Ο Άγιος Διονύσιος γεννήθηκε το 1547 μ.Χ. στο χωριό Αιγιαλός της Ζακύνθου. Η οικογένειά του ήταν πλούσια και κατείχε μεγάλη έκταση γης, ενώ οι γονείς του συμμετέχοντας στους πολέμους των Βενετών κατά των Τούρκων απέκτησαν και αριστοκρατικό ιδίωμα. Ο πατέρας του λεγόταν Μώκιος Σιγούρος και η μητέρα του Παυλίνα, ενώ είχε άλλα δύο αδέλφια τον Κωνσταντίνο και τη Σιγούρα. Σύμφωνα την παράδοση ο Άγιος είχε για ανάδοχο τον Άγιο Γεράσιμο (20 Οκτωβρίου).
Ο Άγιος Διονύσιος, ανατράφηκε με τα διδάγματα του Ευαγγελίου. Μόλις ενηλικιώθηκε, ασχολήθηκε με τη διδασκαλία του θείου λόγου, φροντίζοντας συγχρόνως να συντρέχει στην ανακούφιση των φτωχών. Κατόπιν έγινε μοναχός στη βασιλική Μονή των Στροφάδων, παίρνοντας το όνομα Δανιήλ. Εκεί ασκήθηκε στην αγρυπνία, την εγκράτεια και τη μελέτη των Γραφών. Αργότερα ο Διονύσιος, θα χριστεί ιερέας παρά τις αρχικές του επιφυλάξεις λόγω της βαριάς ευθύνης της ιεροσύνης. Το 1577 μ.Χ., πήγε στην Αθήνα, για να βρει καράβι προκειμένου να ταξιδέψει στα Ιεροσόλυμα. Αλλά ο αρχιερέας των Αθηνών, Νικάνορας, άκουσε κάποια Κυριακή το λαμπρό του κήρυγμα και μετά από πολλές παρακλήσεις τον έκανε επίσκοπο Αιγίνης, δίνοντας του το όνομα Διονύσιος.
Τα ποιμαντικά του καθήκοντα, επιτέλεσε άγρυπνα και άοκνα. Αναδείχτηκε διδάσκαλος, πατέρας και παιδαγωγός του ποιμνίου του. Η φήμη του είχε διαδοθεί παντού, αλλά αυτός παρέμενε απλός και ταπεινός. Ασθένησε όμως από τους πολλούς κόπους και παραιτήθηκε. Γύρισε στη Ζάκυνθο, όπου μέχρι το 1579 μ.Χ. ήταν προσωρινός επίσκοπος. Μετά αποσύρθηκε στη Μονή της Θεοτόκου της Αναφωνήτριας, όπου ασκήτεψε και με αγάπη κήρυττε και βοηθούσε τους κατοίκους του νησιού.
Οι οικογένειες Σιγούρου και Μονδίνου είχαν θανάσιμο μίσος. Συμπλοκές μεταξύ των δυο οικογενειών συνέβαιναν διαρκώς. Σε μια από αυτές ο αδελφός του Αγίου, Κωνσταντίνος, δολοφονήθηκε. Στην προσπάθεια όμως να διαφύγει ο δολοφόνος του Κωνσταντίνου αναζήτησε καταφύγιο στο μοναστήρι που βρισκόταν ο Άγιος, χωρίς όμως να γνωρίζει τη συγγένεια. Όταν ο δολοφόνος έφτασε στη Μονή, ερωτήθηκε από τον Διονύσιο, που ήταν ο ηγούμενος της Μονής, γιατί ζητεί καταφύγιο, αφού κανονικά δεν επιτρέπετο να εισέλθει. Ο ίδιος απάντησε πως τον κυνηγούσαν οι Σιγούροι, ενώ μετά από διαρκείς ερωτήσεις ομολόγησε πως δολοφόνησε τον Κωνσταντίνο Σιγούρο. Ο Διονύσιος παρά τη θλίψη του, όχι μόνο έκρυψε τον δολοφόνο αλλά και τον φυγάδευσε. Έτσι με αυτόν τρόπο κατάφερε να αποτρέψει ένα ακόμα έγκλημα και ταυτόχρονα να δώσει τη δυνατότητα μετανοίας στον δολοφόνο, παρά την πικρία για το χαμό του αδελφού του, δίνοντας ένα αιώνιο παράδειγμα συγχωρητικότητας και Χριστιανικής αγάπης. Για τον λόγο μάλιστα αυτό ονομάστηκε και «Άγιος της Συγγνώμης».
Ο Διονύσιος πέθανε σε βαθιά γεράματα, 17 Δεκεμβρίου 1622 μ.Χ. Τάφηκε στη Μονή Στροφάδων και κατά την εκταφή το λείψανό του βγήκε ευωδιαστό και αδιάφθορο.
Το 1764 μ.Χ. τοποθετήθηκε οριστικά στην ομώνυμη Ιερά Μονή του, που έχτισαν oί Μοναχοί των Στροφάδων. Από τότε το Σεπτό Σκήνωμα αποτελεί πόλο έλξεως χιλιάδων προσκυνητών και πηγή συνεχών ιάσεων και θαυμάτων.
Ἀπολυτίκιον Ἦχος α’. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος
Τῆς Ζακύνθου τὸv γόνον καὶ Αἰγίvης τὸν πρόεδρον, τὸv φρουρὸν μονῆς τὼv Στροφάδωv, Διοvύσιοv ἅπαντες, τιμήσωμεv συμφώνως οἱ πιστοί, βοῶντες πρὸς αὐτὸν εἰλικριvῶς· Tαῖς λιταῖς τοὺς τὴv σὴν μνήμην ἐπιτελοῦντας σῶσον καὶ βοῶντάς σοι· Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ· δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι· δόξα τῷ δωρησαμένῳ σε ἡμῖv, πρέσβυν ἀκοίμητον.
Και τώρα ο Σχολιασμός
Το βασικό ερώτημα για ότι αφορά τους βίους των αγίων παραμένει το εξής: Όλα όσα πρεσβεύει ο Χριστιανισμός μπορούν όντως να βρουν εφαρμογή στην καθημερινότητα μας; Κι αν ναι, αυτό γίνεται σε όλες τις περιπτώσεις;
Κατηγορηματικά σας λέμε πως η απάντηση είναι ναι! Όλα όσα πρεσβεύει ο Χριστιανισμός ή αλλιώς τα όσα γράφει το Ευαγγέλιο βρίσκουν εφαρμογή στον βίο των Αγίων και μπορούν να γίνουν αληθινά και στην δική μας καθημερινότητα.
Όλα όσα διαβάζουμε και διδασκόμαστε από τους βίους των Αγίων είναι πέρα για πέρα αληθινά. Και εκείνοι με την σειρά τους ακολούθησαν το παράδειγμα κάποιου Άλλου. Ποιου; Του Χριστού! Πρώτος Εκείνος έδωσε το παράδειγμα και πρώτος Εκείνος τα εφάρμοσε στην πράξη. Δεν είναι απλά ωραία λόγια για παρηγοριά και ψυχολογικά τερτίπια για συναισθηματική ανάταση. Δεν είναι ένα παραμύθι για τα μικρά παιδιά και δεν είναι όμορφες ιστοριούλες για να περάσουμε ευχάριστα τον ελεύθερο χρόνο μας. Είναι η μοναδική αλήθεια.
Όταν εφαρμόσεις αυτά που δίδαξε ο Χριστός, τότε με μαθηματική ακρίβεια, μπορείς και εσύ να βιώσεις όσα βίωσαν οι Άγιοι και όλα αυτά που με δέος διαβάζεις, μπορούν να γίνουν πραγματικότητα και στην δική σου ζωή.
Οι βίοι των Αγίων είναι αυτό ακριβώς! Ο Χριστιανισμός, το Ευαγγέλιο στην πράξη! Κάποια πράγματα μπορεί να φαντάζουν παράλογα ή υπερβολικά ή ανεξήγητα. Ή ακόμα και ακατόρθωτα για τον μέσο χριστιανό. Όμως δεν είναι.
Η συγχώρεση για σένα είναι ακατόρθωτη; Δεν μπορείς καν να διανοηθείς ότι θα μπορούσες ποτέ να συγχωρέσεις τον δολοφόνο του αδερφού σου; Τότε πώς το έκανε αυτό ο Άγιος Διονύσιος; Μήπως έτσι γεννήθηκε; Και το θέμα δεν είναι ότι ο Άγιος συγχώρεσε μόνο τον δολοφόνο του αδερφού του αλλά τον φυγάδευσε κιόλας...Από πού πηγάζει, λοιπόν, όλη αυτή η καλοσύνη, αυτή η συγχωρητικότητα;
Ποιος δίδαξε αυτούς τους Αγίους να συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο; Ποιος τους έδωσε σοφία, διάκριση και καλοσύνη; Μα φυσικά ο Χριστός! Εκείνος δεν ήταν το πρότυπο της σοφίας, της τελειότητας, των αρετών και μάλιστα από πολύ νεαρή ηλικία; Εκείνος πρώτος δεν συγχώρεσε τους βασανιστές του επάνω στον Σταυρό;
Κι αν νομίζετε ότι αυτά είναι για τους λίγους, τους εκλεκτούς, τότε κάνετε λάθος... Όλοι είμαστε εν δυνάμει Άγιοι και όλοι μας μπορούμε να κατακτήσουμε την αγιότητα... Για αυτό πλαστήκαμε και εκεί πρέπει να καταλήξουμε. Αυτός είναι ο προορισμός μας.
Οι άγιοι της Χριστιανοσύνης δεν είναι απόκοσμα πλάσματα με υπερφυσικές δυνάμεις… Υπήρξαν και εκείνοι άνθρωποι όπως όλοι εμείς. Γι αυτό θα επαναλάβουμε την ρήση του Αγίου Αυγουστίνου:
Ό,τι καλό έχω ανήκει στον Χριστό και ό,τι κακό έχω ανήκει σε εμένα...
Θυμίσου: Οι βίοι των Αγίων είναι το Ευαγγέλιο εφαρμοσμένο στην πράξη!
Ο βίος του Αγίου που γνωρίσαμε, είναι γεμάτος με φοβερά θαύματα! Θαύμα ονομάζουμε ένα παράδοξο, ανεξήγητο περιστατικό, το οποίο προκαλεί έκπληξη, γιατί υπερβαίνει τους φυσικούς νόμους. Η Πίστη μας αναγνωρίζει παντού το χέρι του Θεού, που εκδηλώνει σ’ όσους Τον εμπιστεύονται τη δύναμη και την αγάπη Του.
Ο Άγιος Διονύσιος υπερβαίνει την ανθρώπινη φύση και συγχωρεί τον φονιά του αγαπημένου του αδερφού, τον οποίο και φυγαδεύει! Ενώ αξιώθηκε από τον Θεό πολλών θαυμάτων -ειδικά μετά την κοίμησή του- είναι αυτή του η πράξη η πιο θαυμαστή από όλες. Η αγάπη προς τους εχθρούς είναι η τέλεια αγάπη.
Είναι εύκολο να αγαπάς τους συγγενείς, τους φίλους σου, όποιον συμπαθείς. Οι υπόλοιποι; Δεν είναι αδέρφια μας; Ας αρχίσουμε την προσπάθεια από αυτούς που αντιπαθούμε, από αυτούς που μας ενοχλούν και μας νευριάζουν. Ας γίνει η αρχή και, με τη βοήθεια του Θεού, το αδύνατο γίνεται δυνατό.
Οι Άγιοι είναι πολύ αγαπητοί και πολύ θαυματουργοί, καθημερινά ο πιστός λαός ζητάει τη βοήθειά τους. Τα θαύματα φυσικά επιτελούνται από τον Θεό, οι Άγιοι πρεσβεύουν και μεσιτεύουν προς τον Θεό για χάρη μας και Αυτός εισακούει τις παρακλήσεις τους και επιτελεί το θαύμα.
Απόλυτη εμπιστοσύνη στον Θεό και αγάπη προς όλους. Δύο αρετές που καλούμαστε κι εμείς να καλλιεργήσουμε ώστε να αξιωθούμε της Βασιλείας των Ουρανών. Αμήν.
Το βασικό ερώτημα για ότι αφορά τους βίους των αγίων παραμένει το εξής: Όλα όσα πρεσβεύει ο Χριστιανισμός μπορούν όντως να βρουν εφαρμογή στην καθημερινότητα μας; Κι αν ναι, αυτό γίνεται σε όλες τις περιπτώσεις;
Κατηγορηματικά σας λέμε πως η απάντηση είναι ναι! Όλα όσα πρεσβεύει ο Χριστιανισμός ή αλλιώς τα όσα γράφει το Ευαγγέλιο βρίσκουν εφαρμογή στον βίο των Αγίων και μπορούν να γίνουν αληθινά και στην δική μας καθημερινότητα.
Όλα όσα διαβάζουμε και διδασκόμαστε από τους βίους των Αγίων είναι πέρα για πέρα αληθινά. Και εκείνοι με την σειρά τους ακολούθησαν το παράδειγμα κάποιου Άλλου. Ποιου; Του Χριστού! Πρώτος Εκείνος έδωσε το παράδειγμα και πρώτος Εκείνος τα εφάρμοσε στην πράξη. Δεν είναι απλά ωραία λόγια για παρηγοριά και ψυχολογικά τερτίπια για συναισθηματική ανάταση. Δεν είναι ένα παραμύθι για τα μικρά παιδιά και δεν είναι όμορφες ιστοριούλες για να περάσουμε ευχάριστα τον ελεύθερο χρόνο μας. Είναι η μοναδική αλήθεια.
Όταν εφαρμόσεις αυτά που δίδαξε ο Χριστός, τότε με μαθηματική ακρίβεια, μπορείς και εσύ να βιώσεις όσα βίωσαν οι Άγιοι και όλα αυτά που με δέος διαβάζεις, μπορούν να γίνουν πραγματικότητα και στην δική σου ζωή.
Οι βίοι των Αγίων είναι αυτό ακριβώς! Ο Χριστιανισμός, το Ευαγγέλιο στην πράξη! Κάποια πράγματα μπορεί να φαντάζουν παράλογα ή υπερβολικά ή ανεξήγητα. Ή ακόμα και ακατόρθωτα για τον μέσο χριστιανό. Όμως δεν είναι.
Η συγχώρεση για σένα είναι ακατόρθωτη; Δεν μπορείς καν να διανοηθείς ότι θα μπορούσες ποτέ να συγχωρέσεις τον δολοφόνο του αδερφού σου; Τότε πώς το έκανε αυτό ο Άγιος Διονύσιος; Μήπως έτσι γεννήθηκε; Και το θέμα δεν είναι ότι ο Άγιος συγχώρεσε μόνο τον δολοφόνο του αδερφού του αλλά τον φυγάδευσε κιόλας...Από πού πηγάζει, λοιπόν, όλη αυτή η καλοσύνη, αυτή η συγχωρητικότητα;
Ποιος δίδαξε αυτούς τους Αγίους να συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο; Ποιος τους έδωσε σοφία, διάκριση και καλοσύνη; Μα φυσικά ο Χριστός! Εκείνος δεν ήταν το πρότυπο της σοφίας, της τελειότητας, των αρετών και μάλιστα από πολύ νεαρή ηλικία; Εκείνος πρώτος δεν συγχώρεσε τους βασανιστές του επάνω στον Σταυρό;
Κι αν νομίζετε ότι αυτά είναι για τους λίγους, τους εκλεκτούς, τότε κάνετε λάθος... Όλοι είμαστε εν δυνάμει Άγιοι και όλοι μας μπορούμε να κατακτήσουμε την αγιότητα... Για αυτό πλαστήκαμε και εκεί πρέπει να καταλήξουμε. Αυτός είναι ο προορισμός μας.
Οι άγιοι της Χριστιανοσύνης δεν είναι απόκοσμα πλάσματα με υπερφυσικές δυνάμεις… Υπήρξαν και εκείνοι άνθρωποι όπως όλοι εμείς. Γι αυτό θα επαναλάβουμε την ρήση του Αγίου Αυγουστίνου:
Ό,τι καλό έχω ανήκει στον Χριστό και ό,τι κακό έχω ανήκει σε εμένα...
Θυμίσου: Οι βίοι των Αγίων είναι το Ευαγγέλιο εφαρμοσμένο στην πράξη!
Ο βίος του Αγίου που γνωρίσαμε, είναι γεμάτος με φοβερά θαύματα! Θαύμα ονομάζουμε ένα παράδοξο, ανεξήγητο περιστατικό, το οποίο προκαλεί έκπληξη, γιατί υπερβαίνει τους φυσικούς νόμους. Η Πίστη μας αναγνωρίζει παντού το χέρι του Θεού, που εκδηλώνει σ’ όσους Τον εμπιστεύονται τη δύναμη και την αγάπη Του.
Ο Άγιος Διονύσιος υπερβαίνει την ανθρώπινη φύση και συγχωρεί τον φονιά του αγαπημένου του αδερφού, τον οποίο και φυγαδεύει! Ενώ αξιώθηκε από τον Θεό πολλών θαυμάτων -ειδικά μετά την κοίμησή του- είναι αυτή του η πράξη η πιο θαυμαστή από όλες. Η αγάπη προς τους εχθρούς είναι η τέλεια αγάπη.
Είναι εύκολο να αγαπάς τους συγγενείς, τους φίλους σου, όποιον συμπαθείς. Οι υπόλοιποι; Δεν είναι αδέρφια μας; Ας αρχίσουμε την προσπάθεια από αυτούς που αντιπαθούμε, από αυτούς που μας ενοχλούν και μας νευριάζουν. Ας γίνει η αρχή και, με τη βοήθεια του Θεού, το αδύνατο γίνεται δυνατό.
Οι Άγιοι είναι πολύ αγαπητοί και πολύ θαυματουργοί, καθημερινά ο πιστός λαός ζητάει τη βοήθειά τους. Τα θαύματα φυσικά επιτελούνται από τον Θεό, οι Άγιοι πρεσβεύουν και μεσιτεύουν προς τον Θεό για χάρη μας και Αυτός εισακούει τις παρακλήσεις τους και επιτελεί το θαύμα.
Απόλυτη εμπιστοσύνη στον Θεό και αγάπη προς όλους. Δύο αρετές που καλούμαστε κι εμείς να καλλιεργήσουμε ώστε να αξιωθούμε της Βασιλείας των Ουρανών. Αμήν.
