ΕΙΣΑΓΩΓΗ
- Η Αγία και μεγάλη Σαρακοστή του έτους 2021 μ.Χ. τελειώνει και βαδίζουμε πλέον προς την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα. Η Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα ονομάζεται «Μεγάλη», όχι γιατί έχει μεγαλύτερη χρονική διάρκεια, αλλά γιατί είναι μεγάλα και σωτηριώδη τα γεγονότα που βιώνουμε την Εβδομάδα αυτή. Τα Πάθη, τη Σταύρωση, το Θάνατο και την Ανάσταση του Κυρίου.
- Το κοσμοσωτήρια και λυτρωτικά Πάθη του Κυρίου μας τα βιώνουμε μέσα από τις Ιερές Ακολουθίες που τελούνται κάθε βράδυ της Μ. Εβδομάδας στους Ναούς μας, αλλά και στις Θ. Λειτουργίες τα πρωινά. Μέσα από τις Ιερές Ακολουθίες και τη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας ο άνθρωπος καταλαβαίνει ότι πριν την Ανάσταση υπάρχει ο Γολγοθάς. Δεν μπορεί να έρθει η Ανάσταση εάν δεν περάσουμε το Γολγοθά. Ο πρώτος που το βίωσε και μας έδειξε το δρόμο είναι ο ίδιος ο αρχηγός μας, ο θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός, ο ΜΟΝΟΣ αληθινός Θεός!
- Χρειάζεται διαρκής αγώνας προς την τελείωση και κατάκτηση του Φωτός που είναι ο Χριστός. Ένας αγώνας έως ότου μας βρει ο θάνατος. Να παρακαλούμε μόνο τον Θεό και να ευχόμαστε να μην μας βρει ο θάνατος εν ώρα πτώσεως, αλλά εν ώρα μετανοίας και αναστάσεώς μας.
Καλή Ανάσταση να έχουμε και καλό Πάσχα (μετάβαση).
Καλή μετάβαση (Πάσχα) απ’ τη χώρα του σκότους στη χώρα του Φωτός και απ’ την χώρα του θανάτου στη χώρα της Ζωής!
Την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα, ακολουθούμε τον Ιησού στα Άγια Πάθη Του
- Η Μεγάλη Εβδομάδα είναι η εβδομάδα πριν το Πάσχα (από την Κυριακή των Βαϊων το βράδυ μέχρι το Μ. Σάββατο) και ονομάζεται «Μεγάλη», γιατί τα γεγονότα όπου τελούνται και βιώνονται στους Ιερούς Ναούς είναι κοσμοσωτήρια για τον άνθρωπο! Με λίγα λόγια γιορτάζουμε την κάθε ημέρα τα εξής:
Την Κυριακή των Βαΐων βράδυ (Όρθρος της Μεγ. Δευτέρας) κυριαρχούν δύο γεγονότα:
- Την Μεγάλη Δευτέρα κυριαρχούν δύο γεγονότα: α) Η ζωή του Ιωσήφ του 11ου γιού του Πατριάρχη Ιακώβ, του ονομαζόμενου Παγκάλου, δηλαδή του ωραίου στο σώμα και τη ψυχή. Ο Ιωσήφ προεικονίζει με την περιπέτειά του (που πουλήθηκε σκλάβος στην Αίγυπτο) τον ίδιο τον Χριστό και το πάθος Του.
- β) Το περιστατικό της άκαρπης συκιάς που ξέρανε ο Χριστός (Ματθ. 21, 18-22): Συμβολίζει την Συναγωγή των Εβραίων και γενικά την ζωή του Ισραηλιτικού λαού που ήταν άκαρποι από καλά έργα.
Την Μεγάλη Δευτέρα το βράδυ (Όρθρος της Μεγ. Τρίτης) :
- Την Μεγάλη Τρίτη θυμόμαστε και ζούμε δύο παραβολές:
- α) Των δέκα παρθένων (Ματθ. 25,1-13) που μας διδάσκει να είμαστε έτοιμοι και γεμάτοι από πίστη και φιλανθρωπία.
- β) Των Ταλάντων (Ματθ. 25,14-30), που μας διδάσκει να είμαστε εργατικοί και πρέπει να καλλιεργούμε και να αυξήσουμε τα πνευματικά μας χαρίσματα.
Την Μεγάλη Τρίτη το βράδυ (Όρθρος της Μεγ. Τετάρτης)
- Η Μεγάλη Τετάρτη είναι αφιερωμένη στην αμαρτωλή γυναίκα (Λουκ. 7,47), που μετανιωμένη άλειψε τα πόδια του Κυρίου με μύρο και συγχωρήθηκε για τα αμαρτήματά της, γιατί έδειξε μεγάλη αγάπη και πίστη στον Κύριο.
- Ψάλλεται το περίφημο τροπάριο (δοξαστικό) της Υμνογράφου Μοναχής Κασσιανής.
Την Μεγάλη Τετάρτη το βράδυ (Όρθρος της Μεγ. Πέμπτης)
- Την Μεγάλη Πέμπτη γιορτάζουμε 4 γεγονότα :
- α) Τον Ιερό Νιπτήρα, το πλύσιμο δηλαδή των ποδιών των μαθητών από τον Κύριο, δείχνοντας για το ποια πρέπει να είναι η διακονία των πιστών στην Εκκλησία.
- β) Τον Μυστικό Δείπνο, δηλαδή την παράδοση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας.
- γ) Την προσευχή του Κυρίου, στο Όρος των Ελαιών και
- δ) την Προδοσία του Ιούδα, δηλαδή την αρχή του Πάθους του Κυρίου
Μεγάλη Πέμπτη το βράδυ (Όρθρος της Μεγ. Παρασκευής)
Την Μεγάλη Παρασκευή το πρωί
- Την Μεγάλη Παρασκευή έχουμε την Κορύφωση του του θείου δράματος: Τελείται η «Ακολουθία των Παθών» και θυμόμαστε και βιώνουμε τα Σωτήρια και φρικτά Πάθη του Κυρίου και Θεού μας μέσα από δώδεκα (12) Ευαγγελικά αναγνώσματα: Δηλαδή:
- α) Τα πτυσίματα
- β) τα μαστιγώματα
- γ) τις κοροϊδίες
- δ) τους εξευτιλισμούς
- ε) τα κτυπήματα
- στ) το αγκάθινο στεφάνι και κυρίως την
- ζ) Σταύρωση και
- η) τον θάνατο του Χριστού μας.
Την Μεγάλη Παρασκευή το πρωί
- Την Μεγάλη Παρασκευή το πρωί στις 8:00 και μετά και κατόπιν τελείται η Ακολουθία των Μεγάλων Ωρών και το μεσημέρι στις 12:00 η τελετή της Αποκαθηλώσεως, δηλαδή η Ταφή Του Κυρίου από τον Ιωσήφ τον Αριμαθαίας και το Νικόδημο τον Φαρισαίο, μέλος του Ιουδαϊκού Συμβουλίου και κρυφό μαθητή του Κυρίου.
- Την Μεγάλη Παρασκευή το βράδυ (Όρθρος της Μεγ. Σαββάτου)
- Την Μεγάλη Παρασκευή το βράδυ ψάλλουμε τα Εγκώμια και έχουμε την περιφορά του Επιταφίου!
Το Μεγάλο Σάββατο το πρωί (Μ. Εσπερινός και η Θεία Λειτουργία)
Σημείωση:
- Το Μεγάλο Σάββατο το πρωί τελείται ο Μεγάλος Εσπερινός και η Θεία Λειτουργία. Γιορτάζουμε την λεγόμενη «Πρώτη Ανάσταση», δηλαδή ακούμε ύμνους που μας προετοιμάζουν για την Ανάσταση και προσμένουμε με χαρά το μεγάλο γεγονός που έρχεται! Γιορτάζουμε:
- α) την Ταφή του Κυρίου και
- β) την Κάθοδό Του στον Άδη, όπου κήρυξε σε όλους τους μέχρι τότε νεκρούς.
Σημείωση:
- Επειδή πολλοί δε γνωρίζουν, νομίζουν ότι ήδη Αναστήθηκε ο Χριστός και σπεύδουν να πουν το «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ» και να καταλύσουν κρέας, αυγά κλπ. ήδη από το Μ. Σάββατο το πρωί.
- Όμως ΜΙΑ είναι η Ανάσταση του Χριστού μας και γίνεται κανονικά στις 12:00 τα μεσάνυχτα.
- Το Μεγάλο Σάββατο το βράδυ στις 12:00 τα μεσάνυκτα (Όρθρος και Αναστάσιμη Θ. Λειτουργία της Κυριακής του Πάσχα)
- Το Σάββατο το βράδυ Κυριακή της Λαμπροφόρου Αναστάσεως (Πάσχα) (δηλαδή ουσιαστικά την Κυριακή) γιορτάζουμε την Ζωηφόρο Ανάσταση του Κυρίου μας, την ήττα του θανάτου και της φθοράς.
- Στα Ιεροσόλυμα λαμβάνει μέρος το συνεχές, ανεξήγητο και υπέρτατο θαύμα της πίστης μας, η έλευση του Αγίου Φωτός στον Πανάγιο Τάφο του Κυρίου μας, το οποίο εμφανίζεται μόνο όταν ο Ελληνορθόδοξος Πατριάρχης εισέρχεται στο Ιερό Κουβούκλιο. Μέχρι το βράδυ έχει μοιραστεί παντού.
Κυριακή του Πάσχα το πρωί ή το απόγευμα (Εσπερινός της Αγάπης)
- Κυριακή του Πάσχα στις 11.00 π.μ. ή το απόγευμα, τελείται ο «Εσπερινός της Αγάπης», όπου σε πολλές γλώσσες διαβάζεται το Ιερό Ευαγγέλιο και διατρανώνεται παγκοσμίως η νίκη του θανάτου και η εποχή της Καινούριας Διαθήκης, της χαράς και της Αναστάσιμης ελπίδας.
Πώς θα βιώσουμε εμείς οι νεότεροι τις άγιες αυτές ημέρες;
- Πηγαίνουμε καθημερινά στις ακολουθίες ή (λόγω Κορονοιού) βλέπουμε από την τηλεόραση.
- Διαβάζουμε το ευαγγέλιο της ημέρας μόνοι μας μέσα από την Αγία Γραφή
- Προσπαθούμε να τηρήσουμε την νηστεία μέχρι και την τελευταία στιγμή (όχι μόνο από φαγητό).
- Προσπαθούμε να έχουμε το μυαλό μας στα γεγονότα αυτα και όχι να παρασυρόμαστε από τις λυπηρές ειδήσεις που μας βομβαρδίζουν!
- Ποιο είναι το βαθύτερο νόημα των Παθών και της Αναστάσεως για όλους εμάς τους Πιστούς;
- Οι πιστοί βιώνουμε τα πάθη και την ανάσταση του Χριστού συμμετέχοντας ενεργά σε αυτά με «συμπόρευση», «συσταύρωση» και «συνανάσταση»!
- Ο Χριστός με την θέληση του (εκουσίως), έπαθε και ανέστη για να σωθούμε όλοι εμείς!
- Αυτό σημαίνει ότι δεν λυπούμαστε «μοιρολατρικά» για το Πάθος του, αλλά για τις δικές μας αμαρτίες και αφού μετανοιώνουμε ειλικριν´ μπορούμε την αντικειμενική σωτηρία που χάραξε ο Χριστός να την κάνουμε και υποκειμενική - προσωπική σωτηρία!
- Καλή Ανάσταση να έχουμε και καλό Πάσχα (μετάβαση).Καλή μετάβαση (Πάσχα) απ’ τη χώρα του σκότους στη χώρα του Φωτός
- και απ’ την χώρα του θανάτου στη χώρα της Ζωής.
Η σημασία της συγχώρεσης
- Ο άνθρωπος σε όλη την επίγεια ζωή του παλεύει με τρεις εχθρούς. Τον κόσμο (το κοσμικό φρόνημα), τον διάβολο και τον εαυτό του (το εγώ του). Όσο κι αν μας φαίνεται περίεργο, ο πιο «δύσκολος» εχθρός είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Αυτό συμβαίνει, γιατί αυτός ο «αντίπαλος» είναι πολύ δύσκολος στην αναγνώριση, καθώς είναι ο πιο δικός μας άνθρωπος, ο πιο πιστός μας φίλος, ο αλάθητος σύμβουλός μας. Πόσες φορές θα παραδεχτούμε ότι σφάλαμε; Ότι εμείς φταίμε που έγινε κάτι; Ότι εμείς προκαλέσαμε ένα συμβάν; Το πιο εύκολο είναι να μεταθέσουμε τις ευθύνες στους άλλους και να κάνουμε αυτό που θεωρούμε καλύτερο. Να προστατεύσουμε, δηλαδή, το εγώ μας και να δικαιολογήσουμε τον εαυτό μας. Η προστασία, όμως, του εαυτού μας έχει ως αποτέλεσμα, την αποχή μας από την συγχώρεση.
- Η συγχώρεση, ως έννοια και πράξη, είναι στενά συνδεδεμένη με το χριστιανικό φρόνημα, αλλά και με την ίδια την σωτηρία μας. Αν ο Κύριος δεν την θεωρούσε απαραίτητη για την σωτη ρία μας , τότε το πιθανότερο θα ήταν, πως τα ιστορικά γεγονότα, με κορυφαίο την Σταύρωσή Του, δεν θα υπήρχε λόγος να συμβούν. Γιατί αν το σκεφτούμε, η Σταύρωση του Χριστού έγινε για έναν και μόνο λόγο. Για να συγχωρεθούν οι αμαρτίες των ανθρώπων και να καταργηθεί κατ’ επέκταση και ο πνευματικός τους θάνατος.
- Η συγχώρεση έχει δύο διαστάσεις. Είναι αυτή του Θεού, -γι αυτό το λόγο υπάρχει και το μυστήριο της εξομολόγησης- και αυτή των ανθρώπων. Η μία χωρίς την άλλη δεν μπορεί να υπάρξει. Πολύ σοφά έλεγε ο άγιος Πορφύριος για αυτό το θέμα: «Δεν μπορείς να φτάσεις στον Θεό, αν δεν περάσεις πρώτα από τους ανθρώπους». Ο Θεός ουσιαστικά δεν χρειάζεται την εξομολόγησή μας για να μας συγχωρέσει, γιατί βλέπει την καρδιά, την ψυχή και την πρόθεση μας. Την χρειαζόμαστε όμως εμείς. Με το να ομολογούμε τα σφάλματα μας στον Κύριο, ουσιαστικά συμφωνούμε με το θέλημά Του και προσπαθούμε να αποκαταστήσουμε την σχέση μας μαζί Του, να άρουμε την προσβολή μας στο πρόσωπό Του, ως αποτέλεσμα ελεύθερης επιλογής. Είναι αλλιώς να σκεφτούμε ότι αμαρτήσαμε και αλλιώς να το ομολογήσουμε. Με την ομολογία, σκο τώνουμε όποιο ίχνος υπερηφάνειας υπάρχει στην ψυχή μας.
- Για τους συνανθρώπους μας, όμως, ισχύει κάτι διαφορετικό. Πόσο εύκολο είναι να συγχωρήσουμε κάποιον και να μην θυμόμαστε το κακό που μας έκανε; Στο «Πάτερ ημών» ζητάμε κάτι από τον Κύριο, που είναι θεμελιώδες: «Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών». Δηλαδή ζητάμε να μας συγχωρέσει ο Κύριος, όπως και εμείς συγχωρούμε αυτούς που μας αδίκησαν. Το μέτρο, δηλαδή, της συγχώρεσης που θέλουμε να έχουμε κατά την κρίση μας από τον Θεό, ουσιαστικά το ορίζουμε εμείς μέσα από τις πράξεις μας. Το κάνουμε όμως πράξη; Πώς συγχωρούμε; Από πού ξεκινάει η συγνώμη μας;
- Η συγγνώμη αρχίζει τη στιγμή που αποφασίζω να ανέχομαι τους αδελφούς μου, χωρίς να περιμένω να αλλάξουν, να τους ανέχομαι όπως είναι, να κάνω ελαφρύτερο το φορτίο τους, ώστε κάποτε η αλλαγή τους να καταστεί εφικτή. Η προϋπόθεση πάντως της συγνώμης βρίσκεται μέσα μου: είναι η προθυμία μου να αναλάβω αυτόν τον σταυρό, αυτό το φορτίο, ώστε οι άλλοι να θεραπευθούν ή τουλάχιστον να προστατευθούν έναντι του κακού. Αυτό είναι κάτι που μπορεί να το κάνει ο καθένας, δεν χρειάζεται παρά μία στιγμή κατανόησης, αποφασιστικό τητα και καλή θέληση. Όλοι μας έχουμε δίπλα μας ανθρώπους που δύσκολα ανεχόμαστε, που είναι, αιτία ταλαιπωρίας, δυστυχίας και θυμού· μπορούμε να ακυρώσουμε αυτόν τον θυμό και να ξεπεράσουμε τη δυστυχία αν κάνουμε το καθήκον μας, το καθήκον της ζωής μας, το έργο μας, που είναι να κουβαλάμε μαζί τους το φορτίο της αγάπης του πλησίον μας.
- Σηκώνουμε το φορτίο ο ένας του άλλου, αποδεχόμαστε την αλληλεγγύη με εκείνους που έσφαλλαν και σφάλλουν, τους αγαπούμε εν καινότητι ζωής και μόνον τότε η συγχώρηση γίνεται, αυτό που πρέπει να είναι: μια πράξη μεσιτείας ενώπιον του Θεού, μια πράξη που γιατρεύει και μεταμορφώνει. Αυτή την αρχή της συγνώμης όλοι μπορούμε να την κάνουμε, είναι μέσα στις δυνάμεις μας να αναλάβουμε αυτό το έργο. Άλλωστε όλα τα προηγούμενα τα θέλει ο άνθρωπος και για τον ίδιο του τον εαυτό. Αγάπη, κατανόηση, μοίρασμα του φορτίου και τελικά συγχώρεση. Δεν μπορούμε να απαιτούμε κάτι που εμείς πρωτίστως δεν δίνουμε.
- Μην ξεχνάμε, πως στην πραγματικότητα και στις περισσότερες περιπτώσεις τα αμαρτήματα για τα οποία ζητάμε την συγχώρεση του Θεού, είναι οι αδικίες που εμείς κάναμε στους άλλους. Επομένως οφείλουμε και εμείς να ζητάμε συγχώρεση όχι μόνο από τον Θεό αλλά και από εκεί νους που πληγώθηκαν από εμάς, αλλιώς ο Θεός δεν μας συγχωρεί. Πίσω από τους ανθρώπους που κάναμε κακό, βρίσκουμε τον Θεό και όταν αμαρτήσουμε στον Θεό, πάντοτε πίσω Του βλέπουμε τους ανθρώπους.
Καλή Ανάσταση να έχουμε και καλό Πάσχα (μετάβαση).
Καλή μετάβαση (Πάσχα)
απ’ τη χώρα του σκότους στη χώρα του Φωτός
και απ’ την χώρα του θανάτου στη χώρα της Ζωής!