ΘΕΜΑ 27.3 Την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα, ακολουθούμε τον Ιησού στα Άγια Πάθη Του

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΠΑΙΔΙΩΝ. Επειδή πλησιάζουν οι άγιες ημέρες του Πάσχα, καλό είναι να προετοιμάζουμε τα παιδιά μας για το Μυστήριο της Ιεράς Εξομολόγησης και να κανονίσουμε με τους πνευματικούς να έρθουν για εξομολόγηση.

ΦΕΣΤΙΒΑΛ 20 ΠΑΙΧΝΙΔΙΩΝ. Παρακαλούμε τους κατηχητές να προτρέψουν τα παιδιά Σχολικής ηλικίας 6-18 ετών να συμμετάσχουν στην παρακάτω εκδήλωση, Παρασ. 29 Απριλίου 2022 ώρα 5:00 μ.μ. (δείτε την αφίσα στο τέλος της ανάρτησης) αλλά και να γνωστοποιήσουν στο Γραφείο Νεότητας πόσα παιδιά από κάθε σύναξη θα συμμετάσχουν για να κάνουμε την ανάλογη προετοιμασία.

ΣΤΑΜΑΤΟΥΝ ΟΙ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΕΣ ΣΥΝΑΞΕΙΣ την Κυριακή των Βαΐων 17/4/'22 και θα επαναλειτουργήσουν στις 7/8 Μαΐου 2022 (των Μυροφόρων) και την Πέμπτη 5 Μαΐου θα λάβετε το σχετικό βοήθημα.

Η προσευχή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής:

Πριν αρχίσει η κάθε συνάντηση
Εἰς τὸ ὅνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.
Δόξα σοι, Χριστὲ ὁ Θεός, ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, δόξα σοι.

Η ευχή του Αγίου Εφραίμ του Σύρου

“Κύριε καί Δέσποτα τῆς ζωῆς μου, πνεῦμα ἀργίας, περιεργίας, φιλαρχίας, καί ἀργολογίας μή μοι δῷς.

   Πνεῦμα δέ σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, ὑπομονής καί ἀγάπης χάρισαίμοι τῷ σῷ δούλῳ.

   Ναι, Κύριε Βασιλεῦ, δώρησαί μοι τοῦ ὁράν τά ἐμά πταίσματα, καί μή κατακρίνειν τόν ἀδελφόν μου, ὅτι εὐλογητός εἶ εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Αμήν.”

   Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός ἐλέησον καί σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

ΘΕΜΑ: Την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα, ακολουθούμε τον Ιησού στα Άγια Πάθη Του

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

• Η Αγία και μεγάλη Σαρακοστή του έτους 2022 μ.Χ. τελειώνει και βαδίζουμε πλέον προς την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα. Η Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα ονομάζεται «Μεγάλη», όχι γιατί έχει μεγαλύτερη χρονική διάρκεια, αλλά γιατί είναι μεγάλα και σωτηριώδη τα γεγονότα που βιώνουμε την Εβδομάδα αυτή. Τα Πάθη, τη Σταύρωση, το Θάνατο και την Ανάσταση του Κυρίου.

• Το κοσμοσωτήρια και λυτρωτικά Πάθη του Κυρίου μας τα βιώνουμε μέσα από τις Ιερές Ακολουθίες που τελούνται κάθε βράδυ της Μ. Εβδομάδας στους Ναούς μας, αλλά και στις Θ. Λειτουργίες τα πρωινά. Μέσα από τις Ιερές Ακολουθίες και τη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας ο άνθρωπος καταλαβαίνει ότι πριν την Ανάσταση υπάρχει ο Γολγοθάς. Δεν μπορεί να έρθει η Ανάσταση εάν δεν περάσουμε το Γολγοθά. Ο πρώτος που το βίωσε και μας έδειξε το δρόμο είναι ο ίδιος ο αρχηγός μας, ο θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός, ο ΜΟΝΟΣ αληθινός Θεός!

• Χρειάζεται διαρκής αγώνας προς την τελείωση και κατάκτηση του Φωτός που είναι ο Χριστός. Ένας αγώνας έως ότου μας βρει ο θάνατος. Να παρακαλούμε μόνο τον Θεό και να ευχόμαστε να μην μας βρει ο θάνατος εν ώρα πτώσεως, αλλά εν ώρα μετανοίας και αναστάσεώς μας.

Καλή Ανάσταση να έχουμε και καλό Πάσχα (μετάβαση).

Καλή μετάβαση (Πάσχα) απ’ τη χώρα του σκότους στη χώρα του Φωτός και απ’ την χώρα του θανάτου στη χώρα της Ζωής!

2.2. Στόχος Μέσου και Ανώτερου:

• Να καταλάβουν γιατί η εβδομάδα πριν το Πάσχα λέγεται Μεγάλη

• Να συνειδητοποιήσουν ότι κάθε βράδυ της Μ. Εβδομάδας ψάλλεται ο Όρθρος της επόμενης ημέρας

• Να μάθουν τι θυμόμαστε κάθε βράδυ της Μ. Εβδομάδας

• Να έρθουν σε επαφή με το συνεχές θαύμα του Αγίου Φωτός

• Να μάθουν τι είναι το συναίσθημα της «χαρμολύπης».

• Να ζήσουμε αυτές τις μέρες όλα αυτά που πέρασε ο Χριστός μας την Μ. Εβδομάδα και να οδηγηθούμε με χαρά, μαζί Του, προς την Ανάσταση.

Οι Ακολουθίες του Νυμφίου

Οι τέσσερις πρώτες ημέρες μάς προετοιμάζουν πνευματικά για το θείο δράμα και οι Ακολουθίες ονομάζονται «Ακολουθίες του Νυμφίου». Ο Ιερός Ναός στολίζεται πένθιμα και στο κέντρο του δεσπόζει η εικόνα του Νυμφίου Χριστού με τον Ακάνθινο Στέφανο στο κεφάλι.

Την Κυριακή των Βαΐων βράδυ (Όρθρος της Μεγ. Δευτέρας) κυριαρχούν δύο γεγονότα:

α) Η ζωή του Ιωσήφ, του ενδέκατου (11ου) γιού του Πατριάρχη Ιακώβ, του ονομαζόμενου Παγκάλου, (παν + κάλλος = ομορφιά) δηλαδή του ωραίου στο σώμα και τη ψυχή. Ο Ιωσήφ προ εικονίζει με την περιπέτειά του (πουλήθηκε σκλάβος στην Αίγυπτο) τον Ίδιο τον Χριστό και το πάθος Του.

β) Το περιστατικό της άκαρπης συκιάς (Ματθ. 21, 18-22) που ξέρανε ο Χριστός: Η συκιά συμβολίζει τη Συναγωγή των Εβραίων και γενικά την ζωή του Ισραηλιτικού λαού που ήταν άκαρποι από καλά έργα. Συμβολίζει και την ψυχή του κάθε ανθρώπου που μένει άκαρπη από αρετές.

Την Μεγάλη Δευτέρα το βράδυ (Όρθρος της Μεγ. Τρίτης):

Θυμόμαστε δύο παραβολές:

α) Των δέκα παρθένων (Ματθ. 25,1-13) που μας διδάσκει να είμαστε πάντοτε έτοιμοι, για να υποδεχθούμε τον Νυμφίο Χριστό, γιατί κανείς δεν γνωρίζει πότε θα "φύγει" απ΄ αυτήν εδώ τη ζωή.

β) Των Ταλάντων (Ματθ. 25,14-30), που μας διδάσκει να είμαστε εργατικοί και ότι πρέπει να καλλιεργούμε και να αυξάνουμε τα πνευματικά μας χαρίσματα.

Την Μεγάλη Τρίτη το βράδυ (Όρθρος της Μεγ. Τετάρτης) θυμόμαστε την αμαρτωλή γυναίκα (Λουκ. 7,47), που μετανιωμένη άλειψε τα πόδια του Κυρίου με μύρο και συγχωρήθηκε για τα αμαρτήματά της, γιατί έδειξε μεγάλη αγάπη και πίστη στον Κύριο. Ψάλλεται το περίφημο τροπάριο (δοξαστικό) της Υμνογράφου Μοναχής Κασσιανής.

Την Μεγάλη Τετάρτη το βράδυ (Όρθρος της Μεγ. Πέμπτης) θυμόμαστε 4 γεγονότα:

α) Τον Ιερό Νιπτήρα, το πλύσιμο δηλαδή των ποδιών των μαθητών από τον Κύριο. β) Τον Μυστικό Δείπνο, δηλαδή την παράδοση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας. γ) Την Προσευχή του Κυρίου, στο Όρος των Ελαιών και δ) την Προδοσία του Ιούδα, δηλαδή την αρχή του Πάθους του Κυρίου.

Την Μεγάλη Πέμπτη το βράδυ (Όρθρος της Μεγ. Παρασκευής) έχουμε την κορύφωση του θείου δράματος:

τελείται η «Ακολουθία των Παθών» και θυμόμαστε και βιώνουμε τα Σωτήρια και φρικτά Πάθη του Κυρίου και Θεού μας μέσα από δώδεκα (12) Ευαγγελικά αναγνώσματα:

α) Τα πτυσίματα

β) τα μαστιγώματα

γ) τις κοροϊδίες

δ) τους εξευτελισμούς

ε) τα κτυπήματα

ς) το αγκάθινο στεφάνι

ζ) και κυρίως τη Σταύρωση και τον θάνατο του Χριστού μας.

Την Μεγάλη Παρασκευή το πρωί (ημερολογιακά), τελείται η Ακολουθία των Μεγάλων Ωρών και το μεσημέρι η τελετή της Αποκαθηλώσεως, δηλαδή η Ταφή Του Κυρίου από τον Ιωσήφ τον Αριμαθαίας και το Νικόδημο τον Φαρισαίο, μέλος του Ιουδαϊκού Συμβουλίου και κρυφό μαθητή του Κυρίου.

Την Μεγάλη Παρασκευή το βράδυ (Όρθρος της Μεγ. Σαββάτου) ψάλλονται τα Εγκώμια και έχουμε την περιφορά του Επιταφίου!

Το Μεγάλο Σάββατο (το πρωί) τελείται Θεία Λειτουργία και γιορτάζουμε την λεγόμενη «Πρώτη Ανάσταση», δηλαδή ακούμε ύμνους που μας προετοιμάζουν για την Ανάσταση και προσμένουμε με χαρά το μεγάλο γεγονός που έρχεται! Το μεγάλο Σάββατο γιορτάζουμε:

α) την Ταφή του Κυρίου και

β) την Κάθοδό Του στον Άδη, όπου κήρυξε σε όλους τους μέχρι τότε νεκρούς.

Το μεσημέρι του Μεγ. Σαββάτου στον Πανάγιο Τάφο πραγματοποιείται η αφή του Αγίου Φωτός όπου το συνεχές, ανεξήγητο και υπέρτατο θαύμα της πίστης μας, η έλευση του Αγίου Φωτός στον Πανάγιο Τάφο του Κυρίου μας, το οποίο εμφανίζεται μόνο όταν ο Ελληνορθόδοξος Πατριάρχης εισέρχεται στο Ιερό Κουβούκλιο. Μέχρι το βράδυ έχει μοιραστεί παντού.

Προσοχή, Σημείωση: Επειδή πολλοί δε γνωρίζουν, νομίζουν ότι ήδη Αναστήθηκε ο Χριστός και σπεύδουν να πουν το «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ» και να καταλύσουν κρέας, αυγά κλπ. ήδη από το Μ. Σάββατο το πρωί. Όμως ΜΙΑ είναι η Ανάσταση του Χριστού μας και τελείται κανονικά στις 12:00 τα μεσάνυχτα, εκτός εξαιρέσεων.

Το Μεγάλο Σάββατο το βράδυ στις δώδεκα τα μεσάνυκτα (δηλαδή ουσιαστικά την Κυριακή) γιορτάζουμε την Ζωηφόρο Ανάσταση του Κυρίου μας, την ήττα του θανάτου και της φθοράς. Η Κυριακή της Λαμπροφόρου Αναστάσεως (Πάσχα).

Ξεκινάμε με την τελετή Της Αναστάσεως με το "Δεῦτε λάβετε φῶς" και το "Χριστὸς Ἀνέστη" που συνοδεύεται από τους χαρμόσυνους ήχους της καμπάνας, τους ασπασμούς της αγάπης και τη ρίψη πυροτεχνημάτων, βεγγαλικών και βαρελότων. Αμέσως μετά την Τελετή της Αναστάσεως τελείται ο Όρθρος και η Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία της Κυριακής του Πάσχα.

Τέλος την Κυριακή του Πάσχα το απόγευμα τελείται ο Εσπερινός της Αγάπης, κατά τη διάρκεια του οποίου το Ευαγγέλιο διαβάζεται σε διάφορες γλώσσες.

ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

• Οι πιστοί βιώνουμε τα πάθη και την Ανάσταση του Χριστού συμμετέχοντας ενεργά σε αυτά.

• Συναντάμε «συμπόρευση», «συσταύρωση» και «συνανάσταση»! Ο Χριστός με την θέληση του (εκουσίως) έπαθε, σταυρώθηκε, πέθανε και αναστήθηκε για να σωθούμε όλοι εμείς! Αυτό σημαίνει ότι λυπούμαστε μεν για το Πάθος Του, αλλά κυρίως για τις δικές μας αμαρτίες. Και αφού μετανοήσουμε αληθινά μπορούμε την σωτηρία που χάραξε ο Χριστός να την κάνουμε και προσωπική μας σωτηρία!

• Εμείς συμμετέχουμε στο πάθος του Χριστού παραυερισκόμενοι στις Ακολουθίες της Εκκλησίας και ζούμε από κοντά το πάθος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Προχωρούμε από τον Γολγοθά προς την Ανάσταση.

• Να μην σκεφτόμαστε μόνο το δώρο της νονάς, την ωραία λαμπάδα, τα κόκκινα αυγά και το αρνάκι!

• Αλλά να σκεφτόμαστε και να δοξάζουμε τον Χριστό μας που μας τα προσφέρει όλα αυτά!

• Να γίνει ο Ιησούς μας η πρώτη σκέψη στο μυαλό μας... ο αγαπημένος μας Φίλος και σε κάθε Θεία Λειτουργία να πηγαίνουμε στην εκκλησία και με καθαρό σώμα και ψυχή να ενωνόμαστε μαζί Του, όταν κοινωνούμε το Σώμα και το Αίμα Του, όπως οι Μαθητές Του στο Μυστικό Δείπνο!

Η σημασία της συγχώρεσης

   Η συγχώρεση, ως έννοια και πράξη, είναι στενά συνδεδεμένη με το χριστιανικό φρόνημα, αλλά και με την ίδια την σωτηρία μας. Αν ο Κύριος δεν την θεωρούσε απαραίτητη για την σωτηρία μας , τότε το πιθανότερο θα ήταν, πως τα ιστορικά γεγονότα, με κορυφαίο την Σταύρωσή Του, δεν θα υπήρχε λόγος να συμβούν. Γιατί αν το σκεφτούμε, η Σταύρωση του Χριστού έγινε για έναν και μόνο λόγο. Για να συγχωρεθούν οι αμαρτίες των ανθρώπων και να καταργηθεί κατ’ επέκταση και ο πνευματικός τους θάνατος.

   Η συγχώρεση έχει δύο διαστάσεις. Είναι αυτή του Θεού, -γι αυτό το λόγο υπάρχει και το μυστήριο της εξομολόγησης- και αυτή των ανθρώπων. Η μία χωρίς την άλλη δεν μπορεί να υπάρξει. Πολύ σοφά έλεγε ο άγιος Πορφύριος για αυτό το θέμα: «Δεν μπορείς να φτάσεις στον Θεό, αν δεν περάσεις πρώτα από τους ανθρώπους». Ο Θεός ουσιαστικά δεν χρειάζεται την εξομολόγησή μας για να μας συγχωρέσει, γιατί βλέπει την καρδιά, την ψυχή και την πρόθεση μας. Την χρειαζόμαστε όμως εμείς. Με το να ομολογούμε τα σφάλματα μας στον Κύριο, ουσιαστικά συμφωνούμε με το θέλημά Του και προσπαθούμε να αποκαταστήσουμε την σχέση μας μαζί Του, να άρουμε την προσβολή μας στο πρόσωπό Του, ως αποτέλεσμα ελεύθερης επιλογής. Είναι αλλιώς να σκεφτούμε ότι αμαρτήσαμε και αλλιώς να το ομολογήσουμε. Με την ομολογία, σκοτώνουμε όποιο ίχνος υπερηφάνειας υπάρχει στην ψυχή μας.

   Για τους συνανθρώπους μας, όμως, ισχύει κάτι διαφορετικό. Πόσο εύκολο είναι να συγχωρήσουμε κάποιον και να μην θυμόμαστε το κακό που μας έκανε; Στο «Πάτερ ημών» ζητάμε κάτι από τον Κύριο, που είναι θεμελιώδες: «Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών». Δηλαδή ζητάμε να μας συγχωρέσει ο Κύριος, όπως και εμείς συγχωρούμε αυτούς που μας αδίκησαν. Το μέτρο, δηλαδή, της συγχώρεσης που θέλουμε να έχουμε κατά την κρίση μας από τον Θεό, ουσιαστικά το ορίζουμε εμείς μέσα από τις πράξεις μας. Το κάνουμε όμως πράξη; Πώς συγχωρούμε; Από πού ξεκινάει η συγνώμη μας;

  Η συγγνώμη αρχίζει τη στιγμή που αποφασίζω να ανέχομαι τους αδελφούς μου, χωρίς να περιμένω να αλλάξουν, να τους ανέχομαι όπως είναι, να κάνω ελαφρύτερο το φορτίο τους, ώστε κάποτε η αλλαγή τους να καταστεί εφικτή. Η προϋπόθεση πάντως της συγνώμης βρίσκεται μέσα μου: είναι η προθυμία μου να αναλάβω αυτόν τον σταυρό, αυτό το φορτίο, ώστε οι άλλοι να θεραπευθούν ή τουλάχιστον να προστατευθούν έναντι του κακού. Αυτό είναι κάτι που μπορεί να το κάνει ο καθένας, δεν χρειάζεται παρά μία στιγμή κατανόησης, αποφασιστικότητα και καλή θέληση. Όλοι μας έχουμε δίπλα μας ανθρώπους που δύσκολα ανεχόμαστε, που είναι, αιτία ταλαιπωρίας, δυστυχίας και θυμού· μπορούμε να ακυρώσουμε αυτόν τον θυμό και να ξεπεράσουμε τη δυστυχία αν κάνουμε το καθήκον μας, το καθήκον της ζωής μας, το έργο μας, που είναι να κουβαλάμε μαζί τους το φορτίο της αγάπης του πλησίον μας.

   Σηκώνουμε το φορτίο ο ένας του άλλου, αποδεχόμαστε την αλληλεγγύη με εκείνους που έσφαλαν και σφάλλουν, τους αγαπούμε εν καινότητι ζωής και μόνον τότε η συγχώρηση γίνεται, αυτό που πρέπει να είναι: μια πράξη μεσιτείας ενώπιον του Θεού, μια πράξη που γιατρεύει και μεταμορφώνει. Αυτή την αρχή της συγνώμης όλοι μπορούμε να την κάνουμε, είναι μέσα στις δυνάμεις μας να αναλάβουμε αυτό το έργο. Άλλωστε όλα τα προηγούμενα τα θέλει ο άνθρωπος και για τον ίδιο του τον εαυτό. Αγάπη, κατανόηση, μοίρασμα του φορτίου και τελικά συγχώρεση. Δεν μπορούμε να απαιτούμε κάτι που εμείς πρωτίστως δεν δίνουμε.

   Μην ξεχνάμε, πως στην πραγματικότητα και στις περισσότερες περιπτώσεις τα αμαρτήματα για τα οποία ζητάμε την συγχώρεση του Θεού, είναι οι αδικίες που εμείς κάναμε στους άλλους. Επομένως οφείλουμε και εμείς να ζητάμε συγχώρεση όχι μόνο από τον Θεό αλλά και από εκεί νους που πληγώθηκαν από εμάς, αλλιώς ο Θεός δεν μας συγχωρεί. Πίσω από τους ανθρώπους που κάναμε κακό, βρίσκουμε τον Θεό και όταν αμαρτήσουμε στον Θεό, πάντοτε πίσω Του βλέπουμε τους ανθρώπους.

Καλή Ανάσταση να έχουμε και καλό Πάσχα (μετάβαση).

Καλή μετάβαση (Πάσχα)

απ’ τη χώρα του σκότους στη χώρα του Φωτός

και απ’ την χώρα του θανάτου στη χώρα της Ζωής!