ΠΡΟΣΕΥΧΗ:
Πριν αρχίσει η κάθε συνάντηση
Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.
Δόξα σοι, Χριστὲ ὁ Θεός, ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, δόξα σοι.
Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρὼν καὶ τὰ πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν καὶ ζωῆς χορηγός, ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν, καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλῖδος, καὶ σῶσον, Ἀγαθέ, τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Ἀμήν.
Θέμα: Οι τρεις Ιεράρχες
ΕΙΣΑΓΩΓΗ:
Παρόλο που η μνήμη τους τιμάται χωριστά, τους γιορτάζουμε μαζί στις 30 Ιανουαρίου. Ο εορτασμός καθιερώθηκε το 1.100 μ.Χ. από τον αυτοκράτορα Αλέξιο Κομνηνό τον Α΄ έπειτα από πρόταση του επισκόπου Ευχαϊτών Ιωάννη. Αιτία ήταν μια διαφωνία μεταξύ των πιστών για το ποιος από τους τρεις είναι σημαντικότερος (βλέπε Προσχολικής διήγηση). Ας τους γνωρίσουμε!
• Βασίλειος ο Μέγας
Γεννήθηκε το 329 μ.Χ. (κατ' άλλους το 330 μ.Χ.) στη Νεοκαισάρεια του Πόντου στο χωριό Άννησα και μεγάλωσε στην Καισάρεια της Καππαδοκίας. Είχε 8 αδέρφια, 3 αγόρια και 5 κορί τσια. Από τα 4 αγόρια τα 3 αγόρια έγιναν επίσκοποι (ο Βασίλειος Καισαρείας, ο Γρηγόριος Νύσσης και ο Πέτρος Σεβάστειας) και το 1μοναχός (ο Ναυκράτιος).
Από τις 5 αδερφές του η 1η, η Μακρίνα, έγινε μοναχή. Οι γονείς του Βασίλειος (και αυτός), που καταγόταν από την Νεοκαισάρεια του Πόντου και Εμμέλεια, που καταγόταν από την Καπ παδοκία ήταν πλούσιοι ευγενείς μα και πιστοί χριστιανοί.
Μετά τις πρώτες του σπουδές στην Καισαρεία και κατόπιν στο Βυζάντιο, επισκέφθηκε την Αθήνα, όπου συμπλήρωσε τις σπουδές του. Σπούδασε φιλοσοφία, ρητορική, γραμματική, αστρονομία και ιατρική, έχοντας συμφοιτητές του τον Γρηγόριο τον Θεολόγο και τον Ιουλιανό τον Παραβάτη.
Από την Αθήνα επέστρεψε στην Καισαρεία και δίδασκε την ρητορική τέχνη. Αποφάσισε όμως, να ακολουθήσει τη μοναχική ζωή και γι' αυτό πήγε στα κέντρα του ασκητισμού σε Αίγυ πτο, Παλαιστίνη, Συρία και Μεσοποταμία. Όταν επέστρεψε, αποσύρθηκε σε μια μονή του Πόν του, αφού έγινε μοναχός, και ασκήθηκε εκεί με κάθε αυστηρότητα. Ήδη τέλεια καταρτισμένος στην Ορθόδοξη πίστη, χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος από τον επίσκοπο Καισα ρείας Ευσέβιο τον οποίο και διαδέχεται στην επισκοπή της Καισαρείας (370 μ.Χ.).
Στους αγώνες του κατά του Αρειανισμού αναδείχτηκε νικητής, ούτε οι κολακείες του βασιλιά Ουάλη (364 - 378 μ.Χ) ούτε οι απειλές του Μόδεστου μπόρεσαν να κάμψουν το ορθόδοξο φρόνημα του αγίου. Υπεράσπισε με θάρρος την Ορθοδοξία, καταπλήσσοντας τον βασιλιά και τους Αρειανούς.
Έκτισε την περίφημη «Βασιλειάδα», συγκρότημα με ευαγή Ιδρύματα, όπως φτωχοκομείο, ορ φανοτροφείο, γηροκομείο, ξενοδοχείο και νοσοκομείο κ.ά., όπου βρήκαν τροφή και περίθαλψη χιλιάδες πάσχοντες κάθε ηλικίας, γένους και φυλής.
Ο Μέγας Βασίλειος έχει πλούσιο και σημαντικό συγγραφικό έργο. Τα κυριότερα έργα του είναι οι 9 ομιλίες στην Εξαήμερο Δημιουργία του κόσμου, ομιλίες στους Ψαλμούς, πολλές και διάφορες άλλες ομιλίες, ασκητικά έργα και επιστολές.
Εκτός των άλλων έργων του, έγραψε και Θεία Λειτουργία, που τελείται 10 φορές το χρόνο: την 1η Ιανουαρίου (όπου γιορτάζεται και η μνήμη του), τις πρώτες πέντε Κυριακές της Μ. Τεσσαρακοστής, τις παραμονές των Χριστουγέννων και των Θεοφανείων, την Μ. Πέμπτη και το Μ. Σάββατο.
Στα σαράντα εννέα του χρόνια ο Μέγας Βασίλειος, εξαιτίας της ασθενικής κράσεώς του και της αυστηρής ασκητικής ζωής του την 1η Ιανουαρίου του 379 εγκαταλείπει το φθαρτό και μά ταιο αυτό κόσμο, αφήνοντας παρακαταθήκη και Ιερή κληρονομιά στην ανθρωπότητα ένα τερά στιο πνευματικό έργο.
Το έθιμο της βασιλόπιτας
Στα χρόνια του Ιουλιανού του Παραβάτη, όταν το Βυζάντιο κήρυξε τον πόλεμο στην Περ σία, ο Ιουλιανός πέρασε με τον στρατό του από την Καισαρεία. Τότε διέταξε να φορολογή σουν όλη την επαρχία και τα χρήματα αυτά θα τα έπαιρνε επιστρέφοντας για την Κωνσταντινούπολη. Έτσι, οι κάτοικοι αναγκάσθηκαν να δώσουν ό,τι είχε ο καθένας χρυσαφικά νομίσματα κ.λπ. Όμως ο Ιουλιανός επειδή σκοτώθηκε άδοξα σε μια μάχη στον πόλεμο με τους Πέρσες δεν ξαναπέρασε ποτέ από την Καισάρεια.
Τότε ο άγιος Βασίλης έδωσε εντολή και από τα μαζεμένα χρυσαφικά τα μισά να δοθούν στους φτωχούς, ένα μικρό μέρος κράτησε για τις ανάγκες των ιδρυμάτων της Βασιλειάδας, και τα υπόλοιπα τα μοίρασε στους κατοίκους με ένα πρωτότυπο τρόπο: έδωσε εντολή να ζυμώσουν ψωμιά και σε κάθε ψωμί, έβαλε από ένα νόμι σμα ή χρυσαφικό μέσα, κατόπιν τα μοίρασε στα σπίτια, έτσι τρώγοντας οι κάτοικοι τα ψωμιά όλο και κάτι έβρισκαν μέσα. Έτσι, γεννήθηκε το έθιμο της πίτας που ονομάσθηκε βασιλόπιτα.
• Γρηγόριος ο θεολόγος
Γεννήθηκε το 329 μ.Χ. στην Αριανζό, κωμόπολη της Καππαδοκίας, από τον Γρηγόριο, επί σκοπο Ναζιανζού (1η Ιανουαρίου) και την Νόννα (5 Αυγούστου). Έχει δύο αδέρφια: τον Και σάρειο (9 Μαρτίου) και τη πασίγνωστη για την ευσέβειά της Γοργονία (23 Φεβρουαρίου).
Στη Ναζιανζό, διδάσκεται τη στοιχειώδη εκπαίδευση, ενώ τη μέση στην Καισάρεια, όπου γνωρίζεται με τον συμμαθητή του Μέγα Βασίλειο και δημιουργείται ένας άρρηκτος πνευματι κός δεσμός, μια φιλία που θα διαρκέσει μέχρι το τέλος. Έπειτα, πηγαίνει κοντά σε περίφημους διδασκάλους της ρητορικής στη Παλαιστίνη και στην Αλεξάνδρεια και, τέλος, στα Πανεπιστή μια της Αθήνας. Οι σπουδές του διήρκεσαν 13 ολόκληρα χρόνια (από 17 έως 30 ετών)!
Μετά τις σπουδές στην Αθήνα ο Γρηγόριος επιστρέφει στη πατρίδα του μονολότι του πρό σφεραν έδρα Καθηγητή Πανεπιστημίου. Εκεί, ο πατέρας του, επίσκοπος Ναζιανζού, τον χειρο τονεί πρεσβύτερο. Αλλά ο άγιος Γρηγόριος προτιμά την ησυχία του αναχωρητηρίου στον Πόντο, κοντά στο φίλο του Βασίλειο, για περισσότερη άσκηση στη πνευματική ζωή.
Μετά, όμως, από θερμές παρακλήσεις των δικών του, επιστρέφει στην πατρίδα του και μπαί νει στην ενεργό δράση της Εκκλησίας. Στα 43 του χρόνια ο Θεός τον ανύψωσε στο επισκο πικό αξίωμα. Έδρα του ορίστηκε η περιοχή των Σασίμων την οποία ποτέ δεν ποίμανε λόγω των Αρειανών κατοίκων της.
Όμως, ο θάνατος έρχεται να πληγώσει τη ψυχή του, με αλλεπάλληλους θανάτους συγγενι κών προσώπων. Πρώτα του αδερφού του Καισαρείου, έπειτα της αδερφής του Γοργονίας, μετά του πατέρα του και, τέλος, της μητέρας του Νόννας. Μετά απ’ αυτές τις θλίψεις, η Θεία Πρόνοια τον φέρνει στην Κωνσταντινούπολη (378 μ.Χ.), όπου υπερασπίζεται με καταπληκτικό τρόπο την Ορθοδοξία και χτυπά καίρια τους Αρειανούς, που είχαν πλημμυρίσει την Κωνσταν τινούπολη.
Η κατάσταση ήταν πολύ δύσκολη. Όλοι οι ναοί της Βασιλεύουσας ήταν στα χέρια των αιρετικών. Όμως ο άγιος δεν απελπίζεται. Μετατρέπει ένα δωμάτιο στο σπίτι που τον φιλοξενού σαν σε ναό και του δίνει συμβολικό όνομα. Ονομάζει το ναό Αγία Αναστασία δείγμα ότι πί στευε στην ανάσταση της Ορθόδοξης Πίστης.
Οι αγώνες είναι επικίνδυνοι. Οι αιρετικοί ανεβασμένοι πάνω στις σκεπές των σπιτιών τού πε τούν πέτρες και έτσι ο άγιος Γρηγόριος δοκιμάζεται πολύ. Στο ναό της Αγίας Αναστασίας εκ φωνεί τους περίφημους πέντε θεολογικούς λόγους που του έδωσαν δίκαια τον τίτλο του Θεολόγου.
Μετά τον σκληρό αυτόν αγώνα, ο Μέγας Θεοδόσιος τον αναδεικνύει Πατριάρχη Κωνσταντι νουπόλεως (381 μ.Χ.). Η Β’ Οικουμενική Σύνοδος τον αναγνώρισε ως Πρόεδρό της. Όμως μια μερίδα επισκόπων τον αντιπολιτεύεται για ευτελή λόγο. Τότε ο Γρηγόριος, αηδιασμένος, δηλώ νει την παραίτησή του, αναχωρεί στη γενέτειρά του Αριανζό και τελειώνει με ειρήνη τη ζωή του, το 390 μ.Χ.
Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος άφησε μεγάλο συγγραφικό έργο. Είναι από τα μεγαλύτερα πνεύματα του Χριστιανισμού και από τους λαμπρότερους αθλητές της ορθόδοξης πίστης.
• Ιωάννης ο Χρυσόστομος
Όταν αποπεράτωσε τις σπουδές του, επανήλθε στην Αντιόχεια και αποσύρθηκε στην έρημο για πέντε χρόνια, όπου ασκήτευε προσευχόμενος και μελετώντας τις Άγιες Γραφές. Ασθένησε όμως και επέστρεψε στην Αντιόχεια, οπού χειροτονήθηκε διάκονος - το 381 μ.Χ., σε ηλικία 34 ετών - από τον Αρχιεπίσκοπο Αντιοχείας Μελέτιο. Αργότερα δε από τον Φλαβιανό πρεσβύτε ρος σε ηλικία 40 ετών.
Η φήμη του αυτή έφτασε μέχρι τη βασιλεύουσα και έτσι, την 15η Δεκεμβρίου 397 μΧ., με κοινή ψήφο βασιλιά Αρκαδίου και Κλήρου, έγινε Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης, κάτι που ο ίδιος δεν επεδίωξε ποτέ. Και από την θέση αυτή ο ιερός Χρυσόστομος, εκτός άλλων, υπήρξε αυστηρός ασκητής και δεινός ερμηνευτής της Αγίας Γραφής, όπως φαίνεται από τα πολλά συγ γράμματα του (διασώθηκαν 804, περίπου, ομιλίες του). Έργο επίσης του Χρυσοστόμου είναι και η Θεία Λειτουργία, που τελούμε σχεδόν κάθε Κυριακή.
Ο ιερός Χρυσόστομος κατά τη διάρκεια της πατριαρχείας του υπήρξε αδυσώπητος ελεγκτής κάθε παρανομίας και κακίας. Αυτό όμως έγινε αιτία να δημιουργήσει φοβερούς εχθρούς, και μάλιστα αυτήν την αυτοκράτειρα Ευδοξία, επειδή ήλεγχε τις παρανομίες της. Αυτή μάλιστα συγκάλεσε σύνοδο (παράνομη) από 36 επισκόπους (όλοι τους πνευματικά ύποπτοι και δυσαρε στημένοι από τον άγιο) στο χωριό Δρυς της Χαλκηδόνας και πέτυχε την καθαίρεση και εξορία του αγίου σ' ένα χωριό της Βιθυνίας. Η απόφαση αυτή όμως, τόσο εξερέθισε τα πλήθη, ώστε αναγκάστηκε αυτή η ίδια η Ευδοξία να τον ανακαλέσει από την εξορία και να τον αποκαταστή σει στο θρόνο με άλλη συνοδική αθωωτική απόφαση (402 μ.Χ.).
Αλλά λίγο αργότερα, η ασεβής αυτή αυτοκράτειρα, κατάφερε και πάλι να εξορίσει τον άγιο (20 Ιουνίου 404 μ.Χ.) στην Κουκουσό της Αρμενίας και από κει στα Κόμανα του Πόντου, όπου μετά από πολλές κακουχίες πέθανε από εξάντληση στις 14 Σεπτεμβρίου του 407 μ.Χ.. Λόγω της εορτής της υψώσεως του Τιμίου Σταυρού μετατέθηκε η εορτή της μνήμης του την 13η Νο εμβρίου. Το σεπτό λείψανό του περίμενε επί τριάντα έτη, θαμμένο στον τόπο της εξορίας και του μαρτυρίου του.
Όταν όμως το 434 μ.Χ. πατριάρχης εξελέγη ο μαθητής του άγιος Πρόκλος (20 Νοεμβρίου), παρεκάλεσε τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο να ενεργήσει τα δέοντα, ώστε το λείψανο τού μεγά λου αυτού πατέρα της Εκκλησίας να επιστρέψει στην Κωνσταντινούπολη. Και πράγματι, τέσ σερα χρόνια αργότερα, στις 27 Ιανουαρίου του 438 μ.Χ. έγινε η Ανακομιδή των Ιερών Λειψάνων του Αγίου.
Υπήρξε και αναγνωρίζεται ως ο πιο άριστος και δημοφιλής διδάσκαλος της χριστιανικής Εκ κλησίας. Κανένας δεν εξήγησε όπως αυτός, με τόσο πλούτο και τόση σαφήνεια τα νοήματα των θείων Γραφών, ούτε υπήρξε εφάμιλλός του στην ετοιμολογία, την απλότητα, αλλά και στη φλόγα και τη δύναμη της ρητορείας. Υπήρξε ρήτορας θαυμαστός, λογοτέχνης απαράμιλλος, εκπληκτικός ψυχολόγος και κοινωνιολόγος.
Πρακτική εφαρμογή:
Η γιορτή των Τριών Ιεραρχών είναι γιορτή των δασκάλων, των μαθητών και των γραμμάτων. Η προσφορά τους στην ανθρωπότητα είναι μοναδική και το παράδειγμά τους ορθώνεται φωτεινό για να μας δείχνει τον δρόμο. Ας δούμε κάποιες από τις αμέτρητες αρετές τους κι ας προσπαθήσουμε να τις μιμηθούμε:
• Αγάπη
Αγάπησαν τη μόρφωση και την ελληνική παιδεία αλλά πάνω απ’ όλα αγάπησαν τον Χριστό και τους συνανθρώπους τους. Άρα αυτό ΔΕΝ είναι το σωστό να κάνουμε κι εμείς;;;
• Απλότητα
Ζούσαν απλή ζωή χωρίς πολυτέλειες, έκρυβαν την αγιότητά τους και δεν αποζητούσαν δόξα, τιμές και αξιώματα. Κι εμείς δεν θέλουμε το καλύτερο παιχνίδι, στυλό κ.λπ. Αρκούμαστε σε αυτά που μας παράχουν οι γονείς μας!
• Ελεημοσύνη
Αφιέρωσαν όλη τη ζωή τους στη φροντίδα των φτωχών και των δυστυχισμένων, δεν κρατούσαν τίποτα για τον εαυτό τους αλλά βοηθούσαν όσους είχαν ανάγκη. Εσύ, καλό μου παιδί, σκέπτεσαι και βοηθάς τους φτωχότερους από εσένα; Βοηθάς όσους έχουν ανάγκη;
• Θάρρος
Δεν δείλιασαν μπροστά στον κίνδυνο που τους απειλούσε, τα έβαλαν με αυτοκράτορες και αιρετικούς και εξορίστηκαν υπερασπιζόμενοι την Πίστη. Εσύ μήπως ντρέπεσαι να κάνεις τον σταυρό σου την ώρα της προσευχής ή όταν περνάς μπροστά από Εκκλησία, μήπως και σε κοροϊδέψουν οι φίλοι σου;
• Πίστη
Υπερασπίστηκαν τις αλήθειες της Εκκλησίας, θεολόγησαν με τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος και κράτησαν όρθια την Πίστη σε πολύ δύσκολες εποχές. Ολοι εμείς διαβάζουμε τα σχετικά με την πίστη μας, τους βίους των αγίων μας για να δούμε με πιο τρόπο έζησαν;
• Προσευχή
Προσεύχονταν ασταμάτητα, μέρα και νύχτα, και ασκήθηκαν υπεράνθρωπα στον αγώνα της νηστείας και της αρετής. Συνεχώς δοξολογούσαν και υμνούσαν τον Θεό. Εσείς παιδιά κάνετε καθημερινά πρωί και βράδυ προσευχή; Νηστεύετε, εφόσον οι γονείς σας το επιτρέπουν, τις ημέρες νηστείας; Τετάρτη και Παρασκευή καθώς και τις υπόλοιπες νηστείες;
• Φιλομάθεια
Έγιναν κάτοχοι της ανθρώπινης σοφίας της εποχής τους, σπούδασαν όλες τις επιστήμες και διάλεξαν από αυτές εκείνα που ωφελούν την ψυχή, όπως η μέλισσα μαζεύει το νέκταρ από τα λουλούδια. Ήταν μεγάλοι δάσκαλοι και σπουδαίοι ρήτορες. Εσείς, παιδιά, διαβάζετε τα μαθήματά σας, είστε καλοί μαθητές; Επίσης διαβάζετε την Αγία Γραφή; Μήπως κανένα παιδάκι δεν έχει Αγία Γραφή και θέλει να του φέρω μία;;;;
Αυτές ήταν κάποιες από τις αρετές που κατείχαν με τη χάρη του Θεού οι Τρεις Ιεράρχες. Θεμελίωσαν τη Πίστη στα πρώτα βήματα της Εκκλησίας και άφησαν πίσω τους πλούσιο συγγραφικό θεολογικό έργο -και φυσικά την ακολουθία της Θείας Λειτουργίας.
Ας προσευχόμαστε λοιπόν, μαθητές και κατηχητές, στους προστάτες μας Αγίους Τρεις Ιεράρχες να μας δίνουν φώτιση και να μας δείχνουν τον δρόμο της αληθινής σοφίας, τον Χριστό (Εγώ ειμί η οδός…).
Πάμε να δούμε ποιοι άγιοι γιορτάζουν αυτή την εβδομάδα...
- 25 Ιανουαρίου Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος!
-30 Ιανουαρίου Οι Τρεις Ιεράρχες!
ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ, ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ, ΥΜΝΟΙ, ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ, ΒΙΝΤΕΟ...)
1. Βίντεο: Οι Άγιοι Τρεις Ιεράρχες - Ακούστε παιδιά!
2. Η νύχτα πέφτει στο Παλέρμο
(για να έχει ενδιαφέρον χρειάζονται τουλάχιστον έξι παίχτες)
Αρχικά μοιράζονται χαρτάκια σε όλους τους παίχτες, 2 από αυτά γράφουν “Δολοφόνος” και 1 “Ρουφιάνος” ή “Καρφί”.
Ορίζεται ένας αφηγητής ο οποίος ξεκινάει και λέει:
“Πέφτει η νύχτα στο Παλέρμο και όλοι κλείνουν τα μάτια τους (όλοι κλείνουν τα μάτια τους και ο αφηγητής).
Οι δύο Δολοφόνοι ανοίγουν τα μάτια τους και κοιτιούνται μεταξύ τους (οι δολοφόνοι ανοίγουν τα μάτια και χωρίς να μιλήσουν κοιτάνε ο ένας τον άλλο για να ξέρουν ποιοι είναι). Οι Δολοφόνοι κλείνουν τα μάτια τους. Ο ένας Δολοφόνος (φανερός Δολοφόνος) σηκώνει το χέρι του (χωρίς να γίνει αντιληπτός από τους διπλανούς του) και ο Ρουφιάνος ανοίγει τα μάτια του και τον βλέπει. Ο Ρουφιάνος κλείνει τα μάτια του και ο φανερός Δολοφόνος κατεβάζει το χέρι του.”
Ο αφηγητής συνεχίζει:
“Μια νέα μέρα ξημερώνει στο Παλέρμο και όλοι ανοίγουν τα μάτια τους".
Σε κάθε πράξη κατά την διάρκεια τις νύχτας ο αφηγητής αφήνει λίγο χρόνο για να κάνουν αυτά που είπε οι παίχτες. Οι Πολίτες προσπαθούν να βρουν τους Δολοφόνους, οι Δολοφόνοι προσπαθούν να κρυφτούν και ο Ρουφιάνος προσπαθεί να καθοδηγήσει τους Πολίτες για το ποιος είναι ο φανερός Δολοφόνος αλλά ταυτόχρονα να κρυφτεί και από τους Δολοφόνους για μην τον βγάλουν από το παιχνίδι.
Αφού αρχίσουν όλοι να κατηγορούν όλους στο τέλος του γύρου αρχίζει η ψηφοφορία. Όλοι ψηφίζουν έναν παίχτη για να βγει από το παιχνίδι. Ο παίχτης με τις περισσότερους ψήφους βγαίνει από το παιχνίδι. Σε περίπτωση ισοψηφίας ξαναγίνεται ψηφοφορία ανάμεσα στους παίχτες με τις ίσες ψήφους. Αν έχουμε πάλι ισοψηφία ξαναγίνεται ψηφοφορία ξανά και ξανά μέχρι κάποιος παίχτης να αλλάξει απόφαση.
Συνεχίζουμε με τον ίδιο τρόπο τα μερόνυχτα στο Παλέρμο μέχρι να βγουν οι 2 Δολοφόνοι ή μέχρι να βγουν όλοι οι Πολίτες μαζί με τον Ρουφιάνο. Σε περίπτωση που ξημερώσει και έχει μείνει ένας Δολοφόνος και ένας Πολίτης ή Ρουφιάνος, νικάνε οι Δολοφόνοι.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ:
Μετά από κάθε συνάντηση
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (3)
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς· τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον· καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ. Ἀμήν.
Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός ἐλέησον καί σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.
