ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Πριν αρχίσει η κάθε συνάντηση
Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.
Δόξα σοι, Χριστὲ ὁ Θεός, ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, δόξα σοι.
Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρὼν καὶ τὰ πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν καὶ ζωῆς χορηγός, ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν, καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλῖδος, καὶ σῶσον, Ἀγαθέ, τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Ἀμήν.
Γνωστοποιήσεις τρέχουσας εβδομάδας
• ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΟΡΤΗΣ: Σας θυμίζουμε ότι πρέπει να θυσιάσουμε κάποιο χρόνο για την προετοιμασία τυχόν χριστουγεννιάτικης εορτής που σκεπτόμαστε να πραγματοποιήσουμε με τα παιδιά των ομάδων μας.
• ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ: Σας αποστέλλουμε Χριστουγεννιάτικα Τραγούδια για να αρχίσετε τις πρόβες για την Χριστουγεννιάτικη γιορτή σας ή για ψυχαγωγία των παιδιών.
ΘΕΜΑ: Ο Προφήτης Μωυσής (Α´)
Χαιρετώ την όμορφη παρεούλα μας!!! Τι κάνετε παιδάκια;Έφυγε και ο Νοέμβριος, μας χαιρέτισε με την γιορτή του Αποστόλου Αντρέα! Μπήκε επιτέλους ο Δεκέμβριος, ο χριστουγεννιάτικος μήνας!!!
Λοιπόοοον πριν στολίσουμε το δεντράκι μας, ελάτε να πούμε την συνέχεια της ιστορίας μας με τον Ιωσήφ και τους Ισραηλίτες, τον λαό του Θεού!!!Οι Ισραηλίτες αγαπούσαν και πίστευαν στον Θεό κι Εκείνος πάντοτε τους προστάτευε!!!
Οι Ισραηλίτες στην Αίγυπτο πλήθυναν πολύ. Μετά τον θάνατο του Ιωσήφ και όσο περνούσε ο καιρός οι Αιγύπτιοι τους ξεχώριζαν και τους μισούσαν, γιατί είχαν διαφορετική θρησκεία. Οι Φαραώ τους ανάγκαζαν να κάνουν πολύ βαριές δουλειές κι επειδή φοβόντουσαν μήπως γίνουν πολύ δυνατοί και πάρουν την εξουσία, έβγαλαν διαταγή να θανατώνονται τα αγόρια που γεννούσαν οι Ισραηλίτισσες.
Μια Ισραηλίτισσα γέννησε ένα χαριτωμένο αγοράκι. Για να το γλιτώσει, το έβαλε μέσα σε καλαθάκι που το είχε αλείψει με πίσσα και το άφησε στην όχθη του ποταμού Νείλου, εκεί που συνήθιζε να πηγαίνει για να λουστεί η κόρη του Φαραώ με την ακολουθία της. Ανέθεσε μάλιστα στο μεγαλύτερο κοριτσάκι της, τη Μαριάμ, να βρίσκεται κοντά και να δει τι θα γίνει. Πράγματι, ήρθε στο ποτάμι η κόρη του Φαραώ με τις υπηρέτριές της. Άκουσε το κλάμα του μωρού και διέταξε να της το φέρουν.
Κατάλαβε ότι ήταν Εβραιόπουλο, αλλά ήταν τόσο συμπαθητικό το μωρό, που αποφάσισε να το κρατήσει και να το αναθρέψει η ίδια. Πετάχτηκε τότε η Μαριάμ που παραφύλαγε εκεί κοντά και της πρότεινε με θάρρος να της βρει μια καλή τροφό για το μωρό. Η βασιλοπούλα δέχτηκε και παρέδωσε το μωρό στη μητέρα του, που της πρότεινε η Μαριάμ για τροφό. Έτσι ο Μωυσής (η λέξη σημαίνει αυτός που σώθηκε από το νερό) μέχρι τα επτά του χρόνια μεγάλωσε με την πραγματική του μητέρα η οποία του έμαθε την εβραϊκή καταγωγή και τη θρησκεία τους κι ύστερα τον παρέδωσε στη βασιλοπούλα, για να μεγαλώσει στα ανάκτορα. Ο Μωυσής μεγάλωσε ως βασιλόπουλο κι είχε τους καλύτερους Αιγυπτίους δασκάλους, αλλά ποτέ δεν ξέχασε την καταγωγή του.
Κάποτε ο Μωυσής περπατούσε σε μια γειτονιά των Εβραίων και είδε έναν Αιγύπτιο να μαλώνει και να χτυπά έναν Εβραίο. Ο Μωυσής μπήκε στη μέση, για να βοηθήσει τον Εβραίο, αλλά αναγκάστηκε να χτυπήσει πολύ δυνατά τον Αιγύπτιο και τον σκότωσε. Επειδή αυτό έγινε γνωστό, ο Μωυσής αναγκάστηκε να φύγει μακριά από την Αίγυπτο, στη χώρα Μαδιάμ. Εκεί παντρεύτηκε τη Σεπφώρα, την κόρη του ιερέα Ιοθώρ κι απέκτησε μαζί της δυο γιους.
Ένα απόγευμα που ο Μωυσής έβοσκε τα κοπάδια του πεθερού του αντίκρισε ένα θαυμαστό θέαμα. Μια βάτος φλεγόταν αλλά δεν καιγόταν. Προχώρησε πιο κοντά να δει αυτό το παράξενο που συνέβαινε, αλλά άκουσε μια φωνή να του λέει: «Μην πλησιάζεις, Μωυσή, αυτός ο τόπος είναι ιερός. Βγάλε τα υποδήματά σου. Εγώ είμαι ο Θεός των προγόνων σου!». Ο Μωυσής έπεσε στα γόνατα κι ο Θεός συνέχιζε να του μιλά: «Άκουσα τη βασανισμένη φωνή του λαού μου από την Αίγυπτο και αποφάσισα να τον ελευθερώσω από τη σκλαβιά. Εσύ θα γίνεις ο αρχηγός του. Θα παρουσιαστείς στον Φαραώ και θα του ζητήσεις την άδεια να φύγει όλος ο λαός μου από την Αίγυπτο, να πάει στην έρημο, γιατί θέλω να κάνει θυσίες σε μένα μακριά από τα μάτια των Αιγυπτίων».
«Κύριε, ποιος είμαι εγώ που θα παρουσιαστώ στον Φαραώ και θα τολμήσω να του ζητήσω κάτι τέτοιο; Κι έπειτα ούτε οι Ισραηλίτες θα με πιστέψουν, αν τους πω ότι είμαι ο αρχηγός τους κι ότι εσύ με στέλνεις» είπε ταπεινά ο Μωυσής.
«Εγώ θα είμαι μαζί σου και για να μην αμφιβάλεις, ρίξε το ραβδί σου στο χώμα». Μόλις ο Μωυσής έριξε το ραβδί του στο χώμα, αυτό έγινε φίδι. Με εντολή του Θεού το έπιασε από την ουρά κι έγινε πάλι το ραβδί του. Ύστερα του είπε ο Θεός να βάλει το χέρι του μέσα στον χιτώνα κι όταν το έβγαλε ήταν κάτασπρο σαν χιόνι. Όταν το ξανάβαλε, πήρε πάλι τη φυσιολογική του μορφή. «Αυτά τα θαυμάσια θα γίνουν μπροστά στα μάτια των Εβραίων και θα σε παραδεχτούν. Πάρε μαζί σου και τον αδελφό σου, τον Ααρών, που έχει δυνατή φωνή και μιλάει πιο καθαρά από σένα».
Τώρα ο Μωυσής έπρεπε να υπακούσει στην εντολή του Θεού. Αποχαιρέτισε τον πεθερό του, πήρε μαζί του τη γυναίκα του και τους γιους του κι επέστρεψε στην Αίγυπτο. Πριν καλά-καλά φθάσει, ήρθε να τον συναντήσει ο αδελφός του, ο Ααρών, φωτισμένος από τον Θεό. Μαζί τα δυο αδέλφια παρουσιάστηκαν στους Ισραηλίτες και τους ανακοίνωσαν το σχέδιο του Θεού. Για να τους πιστέψουν έκανε μπροστά τους ο Μωυσής τα δυο θαύματα που του είχε ήδη δείξει ο Θεός. Ο λαός πίστεψε κι ευχαρίστησε τον Θεό που είχε συμπονέσει τα βάσανά τους.
Ο Μωυσής κι ο Ααρών παρουσιάστηκαν στον Φαραώ και του ζήτησαν να αφήσει τον ισραηλιτικό λαό να πάει στην έρημο να λατρέψει τον Θεό του μακριά από τα μάτια των Αιγυπτίων. Ο Φαραώ όχι μόνο αρνήθηκε, αλλά διέταξε να αναθέσουν ακόμα πιο σκληρές εργασίες στους Εβραίους. Η ζωή τους έγινε ακόμα πιο μαρτυρική. Όμως ο Θεός είχε το σχέδιό του. Έστειλε δέκα φοβερές τιμωρίες στον Φαραώ και σ’ όλο τον λαό του, τις δέκα πληγές. Η τελευταία πληγή ήταν ο θάνατος όλων των πρωτότοκων παιδιών των Αιγυπτίων ακόμα και του γιου του Φαραώ. Μετά από αυτήν ο Φαραώ άφησε τους Ισραηλίτες να φύγουν.
Οι Ισραηλίτες είχαν προετοιμαστεί όπως τους είχε πει ο Κύριος. Ήταν έτοιμοι για το μακρινό τους ταξίδι. Φορούσαν ακόμη και τα σανδάλια τους. Είχαν σφάξει όλες οι οικογένειες από ένα αρνάκι και με το αίμα του είχαν σημαδέψει την πόρτα του σπιτιού τους. Έτσι ξεχώρισαν τα σπίτια τους από τα σπίτια των Αιγυπτίων και ο Κύριος τους προστάτευε. Μόλις δόθηκε το σύνθημα αναχώρησαν βιαστικοί και χαρούμενοι. Την ημέρα αυτή που σώθηκαν από τη δουλεία οι Ισραηλίτες την ονόμασαν Πάσχα και τη γιορτάζουν μέχρι σήμερα.
Μόλις έφυγαν οι Ισραηλίτες, ο Φαραώ μετάνιωσε που τους επέτρεψε να φύγουν. Η Αίγυπτος ερήμωσε. Έχασε τους καλύτερους εργάτες της. Αμέσως λοιπόν ετοίμασε στρατό με άλογα και άρματα κι ο ίδιος μπήκε επικεφαλής, για να τους κυνηγήσει. Στο μεταξύ ο ισραηλιτικός λαός, που ήταν μια τεράστια φάλαγγα και προχωρούσε πολύ αργά, γιατί υπήρχαν και ηλικιωμένοι, γυναίκες με τα μωρά τους και μικρά παιδιά, είχε φτάσει στα παράλια της Ερυθράς Θάλασσας. Εκεί είχαν σταματήσει, γιατί δεν υπήρχε τρόπος να περάσουν απέναντι. Πού να βρεθούν τόσα πλοία για έναν ολόκληρο λαό. Τότε έφτασε και η είδηση ότι τους κυνηγάει ο ίδιος ο Φαραώ με πολύ στρατό. Όλους τους έπιασε απελπισία κι άρχισαν να γογγύζουν, δηλαδή να παραπονιούνται με βαριά λόγια, στον Μωυσή και τον Ααρών. «Δεν υπήρχε χώμα στην Αίγυπτο για να θαφτούμε; Μας έβγαλες εδώ στην έρημο να πεθάνουμε; Δεν ήταν καλύτερα να δουλεύουμε για τους Αιγυπτίους παρά να αφήσουμε τα κόκαλά μας στην άγρια ερημιά;».
Ο Μωυσής, παρόλο που έβλεπε τη δύσκολη κατάσταση, είχε την ελπίδα του στον Θεό. Μίλησε λοιπόν στον λαό μ’ αυτά τα λόγια: «Ο Κύριος έδειξε τόσες φορές τη δύναμή του και τη θέλησή Του να μας ελευθερώσει. Σ’ αυτόν ας έχουμε την ελπίδα μας. Δεν θα μας εγκαταλείψει τώρα». Ο λαός ησύχασε και περίμενε τη βοήθεια του Θεού. Κι Εκείνος δεν τους ξέχασε. Πρόσταξε τον Μωυσή να σηκώσει το ραβδί του και να το στρέψει στην Ερυθρά Θάλασσα. Μόλις ο Μωυσής σήκωσε το ραβδί του και έδειξε τη θάλασσα, τα νερά χωρίστηκαν στη μέση, στάθηκαν όρθια σαν να τα συγκρατούσαν τεράστια φράγματα κι ανοίχτηκε στεγνός δρόμος. Με θάρρος, με ψαλμούς και ύμνους, μπήκε όλος ο λαός στο δρόμο που είχε ανοιχτεί με θαυμαστό τρόπο ανάμεσα σε υδάτινα τείχη και πέρασε γρήγορα απέναντι.
Στο μεταξύ οι Αιγύπτιοι είχαν πλησιάσει. Είδαν αυτό το υπερφυσικό πέρασμα κι όρμησαν πίσω από τους Ισραηλίτες κι αυτοί ανάμεσα στα χωρισμένα νερά. Όταν κι ο τελευταίος Ισραηλίτης είχε περάσει απέναντι κι όλος ο αιγυπτιακός στρατός με τον Φαραώ βρισκόταν ακόμη μέσα στη θάλασσα, ο Μωυσής στάθηκε όρθιος με το ραβδί του και παρακάλεσε τον Θεό να τον βοηθήσει. Ύστερα σήκωσε το ραβδί του κι έδειξε μ’ αυτό προς τη θάλασσα. Αμέσως τα υδάτινα τείχη έσπασαν και τα νερά με φοβερή ορμή γύρισαν στη φυσική τους θέση. Οι Αιγύπτιοι, πριν καταλάβουν τι συνέβαινε, βρέθηκαν στον πάτο της θάλασσας. Όλα τα πολεμικά αμάξια, τα άλογα κι οι καβαλάρηδες, όλος ο στρατός του Φαραώ χάθηκαν στα αφρισμένα νερά.
Οι Ισραηλίτες συγκλονισμένοι από το μεγαλείο του Θεού τους και λυτρωμένοι για πάντα από τη δουλεία τους στους Αιγυπτίους άρχισαν να ψάλλουν και να υμνολογούν τον Θεό. Ήταν ολοφάνερο πως ο Θεός τους προστάτευε και τους οδηγούσε ο ίδιος με τον πιστό του δούλο, τον Μωυσή.
Τι κάνετε παιδάκια;
Έφυγε και ο Νοέμβριος, μας χαιρέτισε με την γιορτή του Αποστόλου Αντρέα! Μπήκε επιτέλους ο Δεκέμβριος, ο χριστουγεννιάτικος μήνας!!!
Λοιπόοοον πριν στολίσουμε το δεντράκι μας, ελάτε να πούμε την συνέχεια της ιστορίας μας με τον Ιωσήφ και τους Ισραηλίτες, τον λαό του Θεού!!!Οι Ισραηλίτες αγαπούσαν και πίστευαν στον Θεό κι Εκείνος πάντοτε τους προστάτευε!!!
Οι Ισραηλίτες στην Αίγυπτο πλήθυναν πολύ. Μετά τον θάνατο του Ιωσήφ και όσο περνούσε ο καιρός οι Αιγύπτιοι τους ξεχώριζαν και τους μισούσαν, γιατί είχαν διαφορετική θρησκεία. Οι Φαραώ τους ανάγκαζαν να κάνουν πολύ βαριές δουλειές κι επειδή φοβόντουσαν μήπως γίνουν πολύ δυνατοί και πάρουν την εξουσία, έβγαλαν διαταγή να θανατώνονται τα αγόρια που γεννούσαν οι Ισραηλίτισσες.
Μια Ισραηλίτισσα γέννησε ένα χαριτωμένο αγοράκι. Για να το γλιτώσει, το έβαλε μέσα σε καλαθάκι που το είχε αλείψει με πίσσα και το άφησε στην όχθη του ποταμού Νείλου, εκεί που συνήθιζε να πηγαίνει για να λουστεί η κόρη του Φαραώ με την ακολουθία της. Ανέθεσε μάλιστα στο μεγαλύτερο κοριτσάκι της, τη Μαριάμ, να βρίσκεται κοντά και να δει τι θα γίνει. Πράγματι, ήρθε στο ποτάμι η κόρη του Φαραώ με τις υπηρέτριές της. Άκουσε το κλάμα του μωρού και διέταξε να της το φέρουν.
Κατάλαβε ότι ήταν Εβραιόπουλο, αλλά ήταν τόσο συμπαθητικό το μωρό, που αποφάσισε να το κρατήσει και να το αναθρέψει η ίδια. Πετάχτηκε τότε η Μαριάμ που παραφύλαγε εκεί κοντά και της πρότεινε με θάρρος να της βρει μια καλή τροφό για το μωρό. Η βασιλοπούλα δέχτηκε και παρέδωσε το μωρό στη μητέρα του, που της πρότεινε η Μαριάμ για τροφό. Έτσι ο Μωυσής (η λέξη σημαίνει αυτός που σώθηκε από το νερό) μέχρι τα επτά του χρόνια μεγάλωσε με την πραγματική του μητέρα η οποία του έμαθε την εβραϊκή καταγωγή και τη θρησκεία τους κι ύστερα τον παρέδωσε στη βασιλοπούλα, για να μεγαλώσει στα ανάκτορα. Ο Μωυσής μεγάλωσε ως βασιλόπουλο κι είχε τους καλύτερους Αιγυπτίους δασκάλους, αλλά ποτέ δεν ξέχασε την καταγωγή του.
Κάποτε ο Μωυσής περπατούσε σε μια γειτονιά των Εβραίων και είδε έναν Αιγύπτιο να μαλώνει και να χτυπά έναν Εβραίο. Ο Μωυσής μπήκε στη μέση, για να βοηθήσει τον Εβραίο, αλλά αναγκάστηκε να χτυπήσει πολύ δυνατά τον Αιγύπτιο και τον σκότωσε. Επειδή αυτό έγινε γνωστό, ο Μωυσής αναγκάστηκε να φύγει μακριά από την Αίγυπτο, στη χώρα Μαδιάμ. Εκεί παντρεύτηκε τη Σεπφώρα, την κόρη του ιερέα Ιοθώρ κι απέκτησε μαζί της δυο γιους.
Ένα απόγευμα που ο Μωυσής έβοσκε τα κοπάδια του πεθερού του αντίκρισε ένα θαυμαστό θέαμα. Μια βάτος φλεγόταν αλλά δεν καιγόταν. Προχώρησε πιο κοντά να δει αυτό το παράξενο που συνέβαινε, αλλά άκουσε μια φωνή να του λέει: «Μην πλησιάζεις, Μωυσή, αυτός ο τόπος είναι ιερός. Βγάλε τα υποδήματά σου. Εγώ είμαι ο Θεός των προγόνων σου!». Ο Μωυσής έπεσε στα γόνατα κι ο Θεός συνέχιζε να του μιλά: «Άκουσα τη βασανισμένη φωνή του λαού μου από την Αίγυπτο και αποφάσισα να τον ελευθερώσω από τη σκλαβιά. Εσύ θα γίνεις ο αρχηγός του. Θα παρουσιαστείς στον Φαραώ και θα του ζητήσεις την άδεια να φύγει όλος ο λαός μου από την Αίγυπτο, να πάει στην έρημο, γιατί θέλω να κάνει θυσίες σε μένα μακριά από τα μάτια των Αιγυπτίων».
«Κύριε, ποιος είμαι εγώ που θα παρουσιαστώ στον Φαραώ και θα τολμήσω να του ζητήσω κάτι τέτοιο; Κι έπειτα ούτε οι Ισραηλίτες θα με πιστέψουν, αν τους πω ότι είμαι ο αρχηγός τους κι ότι εσύ με στέλνεις» είπε ταπεινά ο Μωυσής.
«Εγώ θα είμαι μαζί σου και για να μην αμφιβάλεις, ρίξε το ραβδί σου στο χώμα». Μόλις ο Μωυσής έριξε το ραβδί του στο χώμα, αυτό έγινε φίδι. Με εντολή του Θεού το έπιασε από την ουρά κι έγινε πάλι το ραβδί του. Ύστερα του είπε ο Θεός να βάλει το χέρι του μέσα στον χιτώνα κι όταν το έβγαλε ήταν κάτασπρο σαν χιόνι. Όταν το ξανάβαλε, πήρε πάλι τη φυσιολογική του μορφή. «Αυτά τα θαυμάσια θα γίνουν μπροστά στα μάτια των Εβραίων και θα σε παραδεχτούν. Πάρε μαζί σου και τον αδελφό σου, τον Ααρών, που έχει δυνατή φωνή και μιλάει πιο καθαρά από σένα».
Τώρα ο Μωυσής έπρεπε να υπακούσει στην εντολή του Θεού. Αποχαιρέτισε τον πεθερό του, πήρε μαζί του τη γυναίκα του και τους γιους του κι επέστρεψε στην Αίγυπτο. Πριν καλά-καλά φθάσει, ήρθε να τον συναντήσει ο αδελφός του, ο Ααρών, φωτισμένος από τον Θεό. Μαζί τα δυο αδέλφια παρουσιάστηκαν στους Ισραηλίτες και τους ανακοίνωσαν το σχέδιο του Θεού. Για να τους πιστέψουν έκανε μπροστά τους ο Μωυσής τα δυο θαύματα που του είχε ήδη δείξει ο Θεός. Ο λαός πίστεψε κι ευχαρίστησε τον Θεό που είχε συμπονέσει τα βάσανά τους.
Ο Μωυσής κι ο Ααρών παρουσιάστηκαν στον Φαραώ και του ζήτησαν να αφήσει τον ισραηλιτικό λαό να πάει στην έρημο να λατρέψει τον Θεό του μακριά από τα μάτια των Αιγυπτίων. Ο Φαραώ όχι μόνο αρνήθηκε, αλλά διέταξε να αναθέσουν ακόμα πιο σκληρές εργασίες στους Εβραίους. Η ζωή τους έγινε ακόμα πιο μαρτυρική. Όμως ο Θεός είχε το σχέδιό του. Έστειλε δέκα φοβερές τιμωρίες στον Φαραώ και σ’ όλο τον λαό του, τις δέκα πληγές. Η τελευταία πληγή ήταν ο θάνατος όλων των πρωτότοκων παιδιών των Αιγυπτίων ακόμα και του γιου του Φαραώ. Μετά από αυτήν ο Φαραώ άφησε τους Ισραηλίτες να φύγουν.
Οι Ισραηλίτες είχαν προετοιμαστεί όπως τους είχε πει ο Κύριος. Ήταν έτοιμοι για το μακρινό τους ταξίδι. Φορούσαν ακόμη και τα σανδάλια τους. Είχαν σφάξει όλες οι οικογένειες από ένα αρνάκι και με το αίμα του είχαν σημαδέψει την πόρτα του σπιτιού τους. Έτσι ξεχώρισαν τα σπίτια τους από τα σπίτια των Αιγυπτίων και ο Κύριος τους προστάτευε. Μόλις δόθηκε το σύνθημα αναχώρησαν βιαστικοί και χαρούμενοι. Την ημέρα αυτή που σώθηκαν από τη δουλεία οι Ισραηλίτες την ονόμασαν Πάσχα και τη γιορτάζουν μέχρι σήμερα.
Μόλις έφυγαν οι Ισραηλίτες, ο Φαραώ μετάνιωσε που τους επέτρεψε να φύγουν. Η Αίγυπτος ερήμωσε. Έχασε τους καλύτερους εργάτες της. Αμέσως λοιπόν ετοίμασε στρατό με άλογα και άρματα κι ο ίδιος μπήκε επικεφαλής, για να τους κυνηγήσει. Στο μεταξύ ο ισραηλιτικός λαός, που ήταν μια τεράστια φάλαγγα και προχωρούσε πολύ αργά, γιατί υπήρχαν και ηλικιωμένοι, γυναίκες με τα μωρά τους και μικρά παιδιά, είχε φτάσει στα παράλια της Ερυθράς Θάλασσας. Εκεί είχαν σταματήσει, γιατί δεν υπήρχε τρόπος να περάσουν απέναντι. Πού να βρεθούν τόσα πλοία για έναν ολόκληρο λαό. Τότε έφτασε και η είδηση ότι τους κυνηγάει ο ίδιος ο Φαραώ με πολύ στρατό. Όλους τους έπιασε απελπισία κι άρχισαν να γογγύζουν, δηλαδή να παραπονιούνται με βαριά λόγια, στον Μωυσή και τον Ααρών. «Δεν υπήρχε χώμα στην Αίγυπτο για να θαφτούμε; Μας έβγαλες εδώ στην έρημο να πεθάνουμε; Δεν ήταν καλύτερα να δουλεύουμε για τους Αιγυπτίους παρά να αφήσουμε τα κόκαλά μας στην άγρια ερημιά;».
Ο Μωυσής, παρόλο που έβλεπε τη δύσκολη κατάσταση, είχε την ελπίδα του στον Θεό. Μίλησε λοιπόν στον λαό μ’ αυτά τα λόγια: «Ο Κύριος έδειξε τόσες φορές τη δύναμή του και τη θέλησή Του να μας ελευθερώσει. Σ’ αυτόν ας έχουμε την ελπίδα μας. Δεν θα μας εγκαταλείψει τώρα». Ο λαός ησύχασε και περίμενε τη βοήθεια του Θεού. Κι Εκείνος δεν τους ξέχασε. Πρόσταξε τον Μωυσή να σηκώσει το ραβδί του και να το στρέψει στην Ερυθρά Θάλασσα. Μόλις ο Μωυσής σήκωσε το ραβδί του και έδειξε τη θάλασσα, τα νερά χωρίστηκαν στη μέση, στάθηκαν όρθια σαν να τα συγκρατούσαν τεράστια φράγματα κι ανοίχτηκε στεγνός δρόμος. Με θάρρος, με ψαλμούς και ύμνους, μπήκε όλος ο λαός στο δρόμο που είχε ανοιχτεί με θαυμαστό τρόπο ανάμεσα σε υδάτινα τείχη και πέρασε γρήγορα απέναντι.
Στο μεταξύ οι Αιγύπτιοι είχαν πλησιάσει. Είδαν αυτό το υπερφυσικό πέρασμα κι όρμησαν πίσω από τους Ισραηλίτες κι αυτοί ανάμεσα στα χωρισμένα νερά. Όταν κι ο τελευταίος Ισραηλίτης είχε περάσει απέναντι κι όλος ο αιγυπτιακός στρατός με τον Φαραώ βρισκόταν ακόμη μέσα στη θάλασσα, ο Μωυσής στάθηκε όρθιος με το ραβδί του και παρακάλεσε τον Θεό να τον βοηθήσει. Ύστερα σήκωσε το ραβδί του κι έδειξε μ’ αυτό προς τη θάλασσα. Αμέσως τα υδάτινα τείχη έσπασαν και τα νερά με φοβερή ορμή γύρισαν στη φυσική τους θέση. Οι Αιγύπτιοι, πριν καταλάβουν τι συνέβαινε, βρέθηκαν στον πάτο της θάλασσας. Όλα τα πολεμικά αμάξια, τα άλογα κι οι καβαλάρηδες, όλος ο στρατός του Φαραώ χάθηκαν στα αφρισμένα νερά.
Οι Ισραηλίτες συγκλονισμένοι από το μεγαλείο του Θεού τους και λυτρωμένοι για πάντα από τη δουλεία τους στους Αιγυπτίους άρχισαν να ψάλλουν και να υμνολογούν τον Θεό. Ήταν ολοφάνερο πως ο Θεός τους προστάτευε και τους οδηγούσε ο ίδιος με τον πιστό του δούλο, τον Μωυσή.
ΠΡΟΒΟΛΗ ΒΙΝΤΕΟ:
ΠΡΟΒΟΛΗ ΒΙΝΤΕΟ:
Αναλυτικότερα υπάρχει και η σειρά από την Π. Δ.
ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ, ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ, ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ...
1. Χρωματίζουμε την εικόνα !!!
2.Bowling
1. Χρωματίζουμε την εικόνα !!!
2.Bowling
Το ξέρατε ότι για να παίξετε το γνωστό παιχνίδι δεν χρειάζεται να τρέξετε στο κέντρο της περιοχής σας ή να μπείτε σε έξοδα για να αγοράσετε ένα σετ;
Γεμίζοντας 10 μπουκάλια νερού ή αναψυκτικού με μικρά αντικείμενα φτιάχνετε τις δικές σας κορίνες. Τα παιδιά πρέπει να απομακρυνθούν από τις κορίνες (περίπου 10 βήματα μακριά) και να κυλήσουν μια μπάλα προς αυτές με στόχο να ρίξουν όσες περισσότερες γίνεται. Κάθε παίκτης έχει δύο ευκαιρίες τη φορά. Όταν έρθει η σειρά του επόμενου, οι κορίνες πρέπει να ξανά στήνονται στην αρχική τους θέση!
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!!!
Το ξέρατε ότι για να παίξετε το γνωστό παιχνίδι δεν χρειάζεται να τρέξετε στο κέντρο της περιοχής σας ή να μπείτε σε έξοδα για να αγοράσετε ένα σετ;
Γεμίζοντας 10 μπουκάλια νερού ή αναψυκτικού με μικρά αντικείμενα φτιάχνετε τις δικές σας κορίνες. Τα παιδιά πρέπει να απομακρυνθούν από τις κορίνες (περίπου 10 βήματα μακριά) και να κυλήσουν μια μπάλα προς αυτές με στόχο να ρίξουν όσες περισσότερες γίνεται. Κάθε παίκτης έχει δύο ευκαιρίες τη φορά. Όταν έρθει η σειρά του επόμενου, οι κορίνες πρέπει να ξανά στήνονται στην αρχική τους θέση!
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!!!
ΠΡΟΣΕΥΧΗ
ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Μετά από την κάθε συνάντηση
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (3)
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς· τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον· καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ. Ἀμήν.
Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός ἐλέησον καί σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.
