Ανάπτυξη για παιδιά Προσχολικής & Κατωτέρου
Όταν πέθαναν ο Ιωσήφ και τ’ αδέρφια του, δημιουργήθηκε από τους απογόνους τους ένας ολόκληρος λαός, ο Ισραηλιτικός. Ο νέος Φαραώ φοβήθηκε ότι οι Ισραηλίτες θα προσπαθήσουν να κυριεύσουν την Αίγυπτο και διέταξε να τους μεταχειρίζονται σαν να ήταν σκλάβοι. Τους υποχρέωνε να φτιάχνουν από τη λάσπη τούβλα και να χτίζουν μεγάλα έργα και μεγάλες πόλεις.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, έβγαλε μια απάνθρωπη διαταγή: «Κάθε αγόρι που γεννιέται από τους Ισραηλίτες, να το ρίχνετε στον ποταμό Νείλο!». Πίστευε έτσι ότι θα ξεμπέρδευε μια και καλή μαζί τους. Ο λαός του Ισραήλ (αυτό το όνομα είχε δώσει στον Προπάτορα Ιακώβ ο άγγελος που πάλεψε μαζί του όλο το βράδυ) υπέφερε.
Η σωτηρία του Μωυσή
Μια μητέρα όμως δεν άντεξε να πνίξει το παιδί της: το έβαλε σε ένα καλάθι και το άφησε στις καλαμιές, στις όχθες του Νείλου. Η Μαριάμ, η αδερφή του παιδιού, από μακριά παρακολουθούσε τι θα γίνει... και να! Η κόρη του Φαραώ ήρθε στο ποτάμι να λουστεί, βρήκε το παιδί και το λυπήθηκε! «Αυτό είναι εβραιόπουλο» είπε. Αμέσως η Μαριάμ φανερώθηκε και προσφέρθηκε να βρει μια Ισραηλίτισσα να θηλάζει το μωρό. Η κόρη του Φαραώ δέχτηκε και η μητέρα πήρε πάλι το παιδί της. Όταν αυτό μεγάλωσε, το έφερε στην κόρη του Φαραώ κι αυτή το υιοθέτησε. Το ονόμασε Μωυσή (Αυτός που Ανασύρθηκε, που Σώθηκε από το Νερό.
Η φλεγόμενη βάτος
Ο Μωυσής μεγάλωσε στο παλάτι κι έγινε άντρας. Επειδή σκότωσε έναν Αιγύπτιο που κακομεταχειριζόταν έναν Ισραηλίτη, κρύφτηκε στη χώρα Μαδιάμ κι εκεί έβοσκε πρόβατα για πολλά χρόνια.
Μια μέρα, στο όρος Χωρήβ, φανερώθηκε σε αυτόν ο Θεός! Φανερώθηκε σαν πύρινη φλόγα που έβγαινε από μια βάτο, η οποία όμως ενώ βλεγόταν από φωτιά δεν καιγόταν, και είπε: «Εγώ είμαι ο Θεός του Αβραάμ, του Ισαάκ, του Ιακώβ!». Ο Θεός τον διέταξε να μην πλησιάσει άλλο και να βγάλει τα σανδάλια του.
Ο Μωυσής υπάκουσε και σκέπασε από φόβο το πρόσωπό του. «Είδα τη δυστυχία του λαού μου, πήγαινε στον Φαραώ και πες του να ελευθερώσει τον λαό μου. Εγώ θα είμαι μαζί σου και θα σε βοηθήσω.» Ο Μωυσής ρώτησε ποιο είναι το όνομα του Θεού κι Εκείνος απάντησε : «Είμαι ο Ων (εκείνος που είναι, ο μόνος που υπάρχει στ’ αλήθεια).»
Στη συνέχεια τον διέταξε να ρίξει στο χώμα το ραβδί που κρατούσε. Το ραβδί μεταμορφώθηκε σε φίδι κι ο Μωυσής τρόμαξε! Ο Θεός τον διέταξε να το πιάσει από την ουρά κι αυτό ξανάγινε ραβδί! «Με αυτό το θαύμα οι Ισραηλίτες θα σε πιστέψουν».
Ο Μωυσής είχε έναν τελευταίο δισταγμό: επειδή είχε πρόβλημα στην ομιλία, ήταν βραδύγλωσσος και τραύλιζε, πώς θα μιλούσε στους Ισραηλίτες; Ο Θεός τότε τον διέταξε να πάρει μαζί του τον μεγάλο του αδελφό, τον Ααρών, και του υποσχέθηκε ότι θα είναι μαζί τους.
Η φλεγόμενη βάτος προεικονίζει στην Παλαιά Διαθήκη την Θεοτόκο Μαρία, η οποία δέχτηκε μέσα στην πάναγνη κοιλιά της τον Χριστό (το πυρ της Θεότητος), αλλά δεν κατακάηκε παρόλο που ένας άνθρωπος γεννά τον θεάνθρωπο Ιησού Χριστό (Θεοτόκος). Αυτό δεν συμβολίζει και το καρβουνάκι που ανάβουμε στο θυμιατό; (το κάρβουνο συμβολίζει τον Χριστό και το θυμιατό την κοιλιά της Παναγίας).
Οι δέκα πληγές που έπαθε ο Φαραώ (καταστροφές)
Ο Μωυσής και ο Ααρών μετέφεραν στον Φαραώ το θέλημα του Θεού. Ο Φαραώ απαίτησε να του αποδείξουν με θαύμα αυτά που του έλεγαν. Τότε ο Ααρών ρίχνει το ραβδί του κάτω κι αυτό έγινε φίδι! Οι μάγοι των Αιγυπτίων πέταξαν και τα δικά τους ραβδιά που έγιναν κι αυτά φίδια. Το ραβδί όμως του Ααρών κατάπιε τα φίδια των μάγων. Αλλά η καρδιά του Φαραώ δε μαλάκωσε καθόλου.
Ο Θεός άρχισε διαδοχικά να στέλνει πληγές στην Αίγυπτο για να συνετίσει τον Φαραώ:
Οι Ισραηλίτες είχαν βάψει τις πόρτες των σπιτιών τους με αίμα από ένα αρνί που έσφαξαν κι έφαγαν χωρίς να σπάσουν τα οστά του (μας θυμίζει κάτι;;; ποιος είναι ο Αμνός του Θεού;;;) και τα αγόρια τους σώθηκαν.
Μπροστά στη μεγάλη συμφορά, ο Φαραώ επέτρεψε στους Ισραηλίτες να μαζέψουν τα υπάρχοντά τους και να φύγουν από την Αίγυπτο. Με αρχηγούς τον Μωυσή και τον Ααρών, οι Ισραηλίτες φεύγουν όσο πιο γρήγορα μπορούν για να γυρίσουν στην γη των προγόνων τους, στη Γη της Επαγγελίας, μακριά από τη σκλαβιά του Φαραώ.... συνεχίζεται.
Η φλεγόμενη βάτος προεικονίζει στην Παλαιά Διαθήκη την Θεοτόκο Μαρία, η οποία δέχτηκε μέσα στην πάναγνη κοιλιά της τον Χριστό (το πυρ της Θεότητος), αλλά δεν κατακάηκε παρόλο που ένας άνθρωπος γεννά τον θεάνθρωπο Ιησού Χριστό (Θεοτόκος). Αυτό δεν συμβολίζει και το καρβουνάκι που ανάβουμε στο θυμιατό; (το κάρβουνο συμβολίζει τον Χριστό και το θυμιατό την κοιλιά της Παναγίας).
Οι δέκα πληγές που έπαθε ο Φαραώ (καταστροφές)
Ο Μωυσής και ο Ααρών μετέφεραν στον Φαραώ το θέλημα του Θεού. Ο Φαραώ απαίτησε να του αποδείξουν με θαύμα αυτά που του έλεγαν. Τότε ο Ααρών ρίχνει το ραβδί του κάτω κι αυτό έγινε φίδι! Οι μάγοι των Αιγυπτίων πέταξαν και τα δικά τους ραβδιά που έγιναν κι αυτά φίδια. Το ραβδί όμως του Ααρών κατάπιε τα φίδια των μάγων. Αλλά η καρδιά του Φαραώ δε μαλάκωσε καθόλου.
Ο Θεός άρχισε διαδοχικά να στέλνει πληγές στην Αίγυπτο για να συνετίσει τον Φαραώ:
- μετέτρεψε το νερό του Νείλου σε αίμα,
- έστειλε αμέτρητους βατράχους,
- ο αέρας γέμισε σκνίπες κι έντομα,
- σμήνη από αλογόμυγες τσιμπούσαν ανθρώπους και ζώα,
- όλα τα ζώα των Αιγυπτίων άρχισαν να ψοφούν,
- απλώθηκε επιδημία με πληγές και εξανθήματα,
- έβρεξε καταστροφικό χαλάζι,
- σμήνη από ακρίδες κατέστρεψαν όλα τα φυτά,
- πυκνό σκοτάδι σκέπασε τα πάντα για τρεις μέρες. Ο Φαραώ κάθε φορά υποσχόταν πως θα ελευθέρωνε τους Ισραηλίτες αλλά μετά άλλαζε γνώμη! H tελευταία πληγή ήταν και η πιο σκληρή:
- όλα τα πρωτότοκα αγόρια των Αιγυπτίων (ακόμα και του Φαραώ) πέθαναν.
Οι Ισραηλίτες είχαν βάψει τις πόρτες των σπιτιών τους με αίμα από ένα αρνί που έσφαξαν κι έφαγαν χωρίς να σπάσουν τα οστά του (μας θυμίζει κάτι;;; ποιος είναι ο Αμνός του Θεού;;;) και τα αγόρια τους σώθηκαν.
Μπροστά στη μεγάλη συμφορά, ο Φαραώ επέτρεψε στους Ισραηλίτες να μαζέψουν τα υπάρχοντά τους και να φύγουν από την Αίγυπτο. Με αρχηγούς τον Μωυσή και τον Ααρών, οι Ισραηλίτες φεύγουν όσο πιο γρήγορα μπορούν για να γυρίσουν στην γη των προγόνων τους, στη Γη της Επαγγελίας, μακριά από τη σκλαβιά του Φαραώ.... συνεχίζεται.
