α. Ο Άγιος Νικόλαος β. Ο Άγιος Σπυρίδων, Επίσκοπος Τριμυθούντος - Νεοτητα Ι.Μ Φωκιδος

ΝΕΑ

05 Δεκεμβρίου 2019

α. Ο Άγιος Νικόλαος β. Ο Άγιος Σπυρίδων, Επίσκοπος Τριμυθούντος

Ο Άγιος Νικόλαος, Αρχιεπίσκοπος Μύρων της Λυκίας



Ο Άγιος Νικόλαος γεννήθηκε τον 3ο αιώνα μ.Χ. στα Πάταρα της Λυκίας, από γονείς ευσεβείς και πλουσίους. Σε νεαρή ηλικία έμεινε ορφανός και κληρονόμος μιας μεγάλης περιουσίας την οποία διέθετε την για να ανακουφίζει φτωχούς, χήρες, ορφανά και γενικά ανθρώπους που βρίσκονταν σε ανάγκη. 

Αφιερώθηκε στον ασκητικό βίο και, χωρίς να το επιδιώξει, χειροτονήθηκε Ιερέας στα Πάταρα και έπειτα Αρχιεπίσκοπος Μύρων της Λυκίας (περιοχή της Μικράς Ασίας απέναντι από το Καστελόριζο). Από τη θέση αυτή καθοδηγούσε με αγάπη το ποίμνιό του και ομολογούσε με θάρρος την αλήθεια. Για τον λόγο αυτό συνελήφθη από τους τοπικούς άρχοντες και ρίχτηκε στη φυλακή.

Όταν όμως ανήλθε στον αυτοκρατορικό θρόνο ο Μέγας Κωνσταντίνος ελευθερώθηκαν όλοι οι χριστιανοί και έτσι ο Νικόλαος επανήλθε στο αρχιεπισκοπικό θρόνο. 

Έλαβε μέρος στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο, όπου ξεχώρισε για τη σοφία του και τη θερμή του πίστη. Χαρακτηριστικό είναι το περιστατικό με το χαστούκι που έδωσε στον αιρεσιάρχη Άρειο, ο οποίος υποστήριζε ότι ο Χριστός δεν είναι τέλειος Θεός, αλλά κτίσμα του Πατρός. Ο Άγιος Νικόλαος φυλακίστηκε και, ενώ προσευχόταν, βλέπει σε όραμα τον Κύριο και την Παναγία μητέρα Του. Στην ερώτησή τους για ποιο λόγο βρίσκεται στη φυλακή ο Άγιος απαντά: «Για τη δική σας αγάπη!». Ο Χριστός τότε του δίνει ένα Άγιο Ευαγγέλιο και η Παναγία ένα Αρχιερατικό Ωμοφόριο. Την άλλη μέρα οι έκπληκτοι φύλακες βρίσκουν τον Άγιο ελεύθερο από τα δεσμά να φοράει το Ωμοφόριο και να διαβάζει το Ευαγγέλιο! Ο αυτοκράτορας ζήτησε συγνώμη από τον Άγιο και τον ελευθέρωσε.

Ο Άγιος Νικόλαος ήταν προικισμένος και με το χάρισμα της θαυματουργίας με το οποίο έσωσε πολλούς ανθρώπους όσο ήταν εν ζωή αλλά και μετά την κοίμησή του. Όταν κάποτε κινδύνευσε κάποιος σε θαλασσοταραχή και επικαλέστηκε το όνομα του Αγίου σώθηκε και βρέθηκε αβλαβής στο σπίτι του! Το θαύμα έγινε αμέσως γνωστό στην Πόλη και ο λαός προσήλθε αμέσως σε λιτανεία και αγρυπνία προς τιμήν του Αγίου.

 Έκτοτε, ο Άγιος προστατεύει τους ναυτικούς και γι’ αυτό τον λόγο οι ακτές της χώρας μας είναι γεμάτες με εκκλησάκια αφιερωμένα στον Άγιο και όλα τα ελληνικά πλοία έχουν μια εικόνα του Αγίου, μπροστά από την οποία καίει ένα καντηλάκι.

Ο Άγιος Νικόλαος κοιμήθηκε το 330 μ.Χ. και τάφηκε στα Μύρα. Το άφθαρτο και μυροβλύζον λείψανο του μετακομίστηκε στο Μπάρι της Ιταλίας το 1087μ.Χ., όταν οι Τούρκοι κατέλαβαν τα Μύρα. Στην Ιταλία, ο Άγιος επέτρεπε μόνο στους Ορθόδοξους ιερείς να του κάνουν παράκληση και στερούσε τη φωνή από τους ρωμαιοκαθολικούς! Έδειχνε έτσι ο υπέρμαχος της Ορθοδοξίας ποια είναι η Αληθινή Πίστη. Άγια Λείψανα του Αγίου υπάρχουν ως ευλογία για τους πιστούς σε όλη την οικουμένη, είναι από τους πιο αγαπητούς Αγίους, κάθε Πέμπτη είναι αφιερωμένη στον Άγιο Νικόλαο και τους Αγίους Αποστόλους.

https://youtu.be/6TsVJa7hgto (βίντεο με την ζωή του Αγἰου Νικολάου)


https://youtu.be/6FOktzygYT0 (Το θαύμα του Αγίου Νικολάου στη Μονή)


Ἀπολυτίκιον  Ἦχος δ’.

Κανόνα πίστεως καὶ εἰκόνα πραότητος, ἐγκρατείας Διδάσκαλον, ἀνέδειξέ σε τῇ ποίμνῃ σου, ἡ τῶν πραγμάτων ἀλήθεια· διὰ τοῦτο ἐκτήσω τῇ ταπεινώσει τὰ ὑψηλά, τῇ πτωχείᾳ τὰ πλούσια. Πάτερ Ἱεράρχα Νικόλαε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.


Ο Άγιος Σπυρίδων, Επίσκοπος Τριμυθούντος, ο θαυματουργός




Ο Άγιος Σπυρίδων γεννήθηκε το 270 μ.Χ. σε ένα χωριό της Κύπρου από οικογένεια βοσκών, επάγγελμα το οποίο ακολούθησε κι ο ίδιος. Ήταν απλός, αγαθός, γεμάτος αγάπη για τον πλησίον του. Τις Κυριακές και τις γιορτές, συχνά έπαιρνε τους βοσκούς και τους οδηγούσε στους ιερούς ναούς, και κατόπιν τους εξηγούσε την ευαγγελική ή την αποστολική περικοπή.

Νυμφεύθηκε ευσεβή σύζυγο και απέκτησε μια κόρη, την Ειρήνη. Γρήγορα, όμως, η σύζυγός του πέθανε. Για να επουλώσει το τραύμα του ο Σπυρίδων αφοσιώθηκε ακόμα περισσότερο στη διδαχή του θείου λόγου. Μετά από πολλές πιέσεις, χειροτονήθηκε Ιερέας. Ήταν τόσο άξιος και αγαπητός ώστε όταν χήρεψε η επισκοπή Τριμυθούντος στην Κύπρο, λαός και κλήρος δια βοής τον εξέλεξαν Eπίσκοπο. Από τη θέση αυτή ο Σπυρίδων προχώρησε τόσο πολύ στην αρετή, ώστε αξιώθηκε από τον Θεό να κάνει πολλά θαύματα.

Συμμετείχε κι αυτός στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο όπου κατατρόπωσε τους αρειανούς και αναδείχτηκε σε έναν από τους λαμπρούς υπερασπιστές της Ορθόδοξης πίστης. Όπως αναφέρει η παράδοση, αφού μίλησε για λίγο, έκανε το σημείο του Σταυρού κι ευλόγησε ένα κεραμίδι που κρατούσε λέγοντας: «Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος». Αμέσως, το κεραμίδι διαλύθηκε στα τρία συστατικά του (χώμα, νερό και φωτιά) εις τύπον της Αγίας Τριάδος, αφήνοντας άφωνους τους παρευρισκόμενους.

Ο Άγιος Σπυρίδων κοιμήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου του 350 μ.Χ. Το άφθαρτο Άγιο Λείψανό του μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 648 μ.Χ. από τον Ιουστινιανό για να προστατευτεί από τους Σαρακηνούς πειρατές. Λίγο πριν την Άλωση της Πόλης μεταφέρθηκε μετά από πολλές περιπέτειες στην Κέρκυρα, μαζί με το (επίσης άφθαρτο) Λείψανο της Αγίας Θεοδώρας της Βασίλισσας (Αυγούστας). Είναι ένας πολύ αγαπητός και θαυματουργός Άγιος.

Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι ο Θεός έθεσε ως ακοίμητους φρουρούς στα Επτάνησα, στα σύνορα Ορθοδοξίας και ρωμαιοκαθολικισμού, Αγίους θαυματουργούς και με άφθαρτα σώματα (Άγιος Σπυρίδων και Αυγούστα Θεοδώρα στην Κέρκυρα, Άγιος Γεράσιμος στην Κεφαλονιά, Άγιος Διονύσιος και Άγιος Ιωσήφ ο Σαμάκος στη Ζάκυνθο), ώστε οι πιστοί να μένουν ακλόνητοι στην μόνη Αληθινή Πίστη, την Ορθοδοξία.

https://youtu.be/_3ckCwrqyWE 



Ἀπολυτίκιον  Ἦχος α’. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.

Τῆς Συνόδου τῆς πρώτης ἀνεδείχθης ὑπέρμαχος, καὶ θαυματουργὸς θεοφόρε, Σπυρίδων Πατὴρ ἡμῶν· διὸ νεκρᾷ σὺ ἐν τάφῳ προσφωνεῖς, καὶ ὄφιν εἰς χρυσοῦν μετέβαλες· καὶ ἐν τῷ μέλπειν τὰς ἁγίας σου εὐχάς, Ἀγγέλους ἔσχες συλλειτουργούντάς σοι Ἱερώτατε. Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ· δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι· δόξα τῷ ἐνεργούντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.


Ο Άγιος Σπυρίδων και τα άλογα

Την εποχή που ο Αρειανισμός ταλάντευε τους χριστιανούς αποφασίστηκε να πραγματοποιηθεί στην Νίκαια η Α' Οικουμενική Σύνοδος. Ξεκίνησε λοιπόν και ο Άγιος Σπυρίδωνας μαζί με τον μαθητή του και διάκονό του τότε Άγιο Τριφύλλιο το ταξίδι τους προς την Νίκαια. Όταν τους έπιασε το σούρουπο έπρεπε να διανυκτερεύσουν.

Ο Τριφύλλιος έδεσε τα δύο άλογα και πέφτουν να ξεκουραστούν. Το πρωί αφότου ξυπνήσανε είπε ο Άγιος Σπυρίδωνας στον διάκονό Τριφύλλιο του:
-Πήγαινε παιδί μου, φέρε τα άλογα τώρα πού είναι νωρίς ακόμη να ξεκινήσουμε για το μεγάλο ταξίδι μας. Ήταν δεν ήταν δύο ώρες πριν ξημερώσει. Πήγε στον σταύλο και βρήκε τα άλογα αποκεφαλισμένα.

Τρέχει στο Γέροντά του και του λέει:
-Πάτερ, αλλοίμονο μας κάποιοι κακοί άνθρωποι σκότωσαν τα άλογά μας, του έκοψαν τα κεφάλια! Και τότε ο Γέροντας Επίσκοπος Σπυρίδων είπε στον υποτακτικό του Τριφύλλιο:
Πήγαινε και βάλε το κεφάλι τους στην θέση του σώματός τους και έρχομαι κι εγώ. Ακόμη δεν είχε ξημερώσει.

Ο Τριφύλλιος, επειδή ήταν ακόμη σκοτάδι, εφήρμοσε το άσπρο κεφάλι στο μαύρο άλογο και το μαύρο κεφάλι στο άσπρο άλογο.

Όταν έφτασε ο Άγιος Σπυρίδων στον σταύλο, γύρισε προς τα άλογα που κοίτονταν νεκρά μες το σκοτάδι και ψέλλισε ''Να είσαι δοξασμένος Κύριε, Εσύ που έδωσες ζωή σε ολόκληρη την κτίση τώρα και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

Αμέσως τα άλογα αναστήθηκαν!

Δεν είχε δει πως είχε γίνει λάθος και δεν τοποθετήθηκαν τα κεφάλια των αλόγων στα σωστά σώματά τους και μόλις ανέτειλε ο ήλιος ο μαθητής του είπε στον Γέροντά του:
-Γέροντα, έκαμα κάποιο λάθος, έβαλα το κεφάλι του άσπρου αλόγου στο μαύρο άλογο και το αντίθετο.

- Άφησέ τα αυτά, παιδί μου, έτσι ήθελε ο Θεός και συνεχίσανε το ταξίδι τους.

Από όσα χωριά και πόλεις περνούσαν οι κάτοικοι κοιτούσαν ξαφνιασμένοι διότι τα κεφάλια των αλόγων δεν ταίριαζαν με το υπόλοιπο σώμα και ακόμη πιο ξαφνιασμένοι ήταν οι εκτελεστές των αλόγων οι οποίοι επειδή ήταν αρειανόφρονες κατάλαβαν ότι δεν πρόκειται να τα βγάζουν πέρα με τον Άγιο Σπυρίδωνα!

Μέγα και θαυμαστά τα έργα σου Κύριε μέσω των εν τη γη Αγίων σου !!!!!
Άγιε Σπυρίδωνα και θαυματουργέ πρέσβευε υπέρ ημών...


Πρακτική εφαρμογή


Πώς μπορώ να μιμηθώ κι εγώ τους δύο μεγάλους αυτούς Αγίους, τους δύο ακλόνητους ιεράρχες που τιμά και αγαπά τόσο η Εκκλησία (το σύνολο των πιστών); Ποια στοιχεία της δικής τους ζωής μπορώ να τα μιμηθώ κι εγώ; Ας απομονώσουμε κάποια από τα πολλά χαρίσματα που είχαν και ας προσπαθήσουμε να τα μιμηθούμε.

Ο Άγιος Νικόλαος ήταν φιλάνθρωπος και πράος. Στα θέματα της πίστης όμως δεν σήκωνε κουβέντα! Με ιερό θυμό και αγανάκτηση αντιμετώπιζε δυναμικά τους εχθρούς της Πίστης και της Αλήθειας, χωρίς να υπολογίζει τις συνέπειες, γι’ αυτό άλλωστε πέρασε πολλά από τα χρόνια της ζωής του διωκόμενος και κλεισμένος σε φυλακές. 

Ας μην ξεχνάμε ότι και ο Κύριος έδιωξε τους εμπόρους από τον Ναό, κατακρίνοντας την ασεβή πράξη τους και προξενώντας τους φόβο. (Ο ανεξίκακος και απαθής Κύριος βέβαια δεν οργίστηκε αλλά τους έδωσε ένα καλό μάθημα.)

Εμείς; Είμαστε δυναμικοί όταν πρέπει; 
Αντιδρούμε όταν ακούμε κάποιον να βλασφημεί; 
Όταν κάποιος μιλάει κατά της Εκκλησίας και των ιερέων; 
Ή οργιζόμαστε μόνο όταν προσβάλλουν τον «υπέροχο» εαυτό μας; 

Προσοχή: η αγανάκτησή μας πρέπει να κατευθύνεται εναντίον της ασέβειας και όχι εναντίον του προσώπου του αδελφού μας -ο θυμός σύμφωνα με τους Πατέρες πρέπει να κατευθύνεται εναντίον της αμαρτίας και κατά του διαβόλου.

Ο Άγιος Σπυρίδωνας έμεινε σε όλη τη ζωή του απλός και ταπεινός, παρά την τεράστια εκτίμηση και αγάπη που είχε στο πρόσωπό του όλη η κοινωνία. Μόλις τέλειωνε η Θεία Λειτουργία, φορούσε τα απλά ρούχα του βοσκού και το χαρακτηριστικό ψάθινο καπελάκι του και ποίμαινε το κοπάδι του με την ίδια φροντίδα που ποίμαινε το λογικό ποίμνιο της Εκκλησίας. 

Στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο εμφανίστηκε αθόρυβα και κάθισε στις τελευταίες θέσεις. Όταν ο αυτοκράτορας αντιλήφθηκε την παρουσία του τον οδήγησε ο ίδιος δίπλα στον θρόνο του. 

Ενώ ήταν θαυματουργός, δεν υπερηφανεύτηκε ποτέ για τον εαυτό του και δόξαζε με όλη του τη δύναμη τον μόνο αληθινό Θεό. 

Εμείς τι κάνουμε; Είμαστε αληθινά ταπεινοί; 

Μήπως θέλουμε να προβάλλουμε τα καλά που κάνουμε ή τις ικανότητές μας με σκοπό να μας πουν μπράβο οι συμμαθητές μας ή οι φίλοι και γνωστοί μας; Μας αρέσει να μας θαυμάζουν; Για τις γνώσεις για την ομορφιά μας για τις ικανότητές μας γενικότερα; Αν ναι τότε δεν είμαστε ταπεινοί. Το σωστό είναι πώς ό,τι καλό κάνουμε να γίνεται προς δόξαν Θεού και όχι για προσωπική προβολή και αυτοθαυμασμό. Να λέμε: Δόξα σοι ο Θεός καλά το έκανα, ή ωραίο είναι αυτό δόξα τω Θεώ που με φώτισε!

Εμείς τι κάνουμε; Μήπως ταπεινολογούμε; 
Η διαφορά της ταπείνωσης από την ταπεινολογία (η οποία είναι κρυμμένος εγωισμός).

Ο σεσοφισμένος υπό του Αγίου Πνεύματος π. Πορφύριος, εγνώριζε την πλάνη της ψευτοταπείνωσης· διά τούτο έλεγε ότι δεν πρέπει να ταπεινολογούμε, αλλά να ταπεινοφρονούμε.

Μπορεί, παρατηρούσε ο Γέροντας, κάποιος να μιλάει για τις αμαρτίες του και να είναι υπερήφανος· κι’ άλλος να μιλάει για τις αρετές του και να είναι ταπεινός. Να είμαστε ταπεινοί, αλλά να μην ταπεινολογούμε. Η ταπεινολογία είναι παγίδα του διαβόλου, που φέρνει την απελπισία και την αδράνεια, ενώ η αληθινή ταπείνωση φέρνει την ελπίδα και την εργασία των εντολών του Χριστού.

Σ’ ένα πνευματικό του τέκνο είπε ο Γέροντας: «Σου έχει δώσει πολλά χαρίσματα ο Θεός. Σε προίκισε με δώρα σπάνια. Το νιώθεις;

Να Τον ευχαριστείς συνεχώς και να ταπεινώνεσαι στην Αγάπη Του. Παρακάλει τον Θεό, να σου στείλει την αγία ταπείνωση. Όχι αυτή που λέει, είμαι τελευταίος, είμαι τιποτένιος. Αυτή είναι σατανική ταπείνωση. Η αγία ταπείνωση είναι δώρο του Θεού».
Έτσι μπορούμε να αποφεύγουμε την υπερηφάνεια και να μην ταπεινολογούμε. Να λέμε δηλαδή μόνο στα λόγια: Όχι δεν είμαι καλός μαθητής, δεν είμαι όμορφος, δεν είναι καλό αυτό που έφτιαξα ή που είπα.. ενώ μέσα μας λέμε ότι είμαστε

Προσοχή: Η υπερηφάνεια είναι η βασίλισσα των παθών, ενώ η ταπείνωση η Βασίλισσα των αρετών!

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ......







Pages