ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
1. ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΠΑΙΔΙΩΝ. Επειδή πλησιάζουν οι άγιες ημέρες του Πάσχα, καλό είναι να προετοιμάζουμε τα παιδιά μας για το Μυστήριο της Ιεράς Εξομολόγησης και να κανονίσουμε με τους πνευματικούς να έρθουν για εξομολόγηση.
3. ΦΕΣΤΙΒΑΛ 20 ΠΑΙΧΝΙΔΙΩΝ. Παρακαλούμε τους κατηχητές να προτρέψουν τα παιδιά Σχολικής ηλικίας 6-18 ετών να συμμετάσχουν στην παρακάτω εκδήλωση, Παρασ. 29 Απριλίου 2022 ώρα 5:00 μ.μ. (δείτε την αφίσα στο τέλος της ανάρτησης) αλλά και να γνωστοποιήσουν στο Γραφείο Νεότητας πόσα παιδιά από κάθε σύναξη θα συμμετάσχουν για να κάνουμε την ανάλογη προετοιμασία.
Η προσευχή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής:
Πριν αρχίσει η κάθε συνάντηση
Δόξα σοι, Χριστὲ ὁ Θεός, ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, δόξα σοι.
Η ευχή του Αγίου Εφραίμ του Σύρου
“Κύριε καί Δέσποτα τῆς ζωῆς μου, πνεῦμα ἀργίας, περιεργίας, φιλαρχίας, καί ἀργολογίας μή μοι δῷς.
Πνεῦμα δέ σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, ὑπομονής καί ἀγάπης χάρισαίμοι τῷ σῷ δούλῳ.
Ναι, Κύριε Βασιλεῦ, δώρησαί μοι τοῦ ὁράν τά ἐμά πταίσματα, καί μή κατακρίνειν τόν ἀδελφόν μου, ὅτι εὐλογητός εἶ εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Αμήν.”
Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός ἐλέησον καί σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.
ΘΕΜΑ: Ο βίος (συνοπτικά) της οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας
(1η Απριλίου και Ε΄ Κυριακή Νηστειών)
Η βασική πηγή πληροφοριών για τη ζωή της Μαρίας της Αιγυπτίας είναι ο Βίος της που συνέγραψε ο Άγιος Σωφρόνιος, Πατριάρχης Ιεροσολύμων (634–638).
Η Μαρία γεννήθηκε κάπου στη ρωμαϊκή Επαρχία της Αιγύπτου κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Ιουστινιανού (βασιλεία του 527-565 μ.Χ.). σε ηλικία 12 ετών έφυγε από τους γονείς της και πήγε στη μεγάλη πόλη, την Αλεξάνδρεια. Εκεί έζησε μια εξαιρετικά έκλυτη ζωή.[1] Στην αφήγησή της όπου βασίζεται ο Βίος της δηλώνει «ήμην δέκα επτά έτη πολιτική» (δηλαδή πόρνη) και προσθέτει ότι συχνά αρνιόταν να πάρει χρήματα για τις ερωτικές της υπηρεσίες, καθώς ωθείτο «από ένα ακόρεστο και ακατάβλητο πάθος».
Μετά από 17 χρόνια τέτοιας ζωής, ταξίδεψε ως την Ιερουσαλήμ για τη μεγάλη εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού και κάλυψε τα ναύλα της προσφέροντας σεξουαλικές υπηρεσίες σε επιβάτες του πλοίου και συνέχισε τον συνηθισμένο της τρόπο ζωής για λίγο στην Ιερουσαλήμ. Ωστόσο, όταν πήγε να μπει στον Ναό του Παναγίου Τάφου για την εορτή, εμποδίσθηκε να εισέλθει από μία αόρατη δύναμη.
Αντιλαμβανόμενη ότι η αιτία για αυτό ήταν ο ακάθαρτος βίος της, είχε μια αιφνίδια τάση μετάνοιας, και, βλέποντας μια εικόνα της Θεοτόκου έξω από τον ναό, προσευχήθηκε για συγχώρηση και υποσχέθηκε να εγκαταλείψει τα εγκόσμια και να ασκητεύσει. Μετά δοκίμασε και πάλι να μπει στον ναό και αυτή τη φορά μπήκε ανεμπόδιστα.
Αφού προσκύνησε τον πραγματικό Τίμιο Σταυρό, επέστρεψε στην έξω εικόνα της Θεοτόκου για να την ευχαριστήσει, οπότε άκουσε μια φωνή να της λέει: «Αν περάσεις τον Ιορδάνη, θα βρεις ένδοξη ανάπαυση.» Αμέσως η Μαρία η Αιγυπτία πήγε στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου στην όχθη του Ιορδάνη ποταμού, όπου εξομολογήθηκε και μετέλαβε, και το επόμενο πρωί διέσχισε πράγματι τον Ιορδάνη και αποσύρθηκε στην έρημο για να ζήσει την υπόλοιπη ζωή της ασκητεύοντας εκεί εν μετανοία. Πήρε μαζί της μόνο τρία καρβέλια ψωμί και αφότου τα έφαγε ζούσε μόνο με ό,τι μπορούσε να βρει στην έρημο.
Περίπου ένα χρόνο πριν από την κοίμησή της, η Οσία Μαρία διηγήθηκε την ιστορία της ζωής της, που διαφορετικά θα μάς ήταν άγνωστη, στον Άγιο Ζωσιμά.
Ο Ζωσιμάς έθαψε το σώμα της σε λάκκο που τού έσκαψε ένα περαστικό λιοντάρι. Επιστρέφοντας στη Μονή, αφηγήθηκε την ιστορία της Αγίας Μαρίας στους μοναχούς, οι οποίοι τη διετήρησαν μεταξύ τους ως προφορική παράδοση, από στόμα σε στόμα, μέχρι που αυτή καταγράφηκε από τον επίσκοπο Σωφρόνιο.
Πρακτική εφαρμογή
Ωστόσο παίρνοντας την ευκαιρία από την ζωή της Οσίας Μαρίας θα μπορούσαμε να μιλήσουμε στους νέους για το θέμα των προγαμιαίων σχέσεων κάνοντας ένα γόνιμο διάλογο, για να αντιληφθούν πώς η Ορθόδοξη πίστη αντιμετωπίζει το θέμα αυτό.
Η Σεξουαλικότητα των εφήβων
ΑΡΧΙΚΑ ΤΙ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΠΟΡΝΕΙΑ;
Πορνεία (κατά την ορολογία όπως την διαβάζουμε στην ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια) ονομάζεται η προσφορά του ιδίου σώματος σε αόριστο αριθμό προσώπων, συνήθως άνευ επιλογής, προς συνουσία έναντι χρηματικής ή άλλης αμοιβής. Το άτομο που συστηματικά (ως επάγγελμα) παρέχει σεξουαλικές υπηρεσίες με τον τρόπο αυτό ονομάζεται «εκδιδόμενο». Η γυναίκα που «εκδίδεται» ονομάζεται επίσης «ιερόδουλη» ή κοινώς «πόρνη».
«Πόρνος» ονομάζεται και ο άνδρας που έρχεται συχνά σε επαφή με πόρνες ή αυτός που προσφέρει σεξουαλικές υπηρεσίες έναντι χρημάτων. ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ.
Για την Ορθόδοξη Εκκλησία η λέξη πορνεία χρησιμοποιείται με την έννοια κάθε ερωτικής συνεύρεσης προ του γάμου, είτε με ένα μόνο πρόσωπο είτε με πολλά και χωρίς την χρηματική αμοιβή.
Στην εφηβεία η ολοκλήρωση της σεξουαλικής πράξης γίνεται εφικτή λόγω της βιολογικής ανάπτυξης και των φυσικών αλλαγών που πραγματοποιούνται στο σώμα του εφήβου. Επομένως, η δυνατότητα αυτή αποτελεί ένα από τα κεντρικά σημεία της ζωής του εφήβου.
Οι πρώτες προσεγγίσεις με άτομα του άλλου φύλου είναι συνήθως αδέξιες. Τα αγόρια μπορεί να είναι επίμονα και πιεστικά ή υπερβολικά ιπποτικά και να αναζητούν κατευθείαν την σεξουαλική εμπειρία. Ή αντίθετα να κυριαρχούνται από την άποψη ότι μόνο η συνείδησή μας είναι υπαρκτή και ότι ο υλικός κόσμος είναι μόνο προϊόν των αισθήσεων, των παραστάσεων μας και των αντιλήψεών μας.
Τα κορίτσια ενώ δείχνουν αρχικά ενδιαφέρον για τα αγόρια της ηλικίας τους, στη συνέχεια στρέφονται σε μεγαλύτερα αγόρια, τα οποία φαίνονται πιο ώριμα και ενδιαφέροντα. Μάλιστα τα κορίτσια αναζητούν λιγότερο την καθαρή σεξουαλική εμπειρία και πιστεύουν περισσότερο στον έρωτα…
και ενώ είναι τρελά ερωτευμένοι και οι δύο, μέσα σε λίγο διάστημα όλα γίνονται συντρίμμια!
Γιατί άραγε; Τι να σου πω... Ωστόσο νομίζω ότι ήρθε η ώρα να γνωρίσεις τα 5 στάδια στη σχέση ενός ζευγαριού:
1. Το στάδιο της εξιδανίκευσης. Εδώ πιστεύεις ότι ο άλλος είναι ο ωραιότερος άνθρωπος στον κόσμο, ο καλύτερος, ο τελειότερος. Το ιδανικότερο πρόσωπο για σένα. Νοιώθεις μια απέραντη ευτυχία. Μιλάς με ενθουσιασμό. Αισθάνεσαι ότι η ζωή σου απέκτησε νόημα. Νιώθεις τρελά ερωτευμένος και θέλεις να είσαι ασταμάτητα κοντά στο ταίρι σου, τυφλωμένος καθώς είσαι. Ψεγάδι δεν βλέπεις πάνω του. Δεν μπορείς να σκεφθείς την ζωή σου χωρίς αυτόν...
2. Το στάδιο της προσγείωσης. Εδώ βλέπεις ότι ο άλλος δεν είναι αυτός που ονειρευόσουν, δεν είναι αυτός που φανταζόσουν, αυτός που θα ήθελες να είναι... Και μονολογείς με μια δόση απογοήτευσης: “Δεν είναι αυτός που περίμενα. Πίστευα ότι... αλλά...” Έτσι η εξιδανίκευση υποχωρεί, ο ενθουσιασμός μειώνεται και αρχίζει ο θυμός, η ένταση, η απογοήτευση... Το ερώτημα εδώ είναι: Είσαι ερωτευμένος με αυτό που πραγματικά είναι ο σύντροφός σου ή με αυτό που θα ήθελες να είναι;;; Έλα ντε...
3. Και τώρα περνάμε στο τρίτο στάδιο. Η απογοήτευση αυξάνει και ο καθένας παίρνει την απόφαση να επέμβει δυναμικά: “Θα του/της πω τι με ενοχλεί και θα του/της ζητήσω να το αλλάξει” ή “θα τον/την αλλάξω”, “θα τον/την στρώσω εγώ”. Έτσι οι συζητήσεις αρχίζουν. Οι διαφωνίες αυξάνονται. Οι τσακωμοί δυναμώνουν και γίνονται πιο έντονοι... Η προσπάθεια αλλαγής αρχίζει, αλλά μάταια... Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η απογοήτευση που συνεχώς μεγαλώνει. Μεγαλώνει το ίδιο και ο θυμός και τέλος έρχεται η απόγνωση...
4. Και μπήκαμε στο δύσκολο τέταρτο στάδιο. Αυτό είναι και το καθοριστικό, αλλά και το πιο επικίνδυνο. “Δεν γίνεται τίποτα, μάταια παλεύω. Δεν αλλάζει με τίποτα...είναι κολλημένος/η”. Κι εδώ υπάρχουν τρεις λύσεις: α. Ο χωρισμός, β. η συνέχεια μιας συμβατικής σχέσης ή γ. η συνέχεια πάνω σε νέες βάσεις με άλλους όρους και προοπτικές.
5. Το πέμπτο στάδιο. Λίγα ζευγάρια το διανύουν διότι και αυτά που επιλέγουν την τρίτη λύση. Εδώ γκρεμίζονται οι χάρτινοι πύργοι. Τελειώνουν τα ψέματα και οι φαντασιώσεις. Εδώ αποδέχεσαι τον άλλον όπως είναι και παλεύεις να καλλιεργήσεις τη σχέση σου. Να βαθύνεις την σχέση σου.
Αυτό συμβαίνει με όσους θέλουν να πάρουν στα σοβαρά μία σχέση και το ενδιαφέρον τους δεν περιορίζεται μόνο στο ερωτικό κομμάτι. Οι υπόλοιποι προχωρούν για άλλες εμπειρίες, οι οποίες δεν είναι πάντα ευχάριστες...
Οι νέοι σήμερα ξεκινούν τις σεξουαλικές δραστηριότητες σε μικρότερες ηλικίες σε σχέση με τις παλαιότερες γενιές. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι είναι ώριμοι για αυτό. Συγκεκριμένα, όταν θες να γευθείς ένα φρούτο που δεν είναι ώριμο τότε όχι μόνο δεν θα το απολαύσεις, αλλά θα σε αποτρέπει παντελώς να το ξαναδoκιμάσεις. Το σίγουρο είναι ότι οι σημερινοί έφηβοι δεν μπορούν να διακρίνουν την διαφορά ανάμεσα στο έρωτα και την αγάπη. Μπερδεύουν και τις δύο έννοιες πιστεύοντας ότι είναι το ίδιο πράγμα.
Οι νέοι χρησιμοποιούν ο ένας τον άλλο προσφέροντας δήθεν “αγάπη”, αλλά περισσότερο τον εαυτό τους θέλουν να ικανοποιήσουν... Μάλλον για “φάση”, όπως την ονομάζουν ενδιαφέρονται, παρά για κάτι άλλο. Η αγάπη είναι κάτι βαθύτερο και ουσιαστικότερο, διότι θέλει χρόνο και κόπο για να αναπτυχθεί. Δεν είναι προϊόν εξωτερικής έλξης και εμφάνισης, αλλά αγάπης του εσωτερικού κόσμου του άλλου προσώπου. Η αγάπη είναι θυσία κι όχι ερωτική ικανοποίηση.
Τελικά ο άλλος τι είναι; Πρόσωπο αγάπης ή πρόσωπο χρήσης; Κοίταξε γύρω σου. Πόσα παιδιά έχουν χάσει το χαμόγελό τους; Γιατί; Γιατί δεν υπάρχει πραγματική αγάπη; Δυστυχώς οι γονείς τους δεν τα έμαθαν, ούτε να αγαπούν ούτε μπορούν να ερωτευτούν. Και αυτό μπορείς να το μάθεις τώρα, σε αυτή την ηλικία.
Αν τώρα σε αυτή την ηλικία βλέπεις τον άλλο σαν αντικείμενο χρήσης έτσι θα τον βλέπεις και μετά. Δεν θα μάθεις ποτέ πώς να αγαπάς, πώς να ερωτευτείς, πώς να χαρείς, πώς να μοιραστείς. Θα είσαι πάντα δυστυχισμένος και μπερδεμένος σε αυτόν τον τομέα.
Όμως, η καλύτερη “συνταγή” για την αγάπη είναι ο ύμνος της αγάπης, όπως τον έχει γράψει ο Απ. Παύλος στην Αγία Γραφή (A´ Κορ, κεφ. 13).
“Αν ξέρω να μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε έγινα σαν ένας άψυχος χαλκός που βουίζει ή σαν κύμβαλο που ξεκουφαίνει με τους κρότους του. Και αν έχω το χάρισμα να προφητεύω και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετακινώ με τη δύναμή της ακόμη και τα βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε δεν είμαι τίποτε απολύτως.
Και αν πουλήσω όλη την περιουσία μου για να χορτάσω με ψωμί όλους τους φτωχούς, και αv παραδώσω το σώμα μου για να καεί, αλλά αγάπη δεν έχω, τότε σε τίποτε δεν ωφελούμαι.
Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι ευεργετική και ωφέλιμη, η αγάπη δε ζηλεύει, η αγάπη δεν ξιπάζεται (= δεν καυχιέται), δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δε ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δε σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δε χαίρει, όταν βλέπει την αδικία, αλλά συγχαίρει, όταν επικρατεί η αλήθεια. Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει. Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει”.
Αφού λοιπόν διαβάσεις το παραπάνω κείμενο, πες μου τώρα αγαπάς; Μάλλον όχι ε; Οπότε τουλάχιστον μην ξεφτιλίζεις την έννοια της αγάπης και μην χρησιμοποιείς την λέξη αυτή χωρίς νόημα!
Η Εκκλησία, πάντως, τάσσεται υπέρ της άποψης ότι ο έρωτας είναι το συμπλήρωμα της αγάπης και μπορεί να ολοκληρωθεί μόνο εντός του ευλογημένου και νόμιμου Ορθόδοξου Γάμου, όπως λέει η παράδοσή της.
Γιατί άραγε; Τι να σου πω... Ωστόσο νομίζω ότι ήρθε η ώρα να γνωρίσεις τα 5 στάδια στη σχέση ενός ζευγαριού:
1. Το στάδιο της εξιδανίκευσης. Εδώ πιστεύεις ότι ο άλλος είναι ο ωραιότερος άνθρωπος στον κόσμο, ο καλύτερος, ο τελειότερος. Το ιδανικότερο πρόσωπο για σένα. Νοιώθεις μια απέραντη ευτυχία. Μιλάς με ενθουσιασμό. Αισθάνεσαι ότι η ζωή σου απέκτησε νόημα. Νιώθεις τρελά ερωτευμένος και θέλεις να είσαι ασταμάτητα κοντά στο ταίρι σου, τυφλωμένος καθώς είσαι. Ψεγάδι δεν βλέπεις πάνω του. Δεν μπορείς να σκεφθείς την ζωή σου χωρίς αυτόν...
2. Το στάδιο της προσγείωσης. Εδώ βλέπεις ότι ο άλλος δεν είναι αυτός που ονειρευόσουν, δεν είναι αυτός που φανταζόσουν, αυτός που θα ήθελες να είναι... Και μονολογείς με μια δόση απογοήτευσης: “Δεν είναι αυτός που περίμενα. Πίστευα ότι... αλλά...” Έτσι η εξιδανίκευση υποχωρεί, ο ενθουσιασμός μειώνεται και αρχίζει ο θυμός, η ένταση, η απογοήτευση... Το ερώτημα εδώ είναι: Είσαι ερωτευμένος με αυτό που πραγματικά είναι ο σύντροφός σου ή με αυτό που θα ήθελες να είναι;;; Έλα ντε...
3. Και τώρα περνάμε στο τρίτο στάδιο. Η απογοήτευση αυξάνει και ο καθένας παίρνει την απόφαση να επέμβει δυναμικά: “Θα του/της πω τι με ενοχλεί και θα του/της ζητήσω να το αλλάξει” ή “θα τον/την αλλάξω”, “θα τον/την στρώσω εγώ”. Έτσι οι συζητήσεις αρχίζουν. Οι διαφωνίες αυξάνονται. Οι τσακωμοί δυναμώνουν και γίνονται πιο έντονοι... Η προσπάθεια αλλαγής αρχίζει, αλλά μάταια... Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η απογοήτευση που συνεχώς μεγαλώνει. Μεγαλώνει το ίδιο και ο θυμός και τέλος έρχεται η απόγνωση...
4. Και μπήκαμε στο δύσκολο τέταρτο στάδιο. Αυτό είναι και το καθοριστικό, αλλά και το πιο επικίνδυνο. “Δεν γίνεται τίποτα, μάταια παλεύω. Δεν αλλάζει με τίποτα...είναι κολλημένος/η”. Κι εδώ υπάρχουν τρεις λύσεις: α. Ο χωρισμός, β. η συνέχεια μιας συμβατικής σχέσης ή γ. η συνέχεια πάνω σε νέες βάσεις με άλλους όρους και προοπτικές.
5. Το πέμπτο στάδιο. Λίγα ζευγάρια το διανύουν διότι και αυτά που επιλέγουν την τρίτη λύση. Εδώ γκρεμίζονται οι χάρτινοι πύργοι. Τελειώνουν τα ψέματα και οι φαντασιώσεις. Εδώ αποδέχεσαι τον άλλον όπως είναι και παλεύεις να καλλιεργήσεις τη σχέση σου. Να βαθύνεις την σχέση σου.
Αυτό συμβαίνει με όσους θέλουν να πάρουν στα σοβαρά μία σχέση και το ενδιαφέρον τους δεν περιορίζεται μόνο στο ερωτικό κομμάτι. Οι υπόλοιποι προχωρούν για άλλες εμπειρίες, οι οποίες δεν είναι πάντα ευχάριστες...
Οι νέοι σήμερα ξεκινούν τις σεξουαλικές δραστηριότητες σε μικρότερες ηλικίες σε σχέση με τις παλαιότερες γενιές. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι είναι ώριμοι για αυτό. Συγκεκριμένα, όταν θες να γευθείς ένα φρούτο που δεν είναι ώριμο τότε όχι μόνο δεν θα το απολαύσεις, αλλά θα σε αποτρέπει παντελώς να το ξαναδoκιμάσεις. Το σίγουρο είναι ότι οι σημερινοί έφηβοι δεν μπορούν να διακρίνουν την διαφορά ανάμεσα στο έρωτα και την αγάπη. Μπερδεύουν και τις δύο έννοιες πιστεύοντας ότι είναι το ίδιο πράγμα.
Οι νέοι χρησιμοποιούν ο ένας τον άλλο προσφέροντας δήθεν “αγάπη”, αλλά περισσότερο τον εαυτό τους θέλουν να ικανοποιήσουν... Μάλλον για “φάση”, όπως την ονομάζουν ενδιαφέρονται, παρά για κάτι άλλο. Η αγάπη είναι κάτι βαθύτερο και ουσιαστικότερο, διότι θέλει χρόνο και κόπο για να αναπτυχθεί. Δεν είναι προϊόν εξωτερικής έλξης και εμφάνισης, αλλά αγάπης του εσωτερικού κόσμου του άλλου προσώπου. Η αγάπη είναι θυσία κι όχι ερωτική ικανοποίηση.
Τελικά ο άλλος τι είναι; Πρόσωπο αγάπης ή πρόσωπο χρήσης; Κοίταξε γύρω σου. Πόσα παιδιά έχουν χάσει το χαμόγελό τους; Γιατί; Γιατί δεν υπάρχει πραγματική αγάπη; Δυστυχώς οι γονείς τους δεν τα έμαθαν, ούτε να αγαπούν ούτε μπορούν να ερωτευτούν. Και αυτό μπορείς να το μάθεις τώρα, σε αυτή την ηλικία.
Αν τώρα σε αυτή την ηλικία βλέπεις τον άλλο σαν αντικείμενο χρήσης έτσι θα τον βλέπεις και μετά. Δεν θα μάθεις ποτέ πώς να αγαπάς, πώς να ερωτευτείς, πώς να χαρείς, πώς να μοιραστείς. Θα είσαι πάντα δυστυχισμένος και μπερδεμένος σε αυτόν τον τομέα.
Όμως, η καλύτερη “συνταγή” για την αγάπη είναι ο ύμνος της αγάπης, όπως τον έχει γράψει ο Απ. Παύλος στην Αγία Γραφή (A´ Κορ, κεφ. 13).
“Αν ξέρω να μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε έγινα σαν ένας άψυχος χαλκός που βουίζει ή σαν κύμβαλο που ξεκουφαίνει με τους κρότους του. Και αν έχω το χάρισμα να προφητεύω και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετακινώ με τη δύναμή της ακόμη και τα βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε δεν είμαι τίποτε απολύτως.
Και αν πουλήσω όλη την περιουσία μου για να χορτάσω με ψωμί όλους τους φτωχούς, και αv παραδώσω το σώμα μου για να καεί, αλλά αγάπη δεν έχω, τότε σε τίποτε δεν ωφελούμαι.
Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι ευεργετική και ωφέλιμη, η αγάπη δε ζηλεύει, η αγάπη δεν ξιπάζεται (= δεν καυχιέται), δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δε ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δε σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δε χαίρει, όταν βλέπει την αδικία, αλλά συγχαίρει, όταν επικρατεί η αλήθεια. Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει. Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει”.
Αφού λοιπόν διαβάσεις το παραπάνω κείμενο, πες μου τώρα αγαπάς; Μάλλον όχι ε; Οπότε τουλάχιστον μην ξεφτιλίζεις την έννοια της αγάπης και μην χρησιμοποιείς την λέξη αυτή χωρίς νόημα!
Η Εκκλησία, πάντως, τάσσεται υπέρ της άποψης ότι ο έρωτας είναι το συμπλήρωμα της αγάπης και μπορεί να ολοκληρωθεί μόνο εντός του ευλογημένου και νόμιμου Ορθόδοξου Γάμου, όπως λέει η παράδοσή της.
Μέχρι τότε ο άνθρωπος ωφείλει να παραμείνει αγνός στην ψυχή και στο σώμα. Τη λέξη «γάμος» σήμερα την κατανοούμε αποσπασματικά, ως σχέση του ανδρός με τη γυναίκα.
Η γλώσσα όμως της Γραφής είναι πολύ ευρύτερη. Ο γάμος ορίζεται ως σχέση Χριστού με την Εκκλησία. Άρα ο άνδρας συμβολίζει τον Χριστό και η γυναίκα την Εκκλησία. Είναι ένα μυστήριο πρακτικό και ταυτόχρονα ακατανόητο.
Είναι η παρουσία της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος που «όλως συγκροτεί» τον άνθρωπο σε ερωτική ισορροπία. Η αποδοχή αυτού του δεδομένου της δωρεάς του Αγίου Πνεύματος κάνει τον άνθρωπο προσωπικότητα που ζει μέσα από το γάμο.
Αντιθέτως στις λεγόμενες προγαμιαίες σχέσεις κρύβεται η ανάγκη για «χρήση» του άλλου προς ικανοποίηση σωματικών αναγκών. Πολλοί ενθουσιώδεις «έρωτες» έπεσαν σαν χάρτινος πύργος όταν κάποτε ένας από τους δύο δεν θέλησε να χρησιμοποιείται σεξουαλικά. Η χρησιμοποίηση του άλλου για σεξουαλική κατανάλωση τινάζει στον αέρα οποιαδήποτε μορφή αγάπης. Η αγάπη «ου ζητεί τα εαυτής».
Αν το σεξ έλθει ως καρπός της πορείας «έρωτας-γάμος» είναι ισορροπημένη ανάπτυξη της δωρεάς του Αγίου Πνεύματος και ελαχιστοποιεί τον κίνδυνο καταναλωτικής προσέγγισης του συντρόφου. Ένας σπόρος πάντα θέλει πορεία για να γίνει καρπός. Μόνο τα ορμονικά προϊόντα αναπτύσσονται γρήγορα, προσοχή όμως γιατί είναι καρκινογόνα.
Η πορεία μέσα από ένα σχήμα που λέγεται “σωματική ανάγκη -σεξ – ικανοποίηση” καταστρέφει τις λεπτές πτυχές του συναισθηματικού κόσμου του ανθρώπου. Λειτουργούν μόνο τα ζωώδη ένστικτα και καταπατούνται τα ανθρώπινα. Διαταράσσεται ολόκληρη η ισορροπία των δομών της ανθρώπινης ψυχής, που είναι φτιαγμένη να βιώνει την αγάπη ως έρωτα-γάμο που είναι δωρεά του Αγίου Πνεύματος.
Η έκτρωση
Ωστόσο, εδώ υπάρχει και μια παράμετρος που δεν την αναφέρουν τα περισσότερα εγχειρίδια που μιλούν για τις σεξουαλικές σχέσεις. Συγκεκριμένα, η ανωριμότητα των πρόωρων σχέσεων φέρνει πολλές φορές τους νέους στην ωμή πραγματικότητα της άμβλωσης ή έκτρωσης. Η άμβλωση είναι το μεγαλύτερο έγκλημα αφού αποτελεί φόνο ή δολοφονία εκ προμελέτης. Ο άνθρωπος δεν είναι μόνο αυτό που υπάρχει, αλλά και αυτός που γίνεται και αυτό που κάνει.
Ο τρόπος για να αποφευχθεί μια έκτρωση είναι ένας. Η εγκράτεια. Η αποφυγή με άλλα λόγια των προγαμιαίων ή και εξωγαμιαίων σχέσεων. Κάθε φορά που ολοκληρώνουμε μία τέτοιου είδους σχέση, γνωστοποιούμε με τον πιο αδιάψευστο τρόπο στον Θεό, πως χρησιμοποιούμε τον τρόπο που μας εμπιστεύτηκε για τη συνδημιουργία του κόσμου, ανεύθυνα, μόνο για την προσωπική μας ευχαρίστηση, χρησιμοποιώντας τον άλλο.
Είναι η παρουσία της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος που «όλως συγκροτεί» τον άνθρωπο σε ερωτική ισορροπία. Η αποδοχή αυτού του δεδομένου της δωρεάς του Αγίου Πνεύματος κάνει τον άνθρωπο προσωπικότητα που ζει μέσα από το γάμο.
Αντιθέτως στις λεγόμενες προγαμιαίες σχέσεις κρύβεται η ανάγκη για «χρήση» του άλλου προς ικανοποίηση σωματικών αναγκών. Πολλοί ενθουσιώδεις «έρωτες» έπεσαν σαν χάρτινος πύργος όταν κάποτε ένας από τους δύο δεν θέλησε να χρησιμοποιείται σεξουαλικά. Η χρησιμοποίηση του άλλου για σεξουαλική κατανάλωση τινάζει στον αέρα οποιαδήποτε μορφή αγάπης. Η αγάπη «ου ζητεί τα εαυτής».
Αν το σεξ έλθει ως καρπός της πορείας «έρωτας-γάμος» είναι ισορροπημένη ανάπτυξη της δωρεάς του Αγίου Πνεύματος και ελαχιστοποιεί τον κίνδυνο καταναλωτικής προσέγγισης του συντρόφου. Ένας σπόρος πάντα θέλει πορεία για να γίνει καρπός. Μόνο τα ορμονικά προϊόντα αναπτύσσονται γρήγορα, προσοχή όμως γιατί είναι καρκινογόνα.
Η πορεία μέσα από ένα σχήμα που λέγεται “σωματική ανάγκη -σεξ – ικανοποίηση” καταστρέφει τις λεπτές πτυχές του συναισθηματικού κόσμου του ανθρώπου. Λειτουργούν μόνο τα ζωώδη ένστικτα και καταπατούνται τα ανθρώπινα. Διαταράσσεται ολόκληρη η ισορροπία των δομών της ανθρώπινης ψυχής, που είναι φτιαγμένη να βιώνει την αγάπη ως έρωτα-γάμο που είναι δωρεά του Αγίου Πνεύματος.
Η έκτρωση
Ωστόσο, εδώ υπάρχει και μια παράμετρος που δεν την αναφέρουν τα περισσότερα εγχειρίδια που μιλούν για τις σεξουαλικές σχέσεις. Συγκεκριμένα, η ανωριμότητα των πρόωρων σχέσεων φέρνει πολλές φορές τους νέους στην ωμή πραγματικότητα της άμβλωσης ή έκτρωσης. Η άμβλωση είναι το μεγαλύτερο έγκλημα αφού αποτελεί φόνο ή δολοφονία εκ προμελέτης. Ο άνθρωπος δεν είναι μόνο αυτό που υπάρχει, αλλά και αυτός που γίνεται και αυτό που κάνει.
Ο τρόπος για να αποφευχθεί μια έκτρωση είναι ένας. Η εγκράτεια. Η αποφυγή με άλλα λόγια των προγαμιαίων ή και εξωγαμιαίων σχέσεων. Κάθε φορά που ολοκληρώνουμε μία τέτοιου είδους σχέση, γνωστοποιούμε με τον πιο αδιάψευστο τρόπο στον Θεό, πως χρησιμοποιούμε τον τρόπο που μας εμπιστεύτηκε για τη συνδημιουργία του κόσμου, ανεύθυνα, μόνο για την προσωπική μας ευχαρίστηση, χρησιμοποιώντας τον άλλο.
Αξίζει όμως να φτάσουμε στην έκτρωση για να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος της αμαρτίας; Η Εκκλησία αποτρέπει τις ΜΗ εν Χριστώ σχέσεις, όχι για να ταλαιπωρεί τους ανθρώπους, αλλά για να τους προστατεύει και να τους προφυλάσσει από τις θανάσιμες αμαρτίες και τις επιβλαβείς ενέργειες.
Μπορεί αυτό να φαίνεται εξωπραγματικό, ίσως και απραγματοποίητο, αλλά όχι ακατόρθωτο. Δύσκολο να εφαρμοστεί στη σημερινή εποχή, όμως για τον συνειδητό χριστιανό, για εκείνον που λατρεύει τον Θεό, είναι η μοναδική αξιόπιστη πρόληψη. Προστατεύει τον άνθρωπο από έναν προμελετημένο φόνο μιας ανυπεράσπιστης ψυχοσωματικής οντότητας, δηλαδή ενός ανθρώπου και μάλιστα του ίδιου του παιδιού του!
ΠΡΟΣΕΥΧΗ:
Μετά από κάθε συνάντηση
Εἰς τὸ ὅνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν. Δόξα σοι, Χριστὲ ὁ Θεός, ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, δόξα σοι. Η ευχή του Αγίου Εφραίμ του Σύρου
“Κύριε καί Δέσποτα τῆς ζωῆς μου, πνεῦμα ἀργίας, περιεργίας, φιλαρχίας, καί ἀργολογίας μή μοι δῷς.
Πνεῦμα δέ σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, ὑπομονής καί ἀγάπης χάρισαίμοι τῷ σῷ δούλῳ.
Ναι, Κύριε Βασιλεῦ, δώρησαί μοι τοῦ ὁράν τά ἐμά πταίσματα, καί μή κατακρίνειν τόν ἀδελφόν μου, ὅτι εὐλογητός εἶ εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Αμήν.”
Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός ἐλέησον καί σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.
Εἰς τὸ ὅνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.
Δόξα σοι, Χριστὲ ὁ Θεός, ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, δόξα σοι.
Η ευχή του Αγίου Εφραίμ του Σύρου
“Κύριε καί Δέσποτα τῆς ζωῆς μου, πνεῦμα ἀργίας, περιεργίας, φιλαρχίας, καί ἀργολογίας μή μοι δῷς.
Πνεῦμα δέ σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, ὑπομονής καί ἀγάπης χάρισαίμοι τῷ σῷ δούλῳ.
Ναι, Κύριε Βασιλεῦ, δώρησαί μοι τοῦ ὁράν τά ἐμά πταίσματα, καί μή κατακρίνειν τόν ἀδελφόν μου, ὅτι εὐλογητός εἶ εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Αμήν.”
Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός ἐλέησον καί σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.
