Χριστούγεννα - Η γέννηση του Θεανθρώπου Χριστού
Ο Χριστός είναι ένα πρόσωπο (το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος), αλλά έχει δύο φύσεις: είναι Θεός και άνθρωπος. Αν ήταν μόνο άνθρωπος, δεν θα μπορούσε να στηριχθεί στις δικές του δυνάμεις και να σώσει τον κόσμο -θα ήταν ένας απλός δάσκαλος, προφήτης ή ο,τιδήποτε άλλο. Αν ήταν μόνο Θεός, θα ήταν ξένος απ'αυτή την «υπόθεση». Δε θα μπορούσε να αγιάσει την ανθρώπινη φύση.
Ο Θεός ξανακαλεί τον άνθρωπο κοντά Του επειδή τον αγαπάει. Ο άνθρωπος δεν κουράστηκε καθόλου... Μόνο και μόνο επειδή αγαπούσε τόσο πολύ τον άνθρωπο, ο Θεός έστειλε στον κόσμο το μονογενή Υιό Του, για να θυσιασθεί για χάρη του ανθρώπου.
Ο Θεός ταπεινώνεται. Γίνεται πραγματικά άνθρωπος, δεν εμφανίζεται απλώς με μορφή ανθρώπου. Για να την θεραπεύσει, συμμετέχει στην ανθρώπινη φύση από τη γέννηση ως το θάνατο -και μάλιστα τον πιο ατιμωτικό θάνατο, τη σταύρωση. Όμως στο τέλος νικάει το θάνατο.
Οι Μάγοι και ο Ηρώδης
Τι ήταν οι Μάγοι; Ήταν Πέρσες σοφοί, διδάσκαλοι, ιερείς, γιατροί και αστρονόμοι. Παρατηρούσαν (με βάση τις επιστημονικές γνώσεις της εποχής τους) τις κινήσεις των αστεριών και εξηγούσαν στους ανθρώπους το μέλλον. Γνώριζαν μια παλιά προφητεία, που έλεγε πως όταν φαινόταν στη Δύση (σε σχέση με την Περσία, που βρισκόταν στην Ανατολή) ένα αστέρι με συγκεκριμένη κίνηση και κατεύθυνση, σήμαινε ότι είχε γεννηθεί ένας μεγάλος βασιλιάς. Οι Μάγοι, λοιπόν, μόλις είδαν το αστέρι που περίμεναν για πολλούς αιώνες, έτρεξαν να τον προσκυνήσουν.
Τα δώρα των Μάγων δεν ήταν τυχαία. Πρόσφεραν στο Χριστό χρυσό, λιβάνι και σμύρνα. Όλα αυτά τα δώρα είναι προϊόντα της Αραβίας και είχαν διάφορες χρήσεις. Χρυσάφι, επειδή ήταν βασιλιάς του κόσμου. Λιβάνι, όπως ταιριάζει στο Θεό. Σμύρνα (πολύτιμο άρωμα), όπως έκαναν στους νεκρούς της εποχής εκείνης, επειδή επρόκειτο να θυσιαστεί στο Σταυρό, για να σωθούν όλοι οι άνθρωποι.
Υπήρχαν και υπάρχουν άνθρωποι που δεν θέλουν τον Χριστό. Νοιώθουν να απειλούνται από την παρουσία Του, όπως ο Ηρώδης, που φοβόταν μήπως χάσει το θρόνο του. Δικαίωμα τους να μην τον θέλουν. Ο Χριστός σέβεται την ελευθερία τους. Υπάρχουν κι άλλοι, που προχωρούν παραπέρα: Προσπάθησαν να εξοντώσουν είτε τον ίδιο τον Χριστό (ο Ηρώδης, οι Φαρισαίοι, οι Ιουδαίοι αρχιερείς) είτε όσους πιστεύουν σ' Αυτόν και να εξαφανίσουν την Εκκλησία Του (Ρωμαίοι αυτοκράτορες και άλλοι διώκτες Του). Ίσως συναντήσουμε και γύρω μας ανθρώπουν που βλαστημούν τον Χριστό, βρίζουν την πίστη Του, κοροϊδεύουν τους Χριστιανούς. Δεν τους υπολογίζουμε, γιατί γνωρίζουμε ποιος είναι ο Χριστός και γιατί πιστεύουμε σ' Αυτόν.
Η εικόνα της Γέννησης του Κυρίου
Γεμάτοι ιερές εικόνες είναι οι ναοί μας. Όχι μόνο για να τις ασπαζόμαστε οι πιστοί. Κάθε εικόνα είναι κι ένα ολόκληρο βιβλίο, που μας διδάσκει. «Βιβλία των αγραμμάτων» ονομάζει τις εικόνες ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, γιατί αποτυπώνονται εκεί παραστατικά η διδασκαλία της Εκκλησίας μας ή και οι βίοι των αγίων μας. Αυτά, δηλαδή, που ένας μορφωμένος θα διάβαζε σε διάφορα βιβλία. Ας δούμε, όμως, τι μπορεί κανείς να «διαβάσει» στην εικόνα της Γέννησης του Κυρίου!
ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ! Το μήνυμα που στάλθηκε από τον Ουρανό στους Μάγους, για να τους οδηγήσει στον αναμενόμενο Λυτρωτή. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει ότι ο αστέρας ήταν άγγελος Κυρίου με τη μορφή αστεριού!
Ο ΑΓΓΕΛΟΣ που αναγγέλει τη Γέννηση του Μεσσία στους ΒΟΣΚΟΥΣ της Βηθλεέμ. Λέει: «Γεννήθηκε για σας σήμερα σωτήρας»!
Ο ΓΑΪΔΑΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΒΟΔΙ! Τα ζώα του στάβλου, που με το χνώτο τους ζεσταίνουν τον Χριστό. Συμβολίζουν του Ιουδαίους και τους Εθνικούς, που δεν είχαν γνωρίσει ακόμη τον Λόγο του Θεού.
ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ της σπηλιάς συμβολίζει αυτήν την άγνοια αλλά και την ψυχή μας που χωρίς τον Θεό είναι μέσα στο σκοτάδι.
ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ που ψέλνουν: «Δόξα στον ύψιστο θεό και ειρήνη στη Γη και ευαρέσκεια στους ανθρώπους»!
ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΜΑΓΟΙ (δηλ. αστρολόγοι, βασιλιάδες και ιερείς) που έρχονται απ' την Ανατολή για να προσκυνήσουν τον «νεογέννητο βασιλιά των Ιουδαίων», φέρνοντας τα δώρα τους.
Η ΘΕΟΤΟΚΟΣ! Η γυναίκα που έφερε στον κόσμο τον Σωτήρα του. Με σεβασμό, όμως, κοιτάζει το θείον Βρέφος, που γέννησε. Η Παναγία ήταν παρθένος κατά την σύλληψη, παρέμεινε παρθένος κατά την γέννηση, και έμεινε για πάντα παρθένος. Για αυτό μιλάμε για το αειπάρθενο (πάντοτε παρθένος) της Παναγίας μας.
ΤΟ ΛΟΥΤΡΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. Δεν μαρτυρείται στα ιερά Ευαγγέλια κι ούτε μπορεί να έγινε στην ερημιά του σπηλαίου. Άλλωστε η Παναγία γέννησε χωρίς πόνο και φυσικά το μωρό, ο Ιησούς δεν είχε αίματα, άρα δε χρειαζόταν να καθαριστεί. Δηλώνει, όμως, έτσι ο αγιογράφος την ανθρώπινη φύση του Κυρίου.
Ο ΜΙΚΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ! Φεγγοβολεί μέσα στα λευκά σπάργανά Του. Όλοι οι λαοί Τον περίμεναν. Όλοι οι άνθρωποι, εκτός απ' τον Ηρώδη, χαίρονται για τον ερχομό Του.
Ο ΙΩΣΗΦ, ο προστάτης της Παναγίας και του μικρού Ιησού.
Ο «γέρος» δίπλα στον Ιωσήφ του είναι ο διάβολος που τον βάζει σε σκέψεις γύρω από την αγνότητα της Μαριάμ.
Σχετικά τροπάρια
«Σήμερον ὁ Χριστός...» - Ύμνος από τον Όρθρο της εορτής: «Σήμερα ο Χριστός στη Βηθλεέμ γεννιέται απ' την Παρθένο. Σήμερα παίρνει αρχή αυτός που δεν είχε λάβει ποτέ αρχή κι ο Λόγος του Θεού σαρκώνεται. Οι ουράνιες δυνάμεις χαίρονται κι η γη ευφραίνεται μαζί με τους ανθρώπους. Οι Μάγοι προσφέρουν τα δώρα. Οι ποιμένες το θαύμα διαλαλούν. Κι εμείς χωρίς σταμάτημα υμνούμε: Δόξα στον Ύψιστο θεό, πάνω στη γη ειρήνη και ευλογία στους ανθρώπους».
«Τί σοι προσενέγκωμεν Χριστέ...» - Ιδιόμελον Εσπερινού Χριστουγέννων (ήχος β´) «Τι να σου προσφέρουμε, Χριστέ, για το ότι ήρθες στη γη σαν άνθρωπος για χάρη μας; Καθένα απ' όσα δημιούργησες σου προσφέρει ασταμάτητα την ευχαριστία: οι άγγελοι τον ύμνο, οι ουρανοί το αστέρι, οι μάγοι τα δώρα, οι βοσκοί το θαύμα (που είδαν) και εμείς την Παρθένο μητέρα Σου. Εσύ, ο θεός, που υπάρχεις πριν ακόμη αρχίσει ο χρόνος να μετράει, ελέησέ μας».
Βίντεο σχετικό με τα Χριστούγεννα:
Όταν ο Όσιος Αμφιλόχιος Μακρής (μνήμη 16 Απριλίου) θέλησε να φτιάξει ένα κάθισμα (ερημητήριο) στη θέση Κουβάρι στο ιερό νησί της Πάτμου, αφιέρωσε τον ναό στον Άγιο Ιωσήφ τον Μνήστορα. Ένας ασκητής του είχε αποκαλύψει ότι αυτός ήταν ο μεγαλύτερος Άγιος, επειδή ήταν ο προστάτης του Κυρίου και της Θεοτόκου. Ας γνωρίσουμε τον βίο του Αγίου Ιωσήφ του Μνήστορος, ο οποίος έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην εκπλήρωση του θεϊκού σχεδίου για τη Σωτηρία του ανθρώπου.
Συνήθως το ιερό πρόσωπο του Ιωσήφ επισκιάζεται από την ιερότατη προσωπικότητα της Παναγίας μας. Ήταν Ιουδαίος στην καταγωγή και απόγονος του ένδοξου βασιλιά και προφήτη (προφητάνακτα) Δαβίδ, απέχοντας χρονικά από αυτόν χίλια περίπου χρόνια. Καταγόταν από την Βηθλεέμ, την «πόλη Δαβίδ», και το όνομά του σημαίνει: «ο τέλειος του Θεού», αλλά κατοικούσε στην Ναζαρέτ ασκώντας το επάγγελμα του ξυλουργού. Ήταν χήρος, προχωρημένης ηλικίας και μεγάλωνε μόνος του τα επτά παιδιά του (Ιάκωβος, Ιωσής, Σίμων, Ιούδας, Εσθήρ, Θάμαρ ή Μάρθα, Σαλώμη). Ζούσε με δικαιοσύνη και αγιότητα.
Όταν η Θεοτόκος έγινε δεκατριών ετών, οι ιερείς του Ναού και ιδιαίτερα ο Άγιος Ζαχαρίας, ο πατέρας του Προδρόμου, οδηγημένοι από το Άγιο Πνεύμα, έκριναν ότι έπρεπε να προσκολληθεί σε κάποιο δίκαιο και ενάρετο άνδρα. Διάλεξαν τον ευσεβή και δίκαιο Ιωσήφ, με τον οποίο την αρραβώνιασαν, διαβλέποντας ότι ο προχωρημένης ηλικίας ενάρετος Ιωσήφ θα την σεβαστεί και θα την προστατέψει.
Έτσι, σύμφωνα με το δίκαιο της εποχής εκείνης, τον ακολούθησε στην οικία του στη Ναζαρέτ όπου ζούσαν με προσευχή και φόβο Θεού. Η Μαρία φρόντιζε το σπίτι και ο Ιωσήφ της πρόσφερε προστασία και τα αναγκαία για να ζήσει. Εκεί την επισκέφτηκε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ. Η Παρθένος Μαρία δεν φανέρωσε το υπερφυσικό γεγονός του Ευαγγελισμού της και τη θεία κυοφορία της στον Ιωσήφ, η μόνη που το γνώριζε ήταν η εξαδέλφη της Αγία Ελισάβετ, η μητέρα του Προδρόμου.
Την ίδια εποχή οι ρωμαϊκές αρχές αποφάσισαν να κάμουν απογραφή όλων των υπηκόων της αυτοκρατορίας, για φορολογικούς λόγους. Έτσι ο Ιωσήφ και η Μαρία αναγκάστηκαν να μεταβούν στη Βηθλεέμ για να απογραφούν. Όμως τις μέρες εκείνες έφτασε και η γέννα της Μαρίας. Τότε ήταν που ο Ιωσήφ πληροφορήθηκε για την κυοφορία της και παραξενεύτηκε, διότι ουδέποτε είχε σχέσεις μαζί της.
Επειδή ήταν δίκαιος, θέλησε να τη διώξει με κάθε μυστικότητα για να μην κινδυνέψει αφού ο νόμος ήταν πολύ αυστηρός με τις ανύπανδρες μητέρες. Αλλά το ίδιο βράδυ Άγγελος Κυρίου ήρθε στο όνειρό του και τον διαβεβαίωσε για την αθωότητα της Μαρίας και την υπερφυσική της κυοφορία. Τότε έμαθε ότι η Μαρία θα γεννήσει τον αναμενόμενο Μεσσία, τον λυτρωτή του κόσμου και ότι η μνηστεία έπρεπε να συνεχιστεί προκειμένου να μην αποκαλυφτεί η υπερφυσική γέννηση του Ιησού. Ο Άγγελος τον παρότρυνε να γίνει ο παντοτινός τους προστάτης και βοηθός και εκείνος δέχτηκε με ταπείνωση και σεβασμό το μήνυμα του Θεού.
Η διαμονή τους στην Βηθλεέμ δεν ήταν εύκολη, διότι είχε μαζευτεί εκεί πλήθος κόσμου για την απογραφή και έτσι δεν υπήρχε κατάλυμα. Δεν υπήρχε χώρος για τη γέννα, γι’ αυτό αναγκάστηκαν να καταφύγουν σε κάποιον σπηλαιώδη στάβλο, έξω από την πόλη. Εκεί η Παναγία μας γέννησε τον Σωτήρα του κόσμου, εν μέσω θαυμαστών και υπερφυσικών γεγονότων (λαμπρός αστέρας, ψαλμωδίες αγγέλων, κ.λπ.). Εκεί πρώτοι από όλους τον προσκύνησαν οι απλοί και ταπεινοί βοσκοί της Βηθλεέμ.
Στη Βηθλεέμ, αργότερα, έφτασαν και οι Μάγοι για να προσκυνήσουν το Θείο Βρέφος, προσκομίζοντας τους θησαυρούς τους. Όμως ο Ηρώδης έψαχνε να βρει τον Ιησου να τον εξολοθρεύσει!!!!
Πάλι σε όνειρο Άγγελος πληροφόρησε τον Ιωσήφ την ανάγκη φυγής στην Αίγυπτο, επειδή ο θηριώδης Ηρώδης είχε διατάξει τη γενική σφαγή των νηπίων στη Βηθλεέμ. Μετά τον θάνατο του Ηρώδη, ξανά Άγγελος ειδοποίησε τον Ιωσήφ να επιστρέψουν στην Παλαιστίνη. Αφού γύρισαν, εγκαταστάθηκαν οριστικά στη Ναζαρέτ.
Ο Άγιος Ιωσήφ ο Μνήστωρ (εορτάζει την πρώτη Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα)
Όταν ο Όσιος Αμφιλόχιος Μακρής (μνήμη 16 Απριλίου) θέλησε να φτιάξει ένα κάθισμα (ερημητήριο) στη θέση Κουβάρι στο ιερό νησί της Πάτμου, αφιέρωσε τον ναό στον Άγιο Ιωσήφ τον Μνήστορα. Ένας ασκητής του είχε αποκαλύψει ότι αυτός ήταν ο μεγαλύτερος Άγιος, επειδή ήταν ο προστάτης του Κυρίου και της Θεοτόκου. Ας γνωρίσουμε τον βίο του Αγίου Ιωσήφ του Μνήστορος, ο οποίος έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην εκπλήρωση του θεϊκού σχεδίου για τη Σωτηρία του ανθρώπου.
Συνήθως το ιερό πρόσωπο του Ιωσήφ επισκιάζεται από την ιερότατη προσωπικότητα της Παναγίας μας. Ήταν Ιουδαίος στην καταγωγή και απόγονος του ένδοξου βασιλιά και προφήτη (προφητάνακτα) Δαβίδ, απέχοντας χρονικά από αυτόν χίλια περίπου χρόνια. Καταγόταν από την Βηθλεέμ, την «πόλη Δαβίδ», και το όνομά του σημαίνει: «ο τέλειος του Θεού», αλλά κατοικούσε στην Ναζαρέτ ασκώντας το επάγγελμα του ξυλουργού. Ήταν χήρος, προχωρημένης ηλικίας και μεγάλωνε μόνος του τα επτά παιδιά του (Ιάκωβος, Ιωσής, Σίμων, Ιούδας, Εσθήρ, Θάμαρ ή Μάρθα, Σαλώμη). Ζούσε με δικαιοσύνη και αγιότητα.
Όταν η Θεοτόκος έγινε δεκατριών ετών, οι ιερείς του Ναού και ιδιαίτερα ο Άγιος Ζαχαρίας, ο πατέρας του Προδρόμου, οδηγημένοι από το Άγιο Πνεύμα, έκριναν ότι έπρεπε να προσκολληθεί σε κάποιο δίκαιο και ενάρετο άνδρα. Διάλεξαν τον ευσεβή και δίκαιο Ιωσήφ, με τον οποίο την αρραβώνιασαν, διαβλέποντας ότι ο προχωρημένης ηλικίας ενάρετος Ιωσήφ θα την σεβαστεί και θα την προστατέψει.
Έτσι, σύμφωνα με το δίκαιο της εποχής εκείνης, τον ακολούθησε στην οικία του στη Ναζαρέτ όπου ζούσαν με προσευχή και φόβο Θεού. Η Μαρία φρόντιζε το σπίτι και ο Ιωσήφ της πρόσφερε προστασία και τα αναγκαία για να ζήσει. Εκεί την επισκέφτηκε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ. Η Παρθένος Μαρία δεν φανέρωσε το υπερφυσικό γεγονός του Ευαγγελισμού της και τη θεία κυοφορία της στον Ιωσήφ, η μόνη που το γνώριζε ήταν η εξαδέλφη της Αγία Ελισάβετ, η μητέρα του Προδρόμου.
Την ίδια εποχή οι ρωμαϊκές αρχές αποφάσισαν να κάμουν απογραφή όλων των υπηκόων της αυτοκρατορίας, για φορολογικούς λόγους. Έτσι ο Ιωσήφ και η Μαρία αναγκάστηκαν να μεταβούν στη Βηθλεέμ για να απογραφούν. Όμως τις μέρες εκείνες έφτασε και η γέννα της Μαρίας. Τότε ήταν που ο Ιωσήφ πληροφορήθηκε για την κυοφορία της και παραξενεύτηκε, διότι ουδέποτε είχε σχέσεις μαζί της.
Επειδή ήταν δίκαιος, θέλησε να τη διώξει με κάθε μυστικότητα για να μην κινδυνέψει αφού ο νόμος ήταν πολύ αυστηρός με τις ανύπανδρες μητέρες. Αλλά το ίδιο βράδυ Άγγελος Κυρίου ήρθε στο όνειρό του και τον διαβεβαίωσε για την αθωότητα της Μαρίας και την υπερφυσική της κυοφορία. Τότε έμαθε ότι η Μαρία θα γεννήσει τον αναμενόμενο Μεσσία, τον λυτρωτή του κόσμου και ότι η μνηστεία έπρεπε να συνεχιστεί προκειμένου να μην αποκαλυφτεί η υπερφυσική γέννηση του Ιησού. Ο Άγγελος τον παρότρυνε να γίνει ο παντοτινός τους προστάτης και βοηθός και εκείνος δέχτηκε με ταπείνωση και σεβασμό το μήνυμα του Θεού.
Η διαμονή τους στην Βηθλεέμ δεν ήταν εύκολη, διότι είχε μαζευτεί εκεί πλήθος κόσμου για την απογραφή και έτσι δεν υπήρχε κατάλυμα. Δεν υπήρχε χώρος για τη γέννα, γι’ αυτό αναγκάστηκαν να καταφύγουν σε κάποιον σπηλαιώδη στάβλο, έξω από την πόλη. Εκεί η Παναγία μας γέννησε τον Σωτήρα του κόσμου, εν μέσω θαυμαστών και υπερφυσικών γεγονότων (λαμπρός αστέρας, ψαλμωδίες αγγέλων, κ.λπ.). Εκεί πρώτοι από όλους τον προσκύνησαν οι απλοί και ταπεινοί βοσκοί της Βηθλεέμ.
Στη Βηθλεέμ, αργότερα, έφτασαν και οι Μάγοι για να προσκυνήσουν το Θείο Βρέφος, προσκομίζοντας τους θησαυρούς τους. Όμως ο Ηρώδης έψαχνε να βρει τον Ιησου να τον εξολοθρεύσει!!!!
Πάλι σε όνειρο Άγγελος πληροφόρησε τον Ιωσήφ την ανάγκη φυγής στην Αίγυπτο, επειδή ο θηριώδης Ηρώδης είχε διατάξει τη γενική σφαγή των νηπίων στη Βηθλεέμ. Μετά τον θάνατο του Ηρώδη, ξανά Άγγελος ειδοποίησε τον Ιωσήφ να επιστρέψουν στην Παλαιστίνη. Αφού γύρισαν, εγκαταστάθηκαν οριστικά στη Ναζαρέτ.
Ο Ιωσήφ αναφέρεται ακόμα μια φορά στην Καινή Διαθήκη κατά την επίσκεψή τους στο Ναό της Ιερουσαλήμ όταν ήταν δωδεκαετής ο Ιησούς. Η Ιερά Παράδοση αναφέρει ότι λίγο μετά από αυτό το συμβάν ο Ιωσήφ πέθανε.
Ο άγιος Ιωσήφ υπήρξε ο φύλακας της παρθενίας της Παναγίας μας. Υπήρξε ο άοκνος προστάτης τόσο της Θεοτόκου όσο και του Ιησού. Ουδέποτε έγινε ή λογίστηκε σύζυγός της. Αντίθετα ο αιρετικός προτεσταντισμός διδάσκει ότι, δήθεν, μετά τη γέννηση του Κυρίου ο Ιωσήφ και η Μαρία παντρεύτηκαν και έζησαν ως σύζυγοι, κάνοντας πολλά παιδιά!
Αυτό αποτελεί αίρεση και αναιρεί την περί αειπαρθενίας της Θεοτόκου διδασκαλία της Εκκλησίας μας, η οποία στηρίζεται σε σαφή χωρία της Αγίας Γραφής και στην Παράδοση της αρχαίας Εκκλησίας μας.
Η μνήμη του τιμάται την πρώτη Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τῆς ἁγίας Παρθένου θεοφόρον φυλάκτορα, βρέφους Ἰησοῦ τόν πατέρα, ἐπί τῆς γῆς ἀνυμνήσωμεν· τόν κρυφιομύστην Ἰωσήφ, σκεπάσαντα σεμνῶς τήν Μαριάμ, ἀπορίαν ξένου τόκου ὑπερφυοῦς, ἐν θάμβει αὐτῷ βοῶντες· δόξα τοῖς μυστηρίοις Σου Σοφέ, δόξα τῇ εὐσπλαχνίᾳ Σου, δόξα τῷ φυλάσσοντι παντί, Παρθένων τό εὔοδον.
* Ποίημα Μελάνης Μοναχῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κοιμήσεως Θεοτόκου Μπούρα Μεγαλοπόλεως
Πρακτική εφαρμογή
Σήμερα γνωρίσαμε τον βίο του Αγίου Ιωσήφ του Μνήστορος της Θεοτόκου, ο οποίος υπήρξε ο ακοίμητος φύλακας, ο ακούραστος προστάτης, το ακλόνητο στήριγμα τόσο της Θεοτόκου όσο και του μικρού Ιησού.Ουδέποτε έγινε σύζυγος της Παναγίας, υπήρξε όμως ο θετός πατέρας του Χριστού. Χωρίς την παραμικρή αντίρρηση υποτάχτηκε στο θεϊκό θέλημα και έγινε όργανο της Θείας Οικονομίας.
Ποτέ δε δυσανασχέτησε ή αμφισβήτησε τις εντολές του Θεού, αμέσως εκτέλεσε κάθε οδηγία που του δόθηκε.
Ας μιλήσουμε για τον εαυτό μας τώρα… (Ωωωχ!)...
Όλοι γνωρίζουμε τι ζητάει από τον καθένα μας προσωπικά ο Θεός.
Πώς; Δε γνωρίζουμε;
Αν ανοίξουμε το Ιερό Ευαγγέλιο και διαβάσουμε τα λόγια του Κυρίου θα μάθουμε.
Αν και νομίζω πως όλοι λίγο ή πολύ ξέρουμε…
Ποια είναι λοιπόν η απάντησή μας στο θέλημα του Θεού; Αναβλητικότητα; Αδιαφορία; Οκνηρία (τεμπελιά); Άρνηση;
Ο Ιωσήφ χωρίς δεύτερη σκέψη υπάκουσε και εκτέλεσε.
Εμείς όλο αναβάλουμε για την επόμενη μέρα ή για τα γεράματά μας το χρέος μας προς τον Κύριο και τον συνάνθρωπό μας…
Θεάνθρωπε Ιησού, Εσύ που γεννήθηκες στο αφιλόξενο Σπήλαιο για χάρη μας, Εσύ που είσαι η Οδός, η Αλήθεια και η Ζωή, βοήθησέ μας και οδήγησέ μας να βαδίζουμε στον δρόμο των εντολών Σου. Αμήν.
Και τώρα λίγο παιχνίδι:
