Γενικά το ρίσκο σε ελκύει. Σου δίνει την αίσθηση ότι δυνάμωσες ώστε μπορείς να αψηφάς τις απαγορεύσεις. Και αυτό σε κάνει περισσότερο επιρρεπή στο να κάνεις τολμηρά πράγματα, χωρίς να υπολογίζεις τους κινδύνους… Μπορείς να κάνεις παράτολμες ακροβασίες, να τρέχεις με “1000” με τη μηχανή, να κάνεις ατελείωτες σούζες, να ρισκάρεις, να φλερτάρεις με τον κίνδυνο, ή μάλλον με το θάνατο…
Αν όμως κάνεις μια επίσκεψη στο ΚΑΤ ή στα άλλα νοσοκομεία ατυχημάτων, θα εκπλαγείς από τον τεράστιο αριθμό νέων παιδιών που νοσηλεύονται έχοντας πάθει ανεπανόρθωτες βλάβες. Παιδιά φυτά, παιδιά ανάπηρα, ακρωτηριασμένα, χωρίς χέρι ή πόδι κ.λπ.. Όλα αυτά, διότι νόμιζαν πως είναι άτρωτα, πως δεν θα συμβεί σε αυτούς. Και ναι μεν όλοι μας, μικροί και μεγάλοι, κάνουμε λάθη. Το θέμα είναι όμως να ΜΗΝ κάνουμε το ΛΑΘΟΣ (!), που δεν διορθώνεται.
Ιδιαίτερα επιρρεπείς είναι όσοι δεν έμαθαν να βάζουν όρια στη ζωή τους και κινούνται συχνά έξω από αυτά. Είναι αυτοί που φθάνουν στα άκρα, υπερασπίζοντας τις πιο παράλογες ιδεολογίες και προβαίνουν σε πολύ επικίνδυνες ενέργειες που θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή τους και τη ζωή των άλλων.
“Κάποιος νέος έλεγε: “Αύριο θα μείνω τόση ώρα κάτω από το νερό…”. Και την επομένη ημέρα πέθανε κάτω από το νερό. Οι συμμαθητές που ήταν γύρω του στέκονταν ανήμποροι και αλλόφρονες… και παρόλο που του παρείχαν όλες τις φροντίδες, δεν κατάφεραν να τον εμποδίσουν από τον ερωτισμό του κινδύνου!
Όλα αυτά που μας αρέσουν να διακινδυνεύουμε, γιατί πρέπει να τα διακινδυνεύουμε μέχρι θανάτου;”
Η οδήγηση
Μεγάλη η αίσθηση της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας με την οδήγηση. Ιδιαίτερα στην εφηβεία! Δεν το έχεις ξανανιώσει αυτό! Η οδήγηση είναι μια συναρπαστική πρόκληση, αλλά και μεγάλος κίνδυνος. Οι ειδικοί λένε ότι για να αποκτήσει κανείς τα κατάλληλα αντανακλαστικά, θα πρέπει να περάσουν τουλάχιστον 2 χρόνια συχνής οδήγησης. Τα πιο πολλά ατυχήματα στους νέους συμβαίνουν 6 - 7 μήνες μετά το δίπλωμα, γιατί αποκτούν αυτοπεποίθηση και είναι πολύ σίγουροι για τον εαυτό τους.
Πολλά παιδιά ονειρεύονται να αποκτήσουν μια μηχανή και μάλιστα μεγάλου κυβισμού! Εδώ το ρίσκο γίνεται μεγαλύτερο. Αφενός μεν είσαι ακάλυπτος και αφετέρου δε στηρίζεσαι σε δύο ρόδες που οι ίδιες αδυνατούν να στηρίξουν εσένα. “Πάνω στη μηχανή έχεις άλλη αίσθηση που δεν περιγράφεται” έλεγε κάποιος. Μόνο που κινδυνεύεις στο μέλλον να μην έχεις καμμία αίσθηση!
Υπάρχει και κάτι ακόμη. Υπάρχουν άνθρωποι μικροί ή μεγάλοι οι οποίοι δεν έχουν καλά αντανακλαστικά ή δεν έχουν αίσθηση του κινδύνου και της ασφάλειας. Αυτό το συναντάμε έχουν όχι μόνο με οδηγούς αυτοκινήτων ή μοτοσυκλετών αλλά και σε καπετάνιους ή πιλότους. Τους ονομάζουν “ατυχηματίες”. Αν όλοι έχουμε την πιθανότητα να εμπλακούμε σε ένα ατύχημα, τότε εκείνοι έχουν περισσότερες πιθανότητες και πολλές φορές είναι λες και προκαλούν το ατύχημα!
Και εδώ πρέπει να καταλάβουμε εάν εμείς έχουμε ή δεν έχουμε την ικανότητα της οδήγησης. Και αν δεν την έχουμε τότε ας αφήσουμε το “σπορ”, διότι τι μας φταίνε οι άνθρωποι να πληρώσουν την δική μας αδεξιότητα; Χρειάζεται και στην οδήγηση ταλέντο βρε παιδί μου!
Η κλοπή
Αρχίζεις με το στυλό του διπλανού σου, το πορτοφόλι του μπαμπά, το κινητό του γείτονα, τις σοκολάτες από το περίπτερο, τ´ αναψυκτικά από το μηχάνημα που κορόιδεψες και του “έφαγες” τα λεφτά… Γλυκαίνεσαι γιατί με λίγο κόπο βγάζεις αρκετά και η κλοπή σου γίνεται συνήθεια, δεύτερη φύση. Αύριο επιχειρείς κάτι μεγαλύτερο και βέβαια δεν σταματάς, φθάνοντας στη απληστία.
Μετά καυχιέσαι ότι δεν σε έπιασαν, αλλά λέει ο λαός: ¨μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και η κακή του μέρα¨, που σημαίνει ότι κάποια στιγμή θα σε βρουν. Και τότε μάλλον θα την βγάλεις στη στενή! Αν κατάφερες να μη σε συλλάβουν για κάτι απλό, υπάρχει όμως η συνείδηση που σου λέει ότι δεν είναι σωστό αυτό που έκανες!
Η κλοπή δεν είναι πράξη που δείχνει τον θαρραλέο και δυνατό άνθρωπο. Δεν αποκτάς αξία με το να γίνεις κλέπτης, ούτε κάνοντας εγκληματικές πράξεις, αλλά αν αγωνίζεσαι για κάτι ανώτερο στη ζωή σου.
Τα περισσότερα παιδιά κλέβουν, διότι βιάζονται να μεγαλώσουν, θέλουν να νιώσουν πετυχημένοι, μεγάλοι και σπουδαίοι. Όμως μη βιάζεσαι, κάνε υπομονή, θα μεγαλώσεις. Θα έρθουν όλα με την σειρά τους και θα πετύχεις κάποια πράγματα.
Πάντως η κλοπή σε οποιαδήποτε περίπτωση είναι εσφαλμένη κίνηση. Είναι προτιμότερο να ζητήσω από κάποιον κάτι που μου αρέσει, για να μου το δώσει, παρά να το αφαιρέσω στα κρυφά = να το κλέψω. Όπως εμάς δεν μας αρέσει να μας κλέψουν κάτι, το ίδιο κάνει, όταν εμείς κλέβουμε π.χ. το κινητό, την τσάντα ή κάτι άλλο από τους συνανθρώπους μας.
Επίσης, δεν είναι σωστό να παίρνουμε κρυφά χρήματα από τους γονείς μας. Το καλύτερο είναι να πούμε απλά και καθαρά στους δικούς μας: “μπαμπά, μαμά, πήρα αυτά τα χρήματα από το πορτοφόλι σου, για να αγοράσω κάτι που ήθελα”.
Αυτό που πρέπει να κάνουμε όλοι μας είναι να είμαστε ευχαριστημένοι, να τα βγάζουμε πέρα με ό,τι έχουμε.
