Άλλη μια χρονιά μάς αξίωσε ο Θεός να βρεθούμε στην όμορφη και γλυκιά μας Γαλιλαία! Σε ευχαριστώ Θεέ μου τόσο πολύ γι’ αυτό, μιας και μέσα στις δύσκολες και γεμάτες πολλά ερωτηματικά για το αύριο μέρες, μοιάζει η διαμονή μας εδώ ως θεϊκό δώρο… Θέλοντας να μην αφήσω ούτε μια μικρή στιγμή της κατασκηνωτικής μας περιόδου εκτός μνήμης, και όσο ο νους ακόμη το επιτρέπει, θα προσπαθήσω εδώ να σας θυμίσω όσα περάσαμε φέτος παρέα…
Αρχικά λοιπόν, ανταμώσαμε όλοι μαζί, ύστερα από έναν ολόκληρο χρόνο, στην καφετέρια της κατασκήνωσης. Φέτος, η παρέα μας μεγάλωσε και αρκετά καινούρια -μικρά σε ηλικία- πρόσωπα προστέθηκαν σε αυτήν δίνοντας στο φετινό μας Φοιτητικό ένα πιο νεανικό πνεύμα! Η χαρά μας ήταν απερίγραπτη και οι αγκαλιές και οι φωνές μας δεν είχαν σταματημό... O καθένας μας είχε τόσα πολλά να πει… Ήμασταν όλοι πολύ ενθουσιασμένοι και με ανυπομονησία περιμέναμε όσα θα ακολουθούσαν. Η ημέρα ολοκληρώθηκε με τον βραδινό περίπατο στο δάσος και την κατανυκτική μας προσευχή κάτω από τα αστέρια στο γραφικό εκκλησάκι του Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης. Ήταν πραγματικά υπέροχα!
Στη συνέχεια, όσοι από εμάς μπορούσαν συμμετείχαν καθημερινά στην πρωινή λειτουργία της Ιεράς Μονής. Οι φωνές των μοναχών μας ύψωνε σε ουράνιες διαστάσεις... Το απόγευμα της ίδιας ημέρας επισκεφτήκαμε το μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου και Αγίου Φανουρίου όπου μας φιλοξένησαν απλόχερα οι μοναχές της μονής. Η γερόντισσα της Μονής μας μίλησε στο αρχονταρίκι. Συζητήσαμε για τη ζωή του Άγιου Ιωάννη του Θεολόγου. Κατανοήσαμε πώς η δύναμη της προσευχής , η ταπείνωση και η εμπιστοσύνη στον Θεό είναι ο μοναδικός δρόμος πορείας για όλους μας! Η ημέρα ολοκληρώθηκε με τη βραδινή μας προσευχή στο ξύλινο εκκλησάκι του Άλσους και έπειτα με αθλητικές δραστηριότητες στα γήπεδα της κατασκήνωσης.
Την άλλη ημέρα συμμετείχαμε στη θεία λειτουργία στο μνημόσυνο δύο πολύ σπουδαίων προσώπων. Φυσικά, ο λόγος για τον Άγιο, πλέον Ιωσήφ τον Ησυχαστή καθώς και τον πνευματικό πατέρα της μονής π. Αυγουστίνου Καντιώτη. Έπειτα, ύστερα από τις απαραίτητες εργασίες στην κατασκήνωση, απολαύσαμε τον καφέ μας στην καφετέρια και συζητήσαμε παρέα για τους χαρακτήρες των ανθρώπων. Μία συζήτηση που μας ωφέλησε αρκετά ώστε να κατανοήσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό καθώς και τη διαφορετικότητα των υπόλοιπων ανθρώπων... Νωρίς το απόγευμα το γήπεδο της κατασκήνωσης μετατράπηκε σε πεδίο μάχης… πιο συγκεκριμένα ναυμαχίας… Ασταμάτητες νερόμπομπες έπεφταν με μεγάλη ταχύτητα βρέχοντας όποιον χτυπούσαν στην πορεία τους. Είχε πραγματικά πολύ πλάκα, καθώς δεν ήξερες από πού θα βρεχθείς! Αργότερα,αφού είχαμε όλοι πλέον στεγνώσει, ο πατέρας Δαβίδ μας μίλησε για τη νέα τάξη πραγμάτων και για τις τάσεις της νέας εποχής. Μπορώ να πω ότι μας βοήθησε να καταλάβουμε το θέμα αρκετά καλά… Αφήνοντάς μας άφωνους με το “καλά είσαι…;” Το βράδυ η προσευχή και τα παιχνίδια στο γήπεδο ολοκλήρωσαν ευχάριστα την ημέρα!
Έπειτα είχε σειρά η εκδρομή μας. Έτσι,νωρίς το πρωί αφήσαμε τη γλυκιά μας Γαλιλαία και κατευθυνθήκαμε με προορισμό τα Ιωάννινα κάνοντας μια μικρή στάση στον Άγιο Νικόλαο Αντιρρίου για εκκλησιασμό. Η πρώτη μας στάση ήταν στο ναό του Αγίου Γεωργίου τον νεομάρτυρα, όπου προσκυνήσαμε τα ιερά λείψανα και την κάρα του. Με τα πόδια κατηφορίσαμε προς την παλιά πόλη και έπειτα προς το λιμάνι. Στη συνέχεια, με καραβάκι περάσαμε στο νησάκι των Ιωαννίνων όπου επισκεφτήκαμε το σπίτι του Αλή Πασά. Επισκεφτήκαμε επίσης τη φιλόξενη Μονή Παναγίας Δουραχάνης καθώς και τον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου όπου προσκυνήσαμε το άφθαρτο χέρι του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Αργά το βράδυ φθάσαμε στη Γαλιλαία όπου το προσωπικό της κουζίνας μας περίμενε με απίστευτη καρτερία και υπομονή για να φάμε το βραδινό μας γεύμα! Η προσευχή ολοκλήρωσε αυτή την κοπιαστική αλλά, με πολλές εικόνες, όμορφη ημέρα!
Ακολούθησε μία πιο ήρεμη ημέρα σε σχέση με αυτή που είχε ήδη προηγηθεί και η παρέα μας συζήτησε με τον γέροντα της μονής θέματα πολύ ενδιαφέροντα και επίκαιρα. Ειδικότερα, η συζήτηση αναφέρονταν στα γονίδια και στα παιδικά βιώματα κάθε ανθρώπου και πώς αυτά σημαδεύουν ως ένα βαθμό την πορεία και τις επιλογές της ζωής μας. Έγινε εύκολα κατανοητό ότι μόνο με την ταπείνωση μπορεί ο άνθρωπος να ορθοποδήσει και να βιώσει την αληθινή χαρά που προσφέρει ο Χριστός. Στη συνέχεια σειρά είχε το βράδυ το escape room. Μέσα στο απόλυτο σκοτάδι και μέσα από μια πορεία δοκιμασιών και γρίφων η αδρεναλίνη μας έφτασε στα ύψη ψάχνοντας τα πολυπόθητα κλειδιά απελευθέρωσης μας από τους κλειδωμένους κοιτώνες της κατασκήνωσης! Ήταν πραγματικά πολύ διασκεδαστικό!
Μία ημέρα πριν από την αποχώρησή μας το πρωί έγινε Αιμοδοσία στο χώρο της μονής. Το τελευταίο βράδυ μας στην κατασκήνωση οργανώθηκε μια μικρή, όμορφη γιορτή. Σ’ αυτήν βραβεύθηκαν με μετάλλια όσοι νίκησαν στα πρωταθλήματα που διοργανώθηκαν στα dodgeball, volley, basket,πινκ πονκ και μπιλιάρδο. Δε θα μπορούσα να παραλείψω το χιουμοριστικό βίντεο που προβλήθηκε με συμμετοχές κατασκηνωτών με θέμα: “κορωνοϊός β΄ κύμα” που μας έκανε να κλάψουμε από τα πολλά γέλια. Στο τέλος της γιορτής προβλήθηκε και το ανεπανάληπτο, κατασκηνωτικό “your face looks familiar” με στιγμές απερίγραπτου γέλιου και κεφιού. Πραγματικά θα μας μείνουν αξέχαστες οι φετινές συμμετοχές …!!! Αργά το βράδυ κάτω από το κιόσκι γονατίσαμε όλοι μαζί για να κάνουμε τη βραδινή μας προσευχή. Ήμασταν όλοι πολύ συγκινημένοι!
Ήρθε και η τελευταία μας ημέρα στη γλυκιά μας Γαλιλαία. Όλοι μαζί συμμετείχαμε στην κυριακάτικη θεία λειτουργία. Έπειτα απολαύσαμε το ξεχωριστό, κυριακάτικο πρωινό μας στην τραπεζαρία. Τέλος όλοι μαζί θα πίναμε τον τελευταίο μας καφέ παρέα στην καφετέρια της κατασκήνωσης. Ένα βίντεο με όμορφες εικόνες από όλη την κατασκηνωτική μας δράση ολοκλήρωσαν τη συγκίνηση που νιώθαμε… Είχε φτάσει η ώρα του αποχωρισμού. Όλοι θα γυρνούσαμε πάλι πίσω στην καθημερινότητά μας και στις υποχρεώσεις που ο καθένας μας είχε αφήσει πίσω…
Κλείνοντας αυτές τις λίγες γραμμές θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην πω ενα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους αυτούς που κόπιασαν ώστε όλοι εμείς να απολαύσουμε όλη αυτήν την υπέροχη κατασκηνωτική εμπειρία. Ας ευχαριστούμε τον Θεό για όλες αυτές τις υπέροχες στιγμές! Αντίο, Γαλιλαία της ψυχής μου γλυκιά, εκεί που τον Θεό μου γνώρισα. Εύχομαι να μας αξιώσει ο Θεός να σε συναντήσουμε και πάλι τα Χριστούγεννα!
- Για την Γαλιλαία -
Μαιρόνικα Κοτσιφάκη
