Ο Άγιος Νεκτάριος Αιγίνης ο θαυματουργός (9 Νοεμβρίου)
Ο μικρός Αναστάσιος Κεφαλάς γεννήθηκε την 1η Οκτωβρίου του 1846 στη Σηλυ βρία της Θράκης από τον Δήμο και τη Βασιλική και ήταν το πέμπτο από τα έξι παιδιά τους. Σε ηλικία μόλις 14 ετών, πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου εργάστηκε ως υπάλληλος σε ένα σκληρό και άδικο αφεντικό και κατόπιν ως παιδονόμος σε σχολείο. Κατόπιν πήγε στη Χίο σαν δημοδιδάσκαλος. Στη Χίο, όπου ανέλαβε τη Γραμματεία της Μητροπόλεως, εκάρη μοναχός και έπειτα χειροτονήθηκε διάκονος.
Το 1881 ήλθε στην Αθήνα όπου, με έξοδα του Πατριάρχη Αλεξανδρείας Σωφρο νίου Δ' , σπούδασε Θεολογία. Αφού πήρε το πτυχίο του χειροτονήθηκε πρεσβύτερος με τα καθήκοντα του γραμματέα και Ιεροκήρυκα του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας.
Το 1889, χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Πενταπόλεως (πόλη στη σημερινή Λιβύη). Το ποιμαντικό και φιλανθρωπικό έργο του ήταν καταπληκτικό. Αυτό προκάλεσε τον φθόνο (ζήλια) κάποιων, οι οποίοι τον συκοφάντησαν (τον κατηγόρησαν λέγοντας ψέματα) στον Πατριάρχη. Ο Νεκτάριος, με μεγάλη ταπείνωση, δεν αντιστέκεται στην αδικία και επιστρέφει στην Ελλάδα για να μη λυπήσει τον Πατριάρχη.
Στην Ελλάδα αρχικά κηρύττει τον Θείο Λόγο σε Εύβοια, Φθιώτιδα και Φωκίδα (ναι, πέρασε κι από τα μέρη μας!) και έπειτα διορίζεται διευθυντής της Ριζαρείου Εκκλη σιαστικής Σχολής στην Αθήνα. Όταν πέθανε ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Σωφρόνιος, κάλεσαν από την Αίγυπτο τον Νεκτάριο για να τον διαδεχθεί, αλλά ο ταπεινός Νεκτά ριος αρνήθηκε τη μεγάλη αυτή τιμή.
Το 1908 παραιτείται από τη Ριζάρειο και εγκαταβιώνει στη γυναικεία Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος που είχε ιδρύσει στο νησί της Αίγινας, αφιερώνοντας τη ζωή του στην προσευχή και την ελεημοσύνη. Κι εκεί όμως δε βρίσκει ανάπαυση: Ο μισόκαλος εχ θρός χρησιμοποιεί και πάλι φθονερούς ανθρώπους να τον συκοφαντήσουν εφευρί σκοντας ένα σωρό ψέματα. Σε όλες τις φοβερές δοκιμασίες που αντιμετωπίζει, ο Νεκτάριος σηκώνει με ταπείνωση το βλέμμα στον ουρανό και προσεύχεται σιωπηλά. Δεν υπερασπίζεται τον εαυτό του, του αρκεί ότι ο Δίκαιος Θεός γνωρίζει την αλήθεια.
Ο Άγιος Νεκτάριος πέθανε πάμπτωχος το 1920 - φέτος, 2020, συμπληρώνονται 100 χρόνια από την κοίμησή του. Πολλά θαύματα σημειώθηκαν ήδη από τη μέρα της κοιμήσεώς του και συνεχίζουν να επιτελούνται καθημερινά. Είναι ο Άγιος της ταπεί νωσης, της συγχώρεσης και της φιλανθρωπίας -είναι επίσης προστάτης εκπαιδευτι κών και μαθητών. Ναοί του έχουν χτιστεί και χτίζονται σε όλη την Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο, δείγμα της μεγάλης αγάπης που τρέφει στο πρόσωπό του ο πιστός λαός.
Απολυτικίον
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Σηλυβρίας τὸν γόνον καὶ Αἰγίνης τὸν ἔφορον,τὸν ἐσχάτοις χρόνοις φανέντα ἀρετῆς φίλον γνήσιον, Νεκτάριον τιμήσωμεν πιστοί, ὡς ἔνθεον θεράποντα Χριστοῦ, ἀναβλύζει γὰρ ἰάσεις παντοδαπὰς τοῖς εὐλαβῶς κραυγάζουσι. Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ θαυματώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.
