν μέσο θανάτωσης επιλέχτηκε ο τροχός, ένα τρομερό όργανο βασανιστηρίων, το οποίο όμως διαλύθηκε χωρίς να πληγώσει την Αγία. Έτσι, αποφασίσθηκε ο αποκεφαλισμός της.
Σύμφωνα με την Παράδοση, κατά τον αποκεφαλισμό της έτρεξε από το λαιμό της γάλα αντί για αίμα και το πάναγνο σώμα τής Αγίας μεταφέρθηκε υπό «πτερύγων αγγέλων» στην κορυφή τού υψηλότερου όρους τού Σινά, στην κορυφή Χωρήβ, ύψους 1990 μέτρων, όπου ο Μωυσής είχε παραλάβει από τον Θεό τις Δέκα Εντολές. Ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός έκτισε τη γνωστή Ιερά Μονή της Αγίας Αικατερίνης του Σινά και τον ναό (καθολικό) τής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, εντός τού οποίου και τοποθετήθηκε η μαρμάρινη λάρνακα της Αγίας.
Τα τίμια λείψανα της Αγίας εκτίθενται για προσκύνηση και σε κάθε προσκυνητή δίνεται ως ευλογία και φυλακτό ένα αργυρό ομοίωμα του δακτυλιδιού της Αγίας. Το δακτυλίδι αυτό συμβολίζει τον πνευματικό αρραβώνα τής Αγίας με τον Χριστό και τον σύνδεσμο κάθε προσκυνητή με τη Μονή.
Ἀπολυτίκιον, Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τὴν πανεύφημον νύμφην Χριστοῦ ὑμνήσωμεν, Αἰκατερίναν τὴν θείαν καὶ πολιοῦχον Σινᾶ, τὴν βοήθειαν ἡμῶν καὶ ἀντίληψιν· ὅτι ἐφίμωσε λαμπρῶς, τοὺς κομψοὺς τῶν ἀσεβῶν, τοῦ Πνεύματος τῇ δυνάμει, καὶ νῦν ὡς Μάρτυς στεφθεῖσα, αἰτεῖται πᾶσι τὸ μέγα ἔλεος.
ΣΧΕΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ:
Ψηφιακό Σταυρόλεξο Αγίας:
Προς περιήγηση στην επίσημη ιστοσελίδα της Ιεράς Μονής Αγίας Αικατερίνης Σινά:
Ο Άγιος Στυλιανός (μνήμη 26 Νοεμβρίου)
Ο Άγιος Στυλιανός γεννήθηκε στην Παφλαγονία της Μικράς Ασίας μεταξύ του 400 και 500 μ.Χ. από πλούσια οικογένεια. Από την παιδική του ηλικία υπήρξε εγκρατής και συνετός. Ο πλούτος δεν ήταν κάτι που τον ενδιέφερε, γι’ αυτό μοίρασε τα πλούτη που κληρονόμησε σε φτωχούς, σε φιλανθρωπίες και σε άλλα θεάρεστα έργα. Ελεύθερος πια από κάθε υλικό βάρος, εγκαταλείπει τον κόσμο και πηγαίνει σε ένα μοναστήρι όπου ντύνεται το μοναχικό σχήμα.
Εκεί έζησε με τελεία υπακοή, με ακτημοσύνη και με αγνότητα, προσευχόμενος μέρα και νύχτα, όντας παράδειγμα και πρότυπο μιμήσεως σε νεότερους και παλαιότερους. Έπειτα ο Άγιος αποσύρθηκε μακριά, σε έρημο και ακατοίκητο μέρος, για να ασκητέψει. Εκεί στην έρημο κατασκήνωσε σ’ ένα σπήλαιο όπου επιδόθηκε σε ακόμα μεγαλύτερους πνευματικούς αγώνες για δεκαετίες.
Η φήμη του Αγίου Στυλιανού διαδόθηκε παντού. Πλήθη κόσμου από διάφορα μέρη συνέρρεαν με ευλάβεια προς τον Άγιο για να θαυμάσουν την αγιότητά του, να τον συμβουλευτούν και να ζητήσουν τη βοήθειά του. Γονείς με άρρωστα παιδιά έρχονταν στον Άγιο για να βρουν παρηγοριά και να τον παρακαλέσουν να προσευχηθεί για την υγεία τους. Και ο Άγιος, γεμάτος καλοσύνη και συμπόνοια, έπαιρνε τ’ άρρωστα νήπια στα χέρια του και με μάτια δακρυσμένα παρακαλούσε τον Θεό να τα γιατρέψει -και το θαύμα γινόταν!
Ο Άγιος κοιμήθηκε σε βαθιά γεράματα, δε γνωρίζουμε πού ετάφη, ούτε διασώθηκαν άλλα στοιχεία από την αγιασμένη ζωή του. Έμεινε όμως το όνομά του. Τον σέβονται και τον τιμούν όλη οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Οι πιστοί τον επικαλούνται στις ανάγκες τους και κυρίως για τα άρρωστα παιδιά τους. Ο Άγιος Στυλιανός είναι ο προστάτης των παιδιών, γι’ αυτό εικονογραφείται με ένα νήπιο σπαργανωμένο στην αγκαλιά του. Για τους πιστούς ο Άγιος Στυλιανός, όπως φανερώνει και το όνομά του (στύλος = στήριγμα, κολόνα), «στυλώνει», στηρίζει την υγεία των παιδιών.
Ἀπολυτίκιον, Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Στήλη ἔμψυχος τῆς ἐγκρατείας, στῦλος ἄσειστος τῆς Ἐκκλησίας Στυλιανὲ ἀνεδείχθης μακάριε• ἀνατεθεὶς γὰρ Θεῷ ἐκ νεότητος κατοικητήριον ὤφθης τοῦ Πνεύματος. Πάτερ ὅσιε Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε δωρίσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.
ΣΧΕΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ:
ΣΤΑΥΡΟΛΕΞΟ ΑΓΙΟΥ
Πρακτική εφαρμογή
Σήμερα γνωρίσαμε τον βίο δύο μεγάλων Αγίων της Πίστης μας: της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Αικατερίνης της Πανσόφου και του Αγίου Στυλιανού Παφλαγόνας. Ένα κοινό στοιχείο του βίου τους που καλούμαστε να μιμηθούμε είναι η αδιαφορία που έδειξαν για τα υλικά αγαθά, αν και γεννήθηκαν και οι δυο σε πολύ πλούσιες οικογένειες.
Ο Άγιος πούλησε τα υπάρχοντά του, έδωσε τα χρήματα στους φτωχούς και ακολούθησε τον Χριστό, έκανε πράξη δηλαδή αυτό που ο Κύριος συμβούλεψε τον πλούσιο νέο που ζητούσε την αιώνιο ζωή: “Εάν θέλεις να είσαι τέλειος, πήγαινε και πούλησε όσα έχεις και μοίρασέ τα στους φτωχούς, και θα έχεις θησαυρό στους ουρανούς και έλα, ακολούθησέ με” (Ματθ. 19:21).
Η Αγία, από τη στιγμή που γνώρισε την Αλήθεια (που δεν είναι μια γενική και αόριστη ιδέα, είναι Πρόσωπο, είναι ο Χριστός), αδιαφόρησε για κάθε επίγειο αγαθό. Αν και είχε αξιοζήλευτα χαρίσματα (πλούτο, ευγενική καταγωγή, ομορφιά, σοφία) τα περιφρόνησε και -μόλις 18 χρονών!- μαρτύρησε για χάρη του αγαπημένου της Νυμφίου.
Εμείς;;; Ακολουθούμε την εντολή του Χριστού; Μοιάζουμε στους Αγίους; Πόσο δύσκολο είναι να απαρνηθούμε τη βόλεψή μας και τα υλικά αγαθά για να ευχαριστήσουμε τον Θεό; Κάνουμε ελεημοσύνη; Βοηθάμε τον συνάνθρωπο που βρίσκεται σε ανάγκη, σε χειρότερη θέση από εμάς;
Φυσικά και δεν είμαστε πλούσιοι. Όμως υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας που δεν έχουν ούτε τα βασικά για να επιβιώσουν. Άλλωστε, όταν προσφέρουμε από το υστέρημά μας, τότε έχει αξία η προσφορά μας. Ακόμα κι αν δεν έχουμε χρήματα, μπορούμε να προσευχηθούμε για τους συνανθρώπους μας, να τους παρηγορήσουμε, να τους κάνουμε συντροφιά, να τους βοηθήσουμε με όποιον τρόπο μπορούμε.
Άλλο ένα στοιχείο άξιο προς μίμηση, είναι η αξιοποίηση των χαρισμάτων μας, των ταλάντων, προς δόξαν Θεού. Οι Άγιοι χρησιμοποίησαν με ταπείνωση τα τάλαντά τους (μόρφωση, σοφία, προσευχή) για να δοξαστεί ο Κύριος και όχι αυτοί. Έτσι η Αγία κατόρθωσε να μεταστρέψει στην Πίστη τόσους ειδωλολάτρες και ο Άγιος να θαυματουργεί μέχρι και τις μέρες μας. Ας είμαστε λοιπόν κι εμείς ταπεινοί και να μη θάβουμε τα τάλαντα που μας χάρισε ο Κύριος (Ματθ, 25:14-30), αλλά να τα αξιοποιούμε προς δόξαν Του, κάνοντας ιεραποστολή, ελεημοσύνη, κατήχηση κ.τ.λ.
Συμπέρασμα:
-Η ομορφιά μας, η σοφία μας, η μόρφωσή μας, τα πλούτη μας αρέσουν στον Χριστό μας, μόνο όταν ταπεινά καταλάβουμε πως Εκείνος μας τα χάρισε για να τα χρησιμοποιήσουμε στην ζωή μας, για καλό σκοπό, ώστε να πάμε κοντά Του!
-Είναι πολύ σημαντικό να διαβάζουμε από τώρα καλά και να μελετάμε τα μαθήματά μας αλλά και την ζωή του Χριστού μας ώστε να ξέρουμε να μιλάμε και να ομολογούμε στους άλλους ανθρώπους την Διδασκαλία του Κυρίου μας και με τις πράξεις μας και με τα λόγια μας!
-Στην ζωή μας χρειάζεται η άσκηση της ψυχής, όλο και περισσότερο, για να ανεβαίνουμε όλο και πιο Ψηλά! Άλλοτε με τις καλές μας πράξεις και σκέψεις ,άλλοτε με την προσευχούλα μας και με την νηστεία και άλλοτε να διαβάζουμε την ζωή των Αγίων μας, να πηγαίνουμε εκκλησία και να κοινωνούμε τον Χριστό μας!
