Η Εκκλησία δεν είναι μια κλειστή κάστα σεσωσμένων που δεν χωρούν μέσα οι αμαρτωλοί. Δεν σημαίνει ότι όποιος εκκλησιάζεται, όποιος φαινομενικά κάνει καλά έργα είναι αυτόματα και καλός χριστιανός. Δεν σημαίνει ακόμα πως όλοι οι εκπρόσωποι της Εκκλησίας είναι εκ προοιμίου σωστοί και βαδίζουν στον δρόμο που χάραξε ο Χριστός.
Συνήθως οι περισσότεροι από εμάς δίνουμε σημασία στον τύπο και όχι στην ουσία. Δηλαδή είμαστε περισσότερο τυπικοί χριστιανοί και όχι ουσιαστικοί. Σημασία, όμως, εκτός από το «γράμμα» του Νόμου έχει και το «πνεύμα».
Βέβαια ο Κύριος θα κρίνει τον καθένα από εμάς, ως ο μοναδικός καρδιογνώστης. Και κάπως έτσι ξεκινάει το πρόβλημα που εξετάζουμε. Κανένας άνθρωπος δεν είναι αρμόδιος για να κρίνει τον συνάνθρωπο, ό,τι κι αν έχει συμβεί. Το τι συμβαίνει μέσα στην ψυχή ενός ανθρώπου το γνωρίζει μόνο ο Θεός και ο ίδιος ο άνθρωπος. Άλλωστε το μέτρο της δικής μας κρίσης από τον Πλάστη μας, θα είναι το μέτρο της δικής μας κρίσης για τους άλλους. Άρα όλα εξαρτώνται από το πώς θέλουμε να κριθούμε εμείς οι ίδιοι.
Το να θεωρούμε πως μόνο εμείς κατέχουμε την αλήθεια, είμαστε σωστοί και καλοί και όλοι οι υπόλοιποι αποβράσματα, εκτός από λάθος πνευματικός προσανατολισμός είναι και από τις μεγαλύτερες αστοχίες στις οποίες μπορεί να πέσει ο άνθρωπος.
Τι είπε ο Χριστός; «Μην κρίνετε κατ’ όψιν, αλλά την αλλά την δικαίαν κρίσιν κρίνατε». Μην κρίνετε δηλαδή επιπόλαια και επιφανειακά. Και καλύτερα θα ήταν να μην κρίνουμε καθόλου, εφόσον η κρίση μας έχει διαστρεβλωθεί από την αμαρτία.
Δεν υπάρχει άνθρωπος αναμάρτητος και μάλιστα όποιος κατακρίνει τον άλλον είναι βέβαιο πως μετά από λίγο θα υποπέσει και ο ίδιος στο ίδιο σφάλμα. Επιτρέπει ο Κύριος να συμβεί αυτό, για να έρθουμε σε συναίσθηση, να αποκτήσουμε ταπείνωση και να καταλάβουμε πως η οίηση ( =η μεγάλη ιδέα που έχει κάποιος για τον εαυτό του) είναι σοβαρότατο αμάρτημα για τον χριστιανό.
Και θα ρωτήσει κάποιος… Τι μπορώ να κάνω; Όλοι κατακρίνουν… Ξεκίνα από τα απλά…Θεώρησε τον εαυτό σου ως τον πιο αμαρτωλό… Αφού γεμάτος είναι ο παράδεισος από (μετανοημένους) αμαρτωλούς…
Προσπάθησε να αλλάζεις την κουβέντα, προσπάθησε να βρεις το καλό μέσα στο κακό… Δικαιολόγησε τον συνάνθρωπο… Βρες του ελαφρυντικά! Γίνε εσύ ο δικηγόρος του! Γίνε ο δικηγόρος του καλού!
Μην δικαιολογήσεις ποτέ τον εαυτό σου, να είσαι ο πιο αυστηρός κριτής του… Να είσαι απέναντι στον εαυτό σου.. Μην πιστέψεις ποτέ πως ο Παράδεισος σε περιμένει για να σου δώσει τα κλειδιά.
Αναλογίσου, σκέψου, κάνε πράξη! Διάλεξε πλευρά! Ή με τον Τελώνη θα είσαι ή με τον Φαρισαίο!
