ΘΕΜΑ: 25.2 Οσία Μαρία η Αιγυπτία

Η προσευχή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής:

Πριν αρχίσει η κάθε συνάντηση

Εἰς τὸ ὅνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.

Δόξα σοι, Χριστὲ ὁ Θεός, ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, δόξα σοι.

Η ευχή του Αγίου Εφραίμ του Σύρου

“Κύριε καί Δέσποτα τῆς ζωῆς μου, πνεῦμα ἀργίας, περιεργίας, φιλαρχίας, καί ἀργολογίας μή μοι δῷς.

Πνεῦμα δέ σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, ὑπομονής καί ἀγάπης χάρισαίμοι τῷ σῷ δούλῳ.

Ναί, Κύριε Βασιλεῦ, δώρησαί μοι τοῦ ὁράν τά ἐμά πταίσματα, καί μή κατακρίνειν τόν ἀδελφόν μου, ὅτι εὐλογητός εἶ εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Αμήν.”

ΘΕΜΑ: Οσία Μαρία η Αιγυπτία

(1η Απριλίου και Ε΄ Κυριακή Νηστειών)

Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία μαζί με τον Άγιο Αυγουστίνο αποτελούν για την Εκκλησία μας ίσως τα μοναδικά παραδείγματα, που από την μια στιγμή στην άλλη, έκαναν "στροφή 180 μοιρών". Άλλαξαν τρόπο ζωής και από τη ζωή της αμαρτίας "εκτινάχθηκαν αυτόματα" στη ζωή της αγιότητας, φαινόμενο που τους καθιστά ιδιαίτερες προσωπικότητες.

Τον βίο της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας έγραψε ο Άγιος Σωφρόνιος Πατριάρχης Ιεροσολύμων (11 Μαρτίου). Η Οσία Μαρία γεννήθηκε στην Αίγυπτο και έζησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Ιουστινιανού (βασιλεία του 527-565 μ.Χ.).

Ήταν πολύ όμορφη και από δώδεκα μόλις χρονών ξεκίνησε να ζει άσωτα και αμαρτωλά. Ζώντας αυτήν την ζωή δεν εισέπραττε χρήματα, αλλά απλώς ικανοποιούσε το πάθος της. Κάποια φορά ακολούθησε τους προσκυνητές που πήγαιναν στα Ιεροσόλυμα για να προσκυνήσουν τον Τίμιο Σταυρό. Κατά την διάρκεια του ταξιδιού αλλά και στα Ιεροσόλυμα συνέχισε την αμαρτωλή της συνήθεια. Ένα θαυμαστό γεγονός όμως άλλαξε για πάντα τη ζωή της.

Ενώ εισερχόταν στον Ναό για να προσκυνήσει το Ξύλο του Τιμίου Σταυρού, κάποια δύναμη την εμπόδισε να προχωρήσει. Θορυβημένη, στάθηκε μπροστά σε μία εικόνα της Παναγίας, έδειξε μεγάλη μετάνοια και ζήτησε την καθοδήγηση και βοήθεια της Παναγίας. Με την βοήθεια της Θεοτόκου εισήλθε ανεμπόδιστα αυτή την φορά στον Ιερό Ναό και προσκύνησε τον Τίμιο Σταυρό. Στην συνέχεια, αφού ευχαρίστησε την Παναγία, άκουσε μια φωνή που την προέτρεπε να πορευθεί στην έρημο, πέραν του Ιορδάνη ποταμού. Αφού πέρασε από την Ιερά Μονή του Βαπτιστού στον Ιορδάνη ποταμό και κοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων έφυγε για την έρημο.

Εκεί έζησε σαράντα επτά ολόκληρα χρόνια, χωρίς ποτέ να συναντήσει άνθρωπο. Τα ρούχα της σκίστηκαν και καταστράφηκαν με αποτέλεσμα να καίγεται από τον καύσωνα και να τρέμει από τον παγετό. Ύστερα από σκληρό αγώνα, με τη Χάρη του Θεού και την συνεχή προστασία της Παναγίας, ελευθερώθηκε από τους λογισμούς και τις επιθυμίες και υπερέβη τις ανάγκες της φύσεως (νερό, τροφή, ύπνος).

Εκείνη την περίοδο έφτασε μετά από θεία υπόδειξη στο παραπάνω μοναστήρι ο Ιερομόναχος Αββάς Ζωσιμάς (4 Απριλίου), φημισμένος ασκητής. Στο μοναστήρι αυτό υπήρχε ένας κανόνας: την Κυριακή της Τυρινής, αφού οι μοναχοί κοινωνούσαν των Αχράντων Μυστηρίων προσεύχονταν και ασπάζονταν μεταξύ τους, ελάμβαναν ο καθένας τους μερικές τροφές και έφευγαν στην έρημο πέραν του Ιορδάνη ποταμού, για να αγωνισθούν κατά την περίοδο της Τεσσαρακοστής. Επέστρεφαν στο μοναστήρι την Κυριακή των Βαΐων, για να εορτάσουν τα Πάθη, τον Σταυρό και την Ανάσταση του Χριστού. Είχαν ως κανόνα να μην συναντά κανείς τον άλλο αδελφό στην έρημο και να μην τον ρωτά, όταν επέστρεφαν, για το είδος της ασκήσεως που έκανε την περίοδο αυτή.

Αυτόν τον κανόνα εφάρμοσε και ο Αββάς Ζωσιμάς. Αφού έλαβε ελάχιστες τροφές, βγήκε από το μοναστήρι και πορεύθηκε στην έρημο. Είχε περπατήσει είκοσι ημέρες όταν διέκρινε μια σκιά που έμοιαζε με ανθρώπινο σώμα. Στην αρχή θεώρησε ότι ήταν φάντασμα, αλλά έπειτα διαπίστωσε ότι ήταν άνθρωπος. Ο πιο περίεργος άνθρωπος που είχε δει! Γυμνός, μαύρος από τον Ήλιο, με λίγες άσπρες τρίχες στο κεφάλι που δεν έφθαναν πιο κάτω από τον λαιμό. Το αλλόκοτο πλάσμα προσευχόταν και στεκόταν στον αέρα (αιωρούνταν)! Προσπάθησε να πλησιάσει, αλλά το ανθρώπινο εκείνο ον απομακρυνόταν. Έτρεχε ο Αββάς Ζωσιμάς, έτρεχε και εκείνο. Και ο Αββάς κραύγαζε με δάκρυα προς αυτό ώστε να σταματήσει, για να λάβει την ευλογία του. Εκείνο όμως δεν ανταποκρινόταν. Μόλις έφθασε ο Αββάς σε κάποιο χείμαρρο και απόκαμε, εκείνο το ανθρώπινο ον αφού τον αποκάλεσε με το μικρό του όνομα, πράγμα που προκάλεσε μεγάλη εντύπωση στον Αββά, του είπε ότι δεν μπορεί να γυρίσει και να τον δει κατά πρόσωπο, γιατί είναι γυναίκα και μάλιστα γυμνή. Τον παρακάλεσε να της δώσει την ευχή του και να της ρίξει ένα κουρέλι από τα ρούχα του, για να καλύψει το γυμνό σώμα της.

Ο Αββάς έκανε ότι του είπε και τότε εκείνη στράφηκε προς αυτόν. Ο Αββάς αμέσως γονάτισε για να λάβει την ευχή της, ενώ το ίδιο έκανε και εκείνη. Παρέμειναν έτσι πολύ ώρα και οι δύο γονατιστοί! Η Οσία Μαρία κατά την συνάντηση αυτή, αφού αποκάλυψε όλη την ζωή της, ζήτησε από τον Αββά Ζωσιμά να έλθει κατά την Μεγάλη Πέμπτη της επόμενης χρονιάς για να την κοινωνήσει, ύστερα από πολλά χρόνια μεγάλης μετάνοιας και άσκησης στην έρημο.

Ο Αββάς Ζωσιμάς επέστρεψε στο μοναστήρι χωρίς να πει σε κανένα τι ακριβώς συνάντησε. Το επόμενο έτος ο Αββάς Ζωσιμάς από κάποια αρρώστια δεν μπόρεσε να βγει από το μοναστήρι στην έρημο, όπως έκαναν οι άλλοι πατέρες στην αρχή της Σαρακοστής και έτσι παρέμεινε στο μοναστήρι. Και την Κυριακή των Βαΐων, όταν είχαν επιστρέψει οι άλλοι πατέρες της Μονής, εκείνος ετοιμάσθηκε να πορευθεί στον τόπο που του είχε υποδείξει η Οσία, για να την κοινωνήσει. Την Μεγάλη Πέμπτη πήρε μαζί του σε ένα μικρό ποτήρι το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, λίγα τρόφιμα και βγήκε από το μοναστήρι για να συναντήσει την Οσία Μαρία. Επειδή όμως εκείνη αργοπορούσε να έλθει στον καθορισμένο τόπο, ο Αββάς προσευχόταν στον Θεό με δάκρυα να τη δει εκ νέου. Μετά την θερμή προσευχή την είδε από την άλλη πλευρά του Ιορδάνη ποταμού, να κάνει το σημείο του Σταυρού, να πατά πάνω στο νερό του ποταμού. Στην συνέχεια η Οσία ασπάσθηκε τον Αββά Ζωσιμά και κοινώνησε των ζωοποιών Μυστηρίων. Έπειτα ύψωσε τα χέρια της στον ουρανό, αναστέναξε με δάκρυα και είπε: «Νῦν ἀπολύεις τὴν δούλη σου, ὢ Δέσποτα, κατὰ τὸ ρῆμά σου ἐν εἰρήνῃ, ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου».

Αφού τον παρακάλεσε να έλθει και το επόμενο έτος στο χείμαρρο που την είχε συναντήσει την πρώτη φορά, ζήτησε την προσευχή του. Ο Αββάς άγγιξε τα πόδια της Οσίας, ζήτησε και αυτός την προσευχή της και την άφησε να φύγει. Εκείνη έφυγε κατά τον ίδιο τρόπο με τον οποίο ήλθε, πατώντας δηλαδή πάνω στα νερά του Ιορδάνη ποταμού!

Το επόμενο έτος, σύμφωνα και με την παράκληση της Οσίας, ο Αββάς ξαναπήγε στην έρημο όμως δεν την έβλεπε πουθενά. Άρχισε να προσεύχεται στον Θεό και τότε την βρήκε νεκρή, ξαπλωμένη στη γη, με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος και το πρόσωπό της στραμμένο προς την ανατολή. Συγχρόνως βρήκε στο έδαφος γραφή που τον ενημέρωνε για το τι συνέβη και τον παρακαλούσε να την ενταφιάσει.

Η Οσία κοιμήθηκε την ίδια ημέρα που κοινώνησε, αφού είχε διασχίσει σε μία ώρα απόσταση την οποία διήνυσε το επόμενο έτος ο Αββάς Ζωσιμάς σε είκοσι ημέρες! Το σώμα της είχε μείνει επί ένα έτος άφθαρτο! Στη συνέχεια ο Αββάς Ζωσιμάς, αφού έκλαψε πολύ και είπε ψαλμούς κατάλληλους για την περίσταση, ετοιμάστηκε για την ταφή.

Επειδή η γη ήταν σκληρή και ο ίδιος ηλικιωμένος, δεν μπορούσε να σκάψει και βρισκόταν σε απορία. Τότε είδε ένα λιοντάρι να στέκεται δίπλα στο λείψανο της Οσίας και να γλείφει τα πόδια της. Ο Αββάς τρόμαξε, αλλά το ίδιο το λιοντάρι καλόπιανε τον Αββά και τον παρακινούσε και με τις κινήσεις του και με τις προθέσεις του, να προχωρήσει στον ενταφιασμό της. Λαμβάνοντας ο Αββάς θάρρος από το ήμερο λιοντάρι, το παρακάλεσε να σκάψει αυτό το ίδιο τον λάκκο, για να ενταφιασθεί το ιερό λείψανο της Οσίας Μαρίας, επειδή εκείνος αδυνατούσε. Το λιοντάρι υπάκουσε και με τα μπροστινά του πόδια έσκαψε το λάκκο, όσο έπρεπε, για να ενταφιασθεί το σκήνωμα της Οσίας Μαρίας! Μετά τον ενταφιασμό έφυγαν και οι δύο, το λιοντάρι στην έρημο και ο Ζωσιμάς στο μοναστήρι ευλογώντας και δοξάζοντας τον Θεό.

Η μνήμη της εορτάζεται κάθε χρὀνο την 1η Απριλίου και Ε΄ Κυριακή Νηστειών.

Αυτής αγίες πρεσβείες ο Θεός ελέησον και σώσον ημάς αμήν.

Πρακτική εφαρμογή

Ο βίος της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας, δείχνει πως ένας πολύ αμαρτωλός άνθρωπος μπορεί να γίνει επίγειος άγγελος. Αυτό γίνεται μόνο με τη Χάρη του Θεού και αληθινή μετάνοια, που έρχεται μέσα από βαθιά ταπείνωση.

Δεν πρέπει να κρίνουμε τον συνάνθρωπό μας για τη ζωή που κάνει. Δε γνωρίζουμε το σχέδιο που έχει ο Θεός για τον καθένα μας. Η Οσία Μαρία από μεγάλη αμαρτωλή έγινε μεγάλη Αγία. Αρκούσε μόνο μια στιγμή και αμέσως άλλαξε ζωή. Να αποφεύγουμε την κατάκριση, είναι από τις μεγαλύτερες αμαρτίες και εμπόδιο για τη σωτηρία μας.

Η Οσία Μαρία κοινώνησε δυο φορές μόνο στη ζωή της. Αυτό δεν την εμπόδισε να αγιάσει αφού η ζωή της μετά τη μεταστροφή της ήταν μια συνεχής προσευχή και δοξολογία στον Θεό. Εμείς έχουμε την ευκαιρία να κοινωνάμε -πάντα με την κατάλληλη προετοιμασία- κάθε εβδομάδα.

Κοινωνάμε όμως; Δυστυχώς ο Χριστός κάθε Κυριακή θυσιάζεται για χάρη μας κι εμείς όχι μόνο δεν επι-κοινωνούμε μαζί Του, αλλά ούτε καταδεχόμαστε να εκκλησιαστούμε. Η Θεία Κοινωνία είναι ο Χριστός, φάρμακο αθανασίας και εφόδιο αιωνίου ζωής. Κανείς δεν είναι άξιος να μεταλάβει Σώμα και Αίμα Χριστού αλλά Εκείνος από τη μεγάλη Του αγάπη για τον κάθε άνθρωπο θυσιάζεται και μας προσφέρεται χωρίς να ζητά αντάλλαγμα. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να σωθούμε: Μετάνοια - εξομολόγηση - Θ. Κοινωνία.

Η Οσία Μαρία μας δείχνει τον δρόμο και γεμίζει ελπίδα τις ψυχές μας. Ό,τι κι αν έχω κάνει, όσο αμαρτωλός κι αν είμαι, ο γλυκύτατος Ιησούς μου με περιμένει να μετανοήσω. Όλα τ’ άλλα θα τα αναλάβει Εκείνος! Καλή συνέχεια στον αγώνα!

Σχετικά βίντεο:

Η ζωή της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας -παιδικό-

Παιχνίδι

Στα... μανταλάκια!

Βάζουμε στην πλάτη (μπλούζα) όλων των παιδιών τον ίδιο αριθμό από μανταλάκια ρούχων (π.χ. 4 μανταλάκια σε κάθε μπλούζα). Με το σύνθημα τα παιδιά αρχίζουν να κυνηγιούνται προσπαθώντας να αρπάξουν όσα περισσότερα μανταλάκια μπορούν, προσέχοντας μην τους αρπάξουν τα δικά τους! Νικητής είναι όποιος μείνει τελευταίος με ένα τουλάχιστον μανταλάκι στην πλάτη!

ΠΡΟΣΕΥΧΗ: