“Ξημερώματα Χριστουγέννων. Οι καμπάνες κτυπούν χαρμόσυνα. Πηγαίνοντας για την Εκκλησία συναντώ μια ομάδα νέων, που επέστρεφε από το ολονύχτιο γλέντι. Μάτια πρησμένα, χαχανητά, φωνές γέλια... κ.λπ. Όλοι τους πιωμένοι. Τρίκλιζαν οι περισσότεροι. Τους χαιρέτησα.
- Χρόνια πολλά παιδιά. Πώς περάσατε;
- Ωραία, ωραία περάσαμε! Ξεσαλώσαμε!!!
Μάλλον ήθελε να πει διασκεδάσαμε, πάντως όχι ψυχαγωγηθήκαμε. Γιατί υπάρχει διαφορά ανάμεσα στη διασκέδαση και στην ψυχαγωγία... Το πρώτο παράγεται από την πρόθεση “δια” και το ρήμα “σκεδάννυμι” = διασκορπίζω. Το δεύτερο από την αγωγή της ψυχής. Καμμία σχέση το ένα με το άλλο.
Είναι ανάγκη στον άνθρωπο, κατά συνέπεια και στο νέο, να ψυχαγωγηθεί. Όμως, ο νέος άνθρωπος θέλει σήμερα να διασκεδάσει.“Να βγω” όπως λένε οι νέοι, με τον τρόπο που κάποιοι άλλοι του σερβίρουν ή αποφασίζουν για αυτόν.
Η ψυχαγωγία οδηγεί στην κοινωνικότητα. Όμως στις διάφορες μορφές διασκέδασης, όπως τα πάρτυ, οι χοροεσπερίδες, τα νυχτερινά κέντρα, με συνθήκες θορύβου, ρύπανσης, τσιγάρου, αλκοόλ κ.λπ. κάθε άλλο παρά την κοινωνικότητα προάγουν. Το “ξεσάλωμα” που ανέφεραν οι νεαροί, που σωστό σημαίνει κατάργηση κάθε ορίου και αντοχών του οργανισμού, κατά πόσο μπορεί να ονομαστεί ψυχαγωγία; Και πόση χαρά δίνει στην ψυχή;”
“...Εδώ υπάρχει μια σύγχυση. Είναι άλλο πράγμα η απόλαυση, η οποία κινείται σε ένα επιφανειακό επίπεδο, διότι ενδιαφέρεται για τις αισθήσεις, και άλλο πράγμα η χαρά που είναι κάτι βαθύτερο. Πίνοντας, τρώγοντας, ἐχοντας σεξουαλική ζωή, απολαμβάνοντας με την όραση, με την ακοή κτ.λ., σκοπό έχουμε να ικανοποιούμε τις αισθήσεις μας. Είναι ένας έντονος ερεθισμός των αισθήσεων. Όπως προαναφέραμε η χαρά είναι κάτι άλλο, βαθύτερο. Ο άνθρωπος όταν τη βιώνει συμμετέχει με όλη του την ύπαρξη και το βάθος, όχι μόνo με τις αισθήσεις του. Μάλιστα θα τολμούσα να πω, ότι η απόλαυση με την χαρά είναι σε τέτοια αντίθεση μεταξύ τους, που πρέπει κανείς να περιορίσει την απόλαυση για να χαρεί! Αυτό το καταλαβαίνουμε στο αίσθημα που μας δίνει η θυσία, η προσφορά, η ανιδιοτελής αγάπη, η άσκηση μέσα στην Εκκλησία, εκεί δηλαδή που περιορίζεται η προσωπική απόλαυση και ο άνθρωπος γεμίζει από χαρά.
Πολλά νέα παιδιά δεν γνωρίζουν καν ότι υπάρχει διαφορά μεταξύ απόλαυσης και χαράς. Θεωρούν ταυτόσημες τις δύο έννοιες και αναζητούν περισσότερη χαρά μέσω της απόλαυσης! Και ξοδεύουν όλο και περισσότερα χρήματα για την περιβόητη διασκέδαση, λες και χρειάζονται λεφτά για να αποκτήσεις την χαρά! Άραγε ποια είναι η τιμή της; Πόσο κάνει να πληρώσω να αποκτήσω τη χαρά; Όμως χαρά δεν βρίσκουν οι νέοι, παρά μόνο αγοράζουν την απόλαυση των αισθήσεων μέσα από την διασκέδαση. Δεν αγοράζουν τη χαρά, διότι αυτή δεν πουλιέται, παρά βιώνεται!
Ας το πούμε ξεκάθαρα. Η βιομηχανία της διασκέδασης σε θέλει να αγοράζεις συνεχώς. Είσαι καταναλωτής και μονίμως εφευρίσκει τρόπους να σου πουλάει διασκέδαση, εν ονόματι της χαράς. Κι εσύ τσιμπάς σαν ψάρι και αγοράζεις κυριολεκτικά την ψεύτικη χαρά που σου προσφέρει... Η βιομηχανία της διασκέδασης δεν ενδιαφέρεται για τις ανθρώπινες σχέσεις, ενδιαφέρεται να πλασάρει νέα προϊόντα.
Συγκεκριμένα, εμείς οι άνθρωποι για να συναναστραφούμε με τους άλλους ανθρώπους προσφέρουμε κομμάτι του εαυτού μας. Αν είμαστε εξαρτημένοι από τα υλικά, όπως το να αποκτήσουμε το τελευταίο μοντέλο κινητού, τότε θα αγοράζουμε συνέχεια για να βρούμε τη χαρἀ. Όμως θα νιώθουμε ότι μας λείπει κάτι. Αυτό τελικά που ψάχνουμυ είναι η ουσιαστική επικοινωνία με τους γύρω μας. Η γνήσια χαρά δεν σημαίνει να μοιράζομαι υλικά αγαθά, αλλά να δίνουμε στον άλλο τον εαυτό μας. Και τελικά να προσφέρουμε αληθινή αγάπη.
Η Εκκλησία, δηλ. κλήρος και λαός μαζί, ενδιαφέρεται να μπαίνουν οι άνθρωποι σε σχέση αδελφική, αγαπητική, αγνή, καθαρή κι όχι εμπορική. Φυσικά, δεν μπορούμε να παραλείψουμε και την ψυχαγωγία. Μια άδολη, πραγματική φιλία, που δημιουργεί στους νέους μια πληρότητα σχέσεων προάγει την αγωγή της ψυχής. Μέσα σε μια αληθινή φιλία βρίσκονται τρόποι ψυχαγωγίας, οι οποίοι καλλιεργούντην ψυχή και το πνεύμα του νέου. Φιλία και ψυχαγωγία στοχεύουν σε κάτι ανώτερο, πνευματικό.
Τα ξενύχτια, τα κλαμπ, τα φαγοπότια, τα τσιγάρα κ.λπ. δεν έχουν ψυχικἠ προέκταση και γι´ αυτό μόλις σβήνουν τα φώτα σβήνουν και οι ψεύτικες χαρές και οι διασκεδάσεις. Οι άνθρωποι που τρέχουν από διασκέδαση σε διασκέδαση, κατά βάθος δεν έχουν ουσιαστικές φιλίες και προσπαθούν να αναπληρώσουν το κενό της σχέσης μέσω της απόλαυσης!
