ΘΕΜΑ 24.1 α. O Ευαγγελισμός... β. O Αθανάσιος Διάκος...

Η προσευχή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής:

Πριν αρχίσει η κάθε συνάντηση

Εἰς τὸ ὅνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.

Δόξα σοι, Χριστὲ ὁ Θεός, ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, δόξα σοι.

Η ευχή του Αγίου Εφραίμ του Σύρου

“Κύριε καί Δέσποτα τῆς ζωῆς μου, πνεῦμα ἀργίας, περιεργίας, φιλαρχίας, καί ἀργολογίας μή μοι δῷς.

Πνεῦμα δέ σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, ὑπομονής καί ἀγάπης χάρισαίμοι τῷ σῷ δούλῳ.

Ναί, Κύριε Βασιλεῦ, δώρησαί μοι τοῦ ὁράν τά ἐμά πταίσματα, καί μή κατακρίνειν τόν ἀδελφόν μου, ὅτι εὐλογητός εἶ εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Αμήν.”

ΘΕΜΑ: α. O Ευαγγελισμός της Θεοτόκου

β. Ο Αθανάσιος Διάκος ο Λεωνίδας της Ρούμελης

Ξεκίνησε παιδιά η Μεγάλη Τεσσαρακοστή! Πάει και το τρίτο ποδαράκι!

-Πόσα μας έμειναν;

-Σωστά! Μας έμειναν άλλα τέσσερα !!!

α. O Ευαγγελισμός της Θεοτόκου

(να επαναλάβουμε μερικά από το προηγούμενο μάθημα σαν υπενθύμιση)

Τι γιορτάζουμε λοιπόν;

Η Παναγία μας παιδιά ήταν απλή και ταπεινή κοπέλα, γι’ αυτό τη διάλεξε ο Θεός, για να φέρει στον κόσμο τον Υιό Του και για να πραγματοποιηθεί η σωτηρία μας.

Είναι η βασίλισσα των ουρανών!

Θα δούμε σήμερα την ιστορία του Ευαγγελισμού, όπως λέγεται και την οποία θυμόμαστε κάθε χρόνο στις 25 Μαρτίου, μαζί με τη γιορτή της Πατρίδας μας!

Ο Άγγελος Γαβριήλ στάλθηκε από τον Θεό στην Ναζαρέτ, στην Μαρία, μια αγνή κόρη, που ήταν μνηστευμένη με έναν ηλικιωμένο άντρα από το γένος του Δαβίδ, ο οποίος ονομαζόταν Ιωσήφ. Ο άγγελος της είπε:

- Χαίρε κεχαριτωμένη, ο Κύριος είναι μαζί σου.

Η Μαρία, μόλις είδε τον άγγελο ταράχτηκε πολύ από τα λόγια του και σκεφτόταν μόνη της τι να σήμαιναν τα λόγια αυτά και ο χαιρετισμός του.

Τότε ο άγγελος της είπε: - Μην φοβάσαι Μαρία, γιατί ο Θεός σ’ έκρινε άξια για μια μεγάλη ευλογία. Θα γεννήσεις γιο και θα του δώσεις τ’ όνομα Ιησούς. Αυτός θα είναι μέγας για την αγιότητα Του και το έργο Του. Θα ονομαστεί Υιός του Θεού και θα του δοθεί ο θρόνος του προπάτορά του Δαβίδ. Θα βασιλέψει στους αιώνες και η βασιλεία Του δεν θα έχει τέλος.

- Και πώς θα συμβούν αυτά, αφού δεν έχω άντρα; ρώτησε τον άγγελο η Μαρία.

- Πνεύμα Άγιο θα σε επισκεφτεί και θα σε περιβάλει και η δύναμη του Ύψιστου Θεού θα σε σκεπάσει και θα σε προστατέψει. Γι’ αυτό και το παιδί που θα γεννηθεί από σένα θα είναι άγιο και αναμάρτητο. Να και η Ελισάβετ, η συγγενής σου θα γεννήσει και αυτή ένα γιο στα γεράματα της, επειδή τίποτα δεν είναι αδύνατο για τον Θεό.

- Είμαι η δούλη του Κυρίου. Ας γίνει αυτό που θέλει και διατάζει ο Κύριος.

Λίγο μετά απ’ αυτό το γεγονός, δηλαδή τον Ευαγγελισμό, η Μαρία πήγε σε μια ορεινή πόλη της Ιουδαίας όπου έμεναν ο Ζαχαρίας και η Ελισάβετ. Μπήκε στο σπίτι τους και μόλις χαιρέτησε, η Ελισάβετ αισθάνθηκε το παιδί να σκιρτάει μέσα στα σπλάχνα της. Τότε την φώτισε το Άγιο Πνεύμα και φώναξε με χαρά:

- Ευλογημένη να είσαι ανάμεσα στις γυναίκες και ευλογημένος καρπός της κοιλίας σου! Έμεινε μαζί τους περίπου τρεις μήνες και γύρισε έπειτα στο σπίτι της.

Αυτό σημαίνει Ευαγγελισμός παιδιά: το χαρμόσυνο μήνυμα (αγγελία) που έφερε ο Άγγελος στην Παναγία μας. Εμείς οι Χριστιανοί παιδιά αγαπάμε πολύ την Παναγία μας και προσευχόμαστε με θέρμη σε Εκείνη. Ο λαός για να της δείξει την ευλάβεια του, της έχει προσδώσει ονόματα, με τις ωραιότερες λέξεις και τα πιο όμορφα επίθετα. Παναγία, Παντάνασσα, Γλυκοφιλούσα, Αειπάρθενο, Βασίλισσα των Ουρανών, Κεχαριτωμένη, Ελεούσα, Δέσποινα, Θεοτόκος και πολλά άλλα. Χιλιάδες εκκλησίες είναι χτισμένες στο όνομα της. Εκατοντάδες εικόνες της είναι θαυματουργές. Δεκάδες τα μοναστήρια και τα προσκυνήματα της που συγκεντρώνουν τους πιστούς.

Κι εμείς να θυμόμαστε μια μικρή προσευχούλα: Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς!

Η γλυκιά μας Παναγιά βοήθησε και τους Έλληνες να κερδίσουν τους Τούρκους στις 25 Μαρτίου του 1821 και να είμαστε σήμερα εμείς ελεύθεροι!!!

Έτσι παιδιά μου πρέπει μικροί και μεγάλοι να τιμούμε σήμερα την ημέρα! Να ερχόμαστε σωστά προετοιμασμένοι στην εκκλησία, να κοινωνούμε τον Χριστό μας, να δοξολογούμε τον Χριστό και την γλυκιά μητέρα μας, την Παναγιά, να κάνουμε την παρέλαση μας και να χαιρόμαστε την ημέρα με γιορτές , ποιήματα και παραδοσιακά τραγούδια!

Ας φωνάξουμε όλοι δυνατά:

Γιορτάζει η Παναγία μας, γιορτάζει και η Πατρίδα μας!

β. Ο Αθανάσιος Διάκος,

ο Λεωνίδας της Ρούμελης

   Κοντά στα Βαρδούσια και τη Γκιώνα φωλιάζει ένα μικρό χωριό, η Αρτοτίνα Δωρίδας, αυτό το χωριό βρίσκεται κοντά μας παιδιά! Τότε ήταν ένας τόπος γεμάτος γαλήνη. Εκεί πέρα, στα 1788, ένα πρωί αξημέρωτα, γεννήθηκε ένα παιδάκι. Το παιδί αυτό το βαφτίσανε Αθανάσιο, το όνομα του παππού του. Είναι ο γνωστός μας ήρωας Αθανάσιος Διάκος. Συμπατριώτης μας, ε!

   Ο Αθανάσιος Διάκος είναι το απόλυτο πρότυπο ανδρείας, μεγαλοψυχίας και ομορφιάς. Ο πατέρας του ήταν ο βοσκός Γιώργος Μασαβέτας και η μητέρα του ήταν η Χρυσούλα Καφούρου. Ο παππούς του και αυτός, ήταν τρομερός κλέφτης μαζί με τον Κωσταντάρη. Ήταν το τελευταίο από τα πέντε παιδιά της οικογένειας. Ο μικρός Θανάσης μεγάλωσε στην Αρτοτίνα, άλλοτε βοηθώντας τον πατέρα του με τα πρόβατα κι άλλοτε βλέποντας τα όπλα του παππού του ονειρευόμενος πως μία μέρα θα τα αποκτήσει και αυτός!

   Οι γονείς του όμως έκαναν άλλα όνειρα για αυτόν. Ονειρεύονταν το παιδί τους να γίνει δεσπότης της Άμφισσας. Έτσι όταν ο Θανάσης έγινε 16 χρονών τον έστειλαν στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου να σπουδάσει εκεί. Ο νεαρός έγινε ψάλτης και δεν άργησε να δείξει πως είχε μουσικό ταλέντο. Η φωνή του ήταν σαν του αηδονιού! Σαν να κατέβαιναν όλοι οι άγγελοι από τους ουρανούς και έψελναν μαζί του. Έτσι όταν ο μητροπολίτης μία μέρα πέρασε από εκεί, άκουσε την αγγελική φωνή του και γοητεύτηκε με αποτέλεσμα να του προτείνει να τον κάνει Διάκο (έξου και το παρατσούκλι). Εκείνος δέχτηκε με μεγάλη χαρά.

   Ύστερα από καιρό έγινε ένας γάμος στην Αρτοτίνα και κατά συνήθεια των Ελλήνων πυροβολούσαν και στον αέρα. Μαζί τους ήταν και ο Διάκος με το όπλο του παππού του. Πάνω στους πυροβολισμούς σκοτώθηκε ο γιος της Κοντογιάννενας, μίας πολύ ισχυρής οικογένειας από την Κοσταρίτσα. Για κάποιους λόγους, Τούρκοι και Έλληνες θεώρησαν τον Διάκο ως ένοχο. Κυνηγήθηκε λοιπόν και τον Δεκαπενταύγουστο αιχμαλωτίστηκε και φυλακίστηκε στο Λιδωρίκι. Μέσα στην φυλακή όμως ο Διάκος παρατήρησε πως τα σανιδένια κάγκελα της φυλακής ήταν σάπια και έτσι κατάφερε να τα σπάσει και δραπέτευσε μαζί με κάποιον Καφέτζο. Οι δύο άνδρες ανέβηκαν στα βουνά και έγιναν κλέφτες .Ο Διάκος έμαθε για ένα γεγονός που τον πείσμωσε να συνεχίσει τον Αγώνα κατά των Τούρκων: ο πατέρας του και ο αδελφός του ο Αποστόλης δολοφονήθηκαν στην Υπάτη επειδή τροφοδοτούσαν κλέφτες. Από ‘κείνη την ημέρα ο Διάκος άρχισε να αφανίζει τους Τούρκους όπου τους έβρισκε.
Ο Αθανάσιος Διάκος με τη βοήθεια του Θεού ελευθέρωσε την πόλη της Λειβαδιάς από τους Τούρκους. Πήρε μέρος στην μάχη της Αλαμάνας μαζί με τον ήρωα Πανουριά! Παρόλου που έμεινε με 48 παλικάρια δεν παραδόθηκε!!!

   Το σπαθί του σ’ ένα από τα χτυπήματά του κάπου βρίσκει και σπάει. Πριν προλάβουν τα παλικάρια του να τού δώσουν άλλο μία σφαίρα τον χτυπάει στον δεξί του ώμο και αχρηστεύει το χέρι του. Πέφτουν πάνω του τότε οι Τούρκοι και καταφέρνουν να τον δέσουν και να τον ακινητοποιήσουν. Τον έβαλαν να καβαλήσει ένα μουλάρι και τον μετέφεραν στην Λαμία.

Εκεί συνάντησε τον Ομέρ Βρυώνη που τον γνώριζε από τα Γιάννενα. Τον μετέφεραν στον Μεχμέτ Κιοσέ ο οποίος του πρότεινε να αλλαξοπιστήσει για σώσει την ζωή του. Ο Διάκος απάντησε περήφανα: «Εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θελ’ να πεθάνω!»

Ο Μεχμέτ και πάλι έδειξε συμπάθεια στον Διάκο. Ο διοικητής της Λαμίας όμως ο Χαλήλ μπέης απαίτησε τον θάνατο του. Έτσι αφού το βράδυ βασανίστηκε την επόμενη ημέρα οι Τούρκοι τον παλούκωσαν ζωντανό. Ο Διάκος κατά τη διάρκεια του μαρτυρίου του δεν έβγαλε ούτε ένα βογκητό. Μόνο ένα παράπονο βγήκε από το στόμα του προβλέποντας την Ανάσταση του Ελληνισμού:

«Για δες καιρό που διάλεξε ο Χάρος να με πάρει,

τώρα που ανθίζουν τα κλαριά και βγάζει η γη χορτάρι.»

Ήταν μία ηλιόλουστη κυριακάτικη μέρα της 24ης Απριλίου 1821, όταν ο Διάκος εξέπνευσε σε ηλικία 33 ετών…

Σχετικά βίντεο:

Αθανάσιος Διάκος, ο Λεωνίδας του 1821

Η 3η Κυριακή της Μ. Σαρακοστής παιδιά είναι της Σταυροπροσκυνήσεως.
Το νόημα αυτής της Κυριακής είναι φανερό. Καθώς βρισκόμαστε στην μέση της νηστείας χρειαζόμαστε βοήθεια και ενθάρρυνση. Αυτήν την βοήθεια την παίρνουμε ατενίζοντας τον Σταυρό του Χριστού που υψώνεται στο μέσο των ναών και καλούμαστε να τον προσκυνήσουμε.

Παιχνίδι

1. Χρωματίζουμε την εικόνα:

2. Το βόλι που καίει!!!

Τα παιδιά σχηματίζουν έναν κύκλο. Με κλήρωση ή κάποιο λάχνισμα επιλέγεται ο παίκτης που θα ξεκινήσει. Η μπάλα έχει πάρει φωτιά. Δε μπορείς να την κρατήσεις στα χέρια σου. Με το που στην πετάει κάποιος, πρέπει αμέσως να την πετάξεις στον επόμενο παίκτη ή σε όποιον επιλέξεις. Δε μπορείς να την κρατήσεις. Δε μπορείς να σκεφτείς. Είπαμε: η μπάλα έγινε βόλι και καίει!!!

Ο παίκτης που θα αφήσει την μπάλα να πέσει ή του φύγει ή τη ρίξει λάθος σε άλλον ή την κρατήσει πολλή ώρα στα χέρια του, βγαίνει από το παιχνίδι έχοντας…καεί! Τότε η ομάδα βάζει μια δοκιμασία για τον "χαμένο παίχτη" να μιμηθεί κάποιον ήρωα, να τραγουδήσει ένα κλέφτικο τραγούδι, να χορέψει παραδοσιακούς χορούς, να πει ένα γλωσσοδέτη κ.τ.λ.